Γιατί επέλεξε να μιλήσει σε αυτή τη συγκυρία ο πρώην πρωθυπουργός
Η επιλογή του κ. Καραμανλή να απευθυνθεί μετά από καιρό στο ευρύτερο κοινό της «γαλάζιας» παράταξης μέσω της χθεσινής ομιλίας του στην εκδήλωση της Πανελλαδικής Οργάνωσης Γυναικών “Παναθηναϊκή” δείχνει την βούλησή του να τοποθετηθεί για τις ραγδαίες αλλαγές που έφερε στην Ευρώπη και τον κόσμο η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, να επισημάνει τους κινδύνους που δημιουργούνται και να τονίσει το ρόλο και τις προτεραιότητες που πρέπει να έχει η Ελλάδα για να αντιμετωπίσει τα «δύσκολα που είναι μπροστά μας».
Ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ξεκίνησε την ομιλία του σε μια κατάμεστη αίθουσα του Μεγάρου Μαξίμου, καταχειροκροτούμενος από διάφορες δυνάμεις της κυβερνητικής παράταξης, εκπροσώπους όλων των «γαλάζιων» τάσεων, βουλευτές και στελέχη. Αποδέχθηκαν άλλωστε την πρόσκληση να παραστούν στην εκδήλωση με θέμα «Ελλάδα και Ευρώπη στη δίνη των μεγάλων αλλαγών» εκπρόσωποι του Μεγάρου Μαξίμου, όπως ο αντιπρόεδρος Π. Πικραμμένος, ο στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού, Θανάσης Νέζης και κορυφαία στελέχη της Πειραιώς, αρκετοί υπουργοί, ο πρώην πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, ο προερχόμενος από τη ΝΔ πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, η Ντόρα Μπακογιάννη, καθώς και πολλοί βουλευτές και «γαλάζιοι» κυρίως από τη Βόρεια Ελλάδα.
Με τη δημόσια παρέμβασή του ο Κ. Καραμανλής επιχείρησε να φωτίσει τις απόψεις του για την «επόμενη μέρα» και τον χειρισμό των προκλήσεων, εστίασε στα ζητήματα που αφορούν στην στάση της Ελλάδας απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα και για τους καλά γνωρίζοντες θέλησε να περιγράψει την ανάγκη συσπείρωσης όλων των δυνάμεων της «γαλάζιας» παράταξης γύρω από τις κυβερνητικές επιλογές. Έδωσε το «στίγμα» των απόψεών του λέγοντας ότι η στάση της σταθερής γραμμής υπεράσπισης και προβολής των εθνικών θέσεων χαρακτηρίζεται ενίοτε επικριτικά ως λογική της ακινησίας, ωστόσο η δήθεν κινητικότητα, δηλαδή η μετακίνηση από πάγιες εθνικές θέσεις οδηγεί σε αντιλήψεις συμβιβασμού με τις μονομερείς και διαχρονικά αυξανόμενες τουρκικές αξιώσεις. «Το επιχείρημα είναι και έωλο και επικίνδυνο», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Καραμανλής τονίζοντας ότι: «Με εκπτώσεις σε θέματα εθνικής κυριαρχίας δεν εξαγοράζεται η ειρήνη. Το αντίθετο. Οι εκπτώσεις τέτοιου είδους απλώς μεγαλώνουν την βουλιμία και εντείνουν τις ηγεμονικές επιδιώξεις και τον επεκτατισμό των γειτόνων».
Απευθυνόμενος στην Τουρκία αλλά και στην Ευρώπη υποστήριξε ότι «οι πρόσφατες ενέργειες και τοποθετήσεις της ηγεσίας της αποδεικνύουν ότι έχει υιοθετήσει συμπεριφορά ταραξία στην περιοχή» και ότι «οι ίσες αποστάσεις όμως και ουδετερότητα μεταξύ δικαίου και αδίκου, μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας, συνιστά εύνοια προς τον παρανομούντα, συνιστά έμμεση και υποκριτική στήριξη προς τον ταραξία». Δεν απέφυγε στη συνέχεια να πει ότι η Τουρκία απειλεί με πόλεμο και προσφεύγει στην διπλωματία των κανονιοφόρων, σημειώνοντας ότι: «Η Ελλάδα θα πρέπει να συνεχίσει και να εντείνει τις προσπάθειες της για διεύρυνση των διπλωματικών της ερεισμάτων, για ενίσχυση των αμυντικών συνεργασιών της, για διαρκή προβολή των επιχειρημάτων της ιδίως προς συμμάχους και εταίρους, όπως ήδη και σωστά πράττει, αναδεικνύοντας την ορθότητα των θέσεών της αλλά και το επιβλαβές της επαμφοτερίζουσας στάσης τους. Και βέβαια για ισχυροποίηση της αμυντικής και αποτρεπτικής ικανότητας της χώρας και στήριξη, ηθική και υλική, των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων». Για τη συζήτηση περί συνεκμετάλλευσης ισχυρίστηκε ότι δεν είναι νοητή εάν προηγουμένως δεν έχει επακριβώς οριοθετηθεί το τι ανήκει στην κάθε πλευρά σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο.
Αναφερόμενος στον πόλεμο της Ουκρανίας, καταδίκασε ως παράνομη, απαράδεκτη και καταδικαστέα την ρωσική εισβολή, ενώ μίλησε για έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο, που θα είναι – όπως είπε – πολύ πιο απρόβλεπτος από τον προηγούμενο. Πρόσθεσε ότι η παράταση του καταστροφικού πολέμου εγκυμονεί πολλαπλάσιους κινδύνους και επείγει ο τερματισμός του. Στο σημείο αυτό αναφέρθηκε στο ρόλο της Ευρώπης η οποία «πρέπει να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στην κατάπαυση του πυρός, την λήξη του πολέμου και την επιστροφή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων». Όπως εκτίμησε το έργο είναι δύσκολο, με πολλές παγίδες και αντινομίες, αλλά αναπόφευκτο, καθώς «η Ευρώπη με τις γνωστές αδυναμίες της, την ανολοκλήρωτη ολοκλήρωσή της, τον αυτοπεριορισμό της σε ρόλο παθητικού θεατή στις παγκόσμιες εξελίξεις καλείται να υπερβεί εαυτόν και να βρει την δύναμη να πρωταγωνιστήσει».
Οι παρόντες στην εκδήλωση στάθηκαν δε στην σαφή αναφορά του για την στάση των ΗΠΑ. Ο κ. Καραμανλής αναγνώρισε μεν ότι οι ΗΠΑ από την πλευρά τους πράγματι είχαν αποφασιστική συμβολή και στην ενιαία στάση της Δύσης στην κρίση αυτή και στην ουσιαστική στήριξη της Ουκρανίας, αλλά πρόσθεσε με νόημα ότι: «Δεν είναι όμως ξεκάθαρο εάν έχουν εξ ίσου ισχυρά κίνητρα για την ταχεία περάτωση του πολέμου, αφού εκ των πραγμάτων δεν υφίστανται τις οδυνηρές του συνέπειες. Σε κάθε περίπτωση επ ουδενί στον ίδιο βαθμό».
Για τον κ. Καραμανλή οι προκλήσεις είναι μεγάλες και αφορούν επίσης στην αντιμετώπιση των νέων δεδομένων στο πεδίο της οικονομίας και της κλιματικής αλλαγής με φόντο τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και την ενδεχόμενη παράταση του πολέμου. Διαμήνυσε επί της ουσίας με την ομιλία του προς πάσα κατεύθυνση ότι και οι επόμενες μέρες θα είναι δύσβατες και έκλεισε την ομιλία του με την επισήμανση ότι ο αγώνας αυτός απαιτεί εθνική ενότητα και ομοψυχία, επιβάλλει συνεχή και συνεπή υπεράσπιση της εθνικής στρατηγικής απ’ όλους μας.
