Λίγοι προνομιούχοι, βυσματικά διορισμένοι στις θέσεις που βρίσκονται, ταλαιπωρούν για ακόμη μια φορά εκατομμύρια άλλους πολίτες.
Μα καλά δεν αισθάνονται ντροπή; Πως αντικρίζουν τους συγγενείς τους, τους φίλους τους, τους γείτονες τους, που σήμερα υποφέρουν εξαιτίας τους; Πως αντικρίζουν τους ανέργους που εδώ και χρόνια ψάχνουν δουλειά και δεν βρίσκουν;
Εκβιάζουν με θράσος μια ολόκληρη κοινωνία & εμείς καθόμαστε και τους κοιτάμε, δεχόμενοι να ορίζουν τη ζωή μας.
Τολμάει η κυβέρνηση να συγκρουστεί μετωπικά μαζί τους για να δικαιώσει τους εκατομμύρια πολίτες που την ψήφισαν στις εκλογές;
Εδώ σας θέλουμε κύριε Πρωθυπουργέ μας. Έτσι κερδίζονται οι κοινωνικοί “αρμοί” της εξουσίας και μετά τις εκλογές. Μόνο έτσι θα πειστεί ξανά αυτός που απέχει, να μπει στη διαδικασία να εμπιστευθεί ξανά την πολιτική ως μια διαδικασία που κάνει καλύτερη τη ζωή του.
Όπως δεν νοείται απεργία στην αστυνομία & στις ένοπλες δυνάμεις, έτσι δεν νοείται απεργία και στα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Θα βρεθούν για μια φορά κατηγορούμενοι αυτοί που παίζουν με τις ζωές εκατομμυρίων;
Θα δημιουργηθεί κάποτε το πλαίσιο ώστε όλοι αυτοί οι αντικοινωνικοί τεμπέληδες να απολυθούν, για να έρθουν στην θέση τους άνεργοι άνθρωποι που το μόνο που ζητούν είναι μια ευκαιρία;
