“Είμαστε περήφανοι, πολύ περήφανοι για αυτούς τους αγώνες. Αυτοί είναι οι ισχυροί δεσμοί που ενώνουν το χτες με το σήμερα, που ενώνουν το σήμερα με το αύριο. Είναι η κληρονομιά που μας κάνει αισιόδοξους για το μέλλον της πατρίδας μας. Είναι ο πυρσός που περνά χέρι με χέρι, από γενιά σε γενιά…”
Με τα παραπάνω λόγια σε μια ιστορική του ομιλία ο Ο Κώστας Καραμανλής έδωσε το στίγμα της συνέχειας αλλά και της ανάγκης της ανανέωσης της μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης.
Η πρόσφατη ιστορία της παράταξής μας έχει αποδείξει πως όταν ένας νέος άνθρωπος παίρνει στα χέρια του το τιμόνι της, (βλέπε το 1997 ο Κωστας Καραμανλής) η παράταξη ανανεώνεται, συσπειρώνεται και διευρύνεται, ανοίγοντας τις πόρτες της σε νέες κοινωνικές και ηλικιακές δυνάμεις και άρα αποκτά μεγαλύτερα ερείσματα στην κοινωνία.
Ήταν τότε που τα παλαιότερα στελέχη (Ιωάννης Κεφαλογιαννης, Ιωάννης Βαρβιτσιώτης κ.α) μπήκαν μπροστά και στήριξαν τον κατά πολύ νεώτερό τους Κώστα Καραμανλή απέναντι στο συνομήλικό τους Γ. Σουφλια, όχι φυσικά γιατί δεν αναγνώριζαν την αξία του και τις ικανότητές του και όχι γιατί δεν σεβόντουσαν τον ίδιον, την προσφορά του, την πολιτική του πορεία και την συνεισφορά του στην παράταξη, αλλά γιατί διείδαν ότι με την ενδεχόμενη προεδρία Σουφλια η παράταξη δεν θα εισήρχετο στην ανοδική-ανανενωτική πορεία που είχε η ίδια και ο τόπος ανάγκη αλλά απλά θα έκανε μια συντήρηση δυνάμεων, κάτι που δεν θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανατροπή της μέχρι τότε ηγεμονίας του ΠΑΣΟΚ στην ελληνική κοινωνία!
Έτσι και σήμερα, με την τυχόν επικράτηση του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, η παράταξη στην καλλίτερη των περιπτώσεων απλά θα διατηρήσει τα ποσοστά της, το πιθανότερο δε είναι ότι θα τελματώσει και θα κατρακυλήσει σε ποσοστά σημερινού ΠΑΣΟΚ. Η δε συνολική παρουσία του ΒΜ, ως πιθανού προέδρου της Ν.Δ, όσο ικανοποιητική κι αν είναι σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, σε ευρύτερο κοινωνικό και διεθνές πεδίο (λόγω του ιδιαίτερου στυλ του και του αντικειμενικά πεπερασμένου των δυνατοτήτων του και γνώσεών του λ.χ. άγνοια κάποιας ξένης γλώσσας) θα προσδώσει στην παράταξη αναχρονιστικά και οπισθοδρομικά χαρακτηριστικά.
Μια βαθύτερη αξιολόγηση των επικρατουσών σήμερα συνθηκών στην πατρίδα μας αλλά και στο ιδιαίτερα ρευστό διεθνές περιβάλλον μας οδηγεί στη διαπίστωση πως είναι επιτακτική η ανάγκη της ανανέωσης της παράταξης μας. Πρέπει, να στραφεί ειλικρινά προς τον εκσυχρονισμό και στην δημιουργία συνθηκών εμπιστοσύνης και ασφάλειας στον πληγωμένο, απογοητευμένο και ταλαιπωρημένο λαό της αλλά και και σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.
Η επιλογή κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω στις επερχόμενες εκλογές της 10ης Ιανουαρίου για το νέο μας πρόεδρο πρέπει να είναι, όπως και το 1997, επιλογή απο τη νέα γενιά της παράταξής μας!
Μόνο έτσι θα ξαναδούμε τη παράταξή μας ψηλά, μόνο έτσι θα προλάβουμε ζωντανή την Ελλάδα!
