Επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ εξαπέλυσε ο Θεόδωρος Πάγκαλος μέσω του προσωπικού του ιστολογίου λέγοντας ότι «οι άνθρωποι της γενιάς μου είχαν πιστέψει στην ομαλότητα. Δε φαντάζονταν ποτέ ότι ο ελληνικός λαός θα αποφάσιζε ακόμα μια φορά να αυτοκτονήσει. Η χώρα μας είναι εδώ και είμαστε πια τέτοιας ηλικίας ώστε να είναι αδύνατα, πολύπλοκα και ευφάνταστα σχέδια για το μέλλον. Μαζί θα αυτοκτονήσουμε», αναφερόμενος στο ενδεχόμενο να κερδίσει τις εκλογές το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο κ. Πάγκαλος προειδοποιεί ότι ένα τέτοιο σενάριο θα επιφέρει μπάχαλο και ακυβερνησία, ενώ πρόσθεσε ότι μια τέτοια προοπτική είναι αρκετή για να κλονίσει την αγορά και το πιστωτικό σύστημα.
Κατέληξε μαλιστα με την ευχή «τα παιδιά και τα εγγόνια μας να αποφύγουν μια νέα εθνική δοκιμασία σαν αυτήν που επέβαλε τελικά η ανευθυνότητα και ο τυχοδιωκτισμός της περιθωριακής αριστεράς».
Το κείμενο που ανήρτησε ο κ. Πάγκαλος έχει ως εξής:
«Οι νεο-κομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν στήσει ένα μηχανισμό προπαγάνδας, που κυριαρχεί στο δημόσιο διάλογο, χρησιμοποιώντας όλα τα σύγχρονα επικοινωνιακά μέσα. Ταυτόχρονα, στα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης ασκείται έντονη ψυχολογική πίεση, ώστε η υποτιθέμενη αντικειμενικότητα του χώρου να κλίνει έντονα προς τα αριστερά.
Στην προσπάθεια αυτή, σημαντικό ρόλο παίζει και η ποιότητα των απόψεων, που επαναλαμβάνονται συστηματικά. Απλοποίηση, ώστε να διαμορφωθεί ένας αξιωματικός λόγος και παραγνώριση της οφθαλμοφανούς πραγματικότητας και της στοιχειώδους λογικής είναι οι δύο κολώνες που στηρίζουν αυτού του είδους την προπαγάνδα. Με τον τρόπο αυτό, ακούμε ‘σοβαρούς’ αναλυτές και πολιτικά πρόσωπα με θέση στους θεσμούς μας να διακηρύττουν ότι είναι δυνατόν να αρνηθείς μονομερώς να πληρώσεις το μισό σου εξωτερικό χρέος και με αυτούς, που τόσο άγρια ‘εφέσωσες’, να συνεχίσεις να διαπραγματεύεσαι το υπόλοιπο˙ ότι το κράτος θα αυξήσει το έλεγχό του πάνω στο τραπεζικό σύστημα και θα αποκτήσει την κυριότητα των τεσσάρων μεγαλυτέρων τραπεζών της χώρας˙ ότι ανάλογες εξελίξεις θα πυροδοτηθούν και σε άλλες χώρες και θα ενισχύονται από εμάς δηλαδή ότι η Αθήνα θα γίνει εστία (foco) μιας παγκόσμιας τσιπρικής επανάστασης, που θα πάρει τη θέση της στην ιστορία˙ τέλος ότι όλα αυτά θα τα κάνουμε όντας μέλη της ευρωζώνης και έχοντας το ευρώ ως νόμισμά μας, αλλά αν χρειαστεί να φύγουμε θα αποχωρήσουμε αγέρωχα τραγουδώντας εύθυμα ‘λαλούμ, λαλούμ, λαλούμ και τζουμ τριαλαρό’ όπως ο ΕΛΑΣ όταν εγκατέλειπε την Αθήνα μετά το Δεκέμβρη του 1944.
Σύμφωνα με αυτή τη σχολή της φαιοκόκκινης προπαγάνδας, η επομένη των εκλογών, όπου θα έχει πρωτεύσει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι μια ημέρα σαν τις άλλες. Δε θα υπάρχει ο συνωστισμός πολιτών, που θα λεηλατούν τα σουπερ μάρκετ για να αποθηκεύσουν τρόφιμα ούτε επεισόδια μπροστά στις κλειστές τράπεζες, όπου άλλοι πολίτες θα ζητούν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους. Εδώ βέβαια πρέπει να ομολογήσουμε ότι οι ιδεολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν δίκιο. Λένε την αλήθεια, αλλά για λάθος λόγους. Τρέφουν την αυταπάτη ότι η πρωτοπορία τους στις εκλογές, που δε σημαίνει βέβαια Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ακυβερνησία και μπάχαλο μέχρι να ξαναγίνουν εκλογές σε σύντομο χρονικό διάστημα, δεν θα κλονίσει την συνηθισμένη συμπεριφορά του μέσου πολίτη απέναντι στην αγορά και την ελεύθερη οικονομία.
Αυτό στο οποίο έχουν δίκιο είναι ότι η οικονομική καταστροφή και απαξίωση της χώρας δε θα περιμένει το βράδυ των εκλογών. Βαδίζοντας προς αυτές, η προοπτική της ενίσχυσης του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι του σημείου να αποτελέσει την πρώτη πολιτική δύναμη της χώρας είναι αρκετή για να κλονίσει την αγορά και το πιστωτικό σύστημα.
Προς το παρόν τη δυσπιστία τους εκδηλώνουν όσοι έχουν πολλά να χάσουν και ταυτόχρονα διαθέτουν εναλλακτικές λύσεις κυρίως σε τράπεζες του εξωτερικού. Σιγά, σιγά όμως θα γενικευθεί η επιρροή της νοοτροπίας ‘ο σώζων εαυτόν σωθήτω’.
Όλα αυτά τα προβλέπω με οδύνη. Θα έλεγα σχεδόν με απόγνωση. Οι άνθρωποι της γενιάς μου είχαν πιστέψει στην ομαλότητα. Δε φαντάζονταν ποτέ ότι ο ελληνικός λαός θα αποφάσιζε ακόμα μια φορά να αυτοκτονήσει. Η χώρα μας είναι εδώ και είμαστε πια τέτοιας ηλικίας ώστε να είναι αδύνατα, πολύπλοκα και ευφάνταστα σχέδια για το μέλλον. Μαζί θα αυτοκτονήσουμε. Ας ελπίσουμε για τα παιδιά και τα εγγόνια μας ότι θα αποφύγουν στη διάρκεια της δικής τους ζωής μια νέα εθνική δοκιμασία σαν αυτήν που επέβαλε τελικά η φαυλοκρατία του πολιτικού κατεστημένου, η ανευθυνότητα και ο τυχοδιωκτισμός της περιθωριακής αριστεράς και η ευπιστία και πολιτιστική εξαχρείωση του μέσου πολίτη».
