Οι απαιτήσεις της Ελλάδας κατά της Γερμανίας για το κατοχικό δάνειο και τις εν γένει αποζημιώσεις που διεκδικεί για τα εγκλήματα της ναζιστικής θηριωδίας είναι πάντοτε νομικώς ενεργές και δικαστικώς επιδιώξιμες, δήλωσε σήμερα ο τέως Προέδρος της Δημοκρατίας και Επίτιμος Καθηγητής της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Προκόπιος Παυλόπουλος.
Στον χαιρετισμό του, κατά την τελετή Μνήμης των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας στο Γεράκι Ηλείας, ο κ. Παυλόπουλος τόνισε, μεταξύ άλλων, και τα εξής: «Με αισθήματα μεγάλης τιμής και ειλικρινούς συγκίνησης ανταποκρίνομαι στην πρόσκλησή σας, για να τιμήσουμε από κοινού την Μνήμη των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας στο Iστορικό αλλά και Μαρτυρικό Γεράκι της Ηλείας, σημερινή Κοινότητα του Δήμου Ήλιδας.
Ι. Το ιστορικό
Ας μου επιτραπεί μια σύντομη αναφορά στο χρονικό της τραγωδίας στο Γεράκι, με αδίστακτους θύτες τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής.
Α. Ήταν εκείνο το «πικρό» και συνάμα «σκοτεινό» καλοκαίρι του 1943, όταν η βαρβαρότητα του γερμανού δυνάστη ενέσκηψε ανελέητη και στην ευρύτερη περιοχή του σημερινού Δήμου Ήλιδας. Ξημέρωμα της 30ής Ιουλίου 1943 το Γεράκι πυρπολήθηκε ολοκληρωτικώς: 125 από τα 130 σπίτια του χωριού παραδόθηκαν στις φλόγες. Και σαν να μην έφτανε αυτό οι εγκληματίες ναζί, φθάνοντας στα όρια της θηριωδίας, βασάνισαν ανελέητα 93 κατοίκους του χωριού που είχαν συλλάβει. Εν τέλει δε εκτέλεσαν δημοσίως δύο εξέχουσες, εμβληματικές κυριολεκτικώς, προσωπικότητες του Χωριού: Τον Πρόεδρο της Κοινότητας Γερακίου αείμνηστο Χαράλαμπο Γιαννακόπουλο και τον «πνευματικό ταγό» της, τον Δάσκαλο και Γραμματέα της Κοινότητας αείμνηστο Δημήτριο Τσάμη. Το επιβλητικό Μνημείο που εγκαινιάζουμε θα εκπέμπει πλέον, διαχρονικώς και αδιαλείπτως, το μήνυμα ότι και από εδώ, από το Γεράκι, θυμίζουμε προς κάθε κατεύθυνση: «Δεν ξεχνάμε, ποτέ ξανά».
Β. Έστω και με καθυστέρηση η Πολιτεία απέδωσε στο Γεράκι αυτό που κατ’ ελάχιστο, του αναλογεί ιστορικώς: Με το π.δ. 32/2020 το Γεράκι ανακηρύχθηκε, μαζί με άλλες οκτώ Κοινότητες ανά την Ελλάδα, «Μαρτυρικό Χωριό». Και θα μείνει ανεξίτηλο στην μνήμη μου το γεγονός ότι το ως άνω π.δ. φέρει την υπογραφή μου, ενώ δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως την παραμονή της λήξης της θητείας μου ως Προέδρου της Δημοκρατίας, ήτοι την 12η Μαρτίου 2020.
ΙΙ. Οι αξιώσεις της Ελλάδας ως προς το κατοχικό δάνειο και τις εν γένει αποζημιώσεις για τα θύματα και τις υλικές καταστροφές της ναζιστικής θηριωδίας
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο Ιστορικής Μνήμης με έμβλημα το «δεν ξεχνάμε, ποτέ ξανά» -και μακριά από κάθε λογική αντεκδίκησης, που είναι παντελώς ξένη σ’ εμάς, τους Έλληνες- εντάσσουμε και τις αξιώσεις της Ελλάδας ως προς το κατοχικό δάνειο και τις εν γένει αποζημιώσεις για τα θύματα και τις υλικές καταστροφές της ναζιστικής θηριωδίας. Και τούτο διότι η Δικαιοσύνη της Ιστορίας, προκειμένου το μήνυμα «δεν ξεχνάμε, ποτέ ξανά» να καταστεί πράξη, απαιτεί από τους θύτες να ολοκληρώσουν την «συγγνώμη» τους, αποδίδοντας στην Ελλάδα αυτό που δικαιωματικώς της ανήκει. Πράγμα που σημαίνει πως αν η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας εννοεί και αναγνωρίζει, στο ακέραιο, τις ευθύνες της για το ναζιστικό παρελθόν της οφείλει, αμέσως, να πράξει έναντι της Ελλάδας εκείνο, το οποίο επιβάλλει τόσον η ιστορική διαδρομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο κοινός μας Ευρωπαϊκός Πολιτισμός, ιδίως δε ο κοινός μας Ευρωπαϊκός Νομικός Πολιτισμός. Και επ’ αυτού υπενθυμίζω, για πολλοστή φορά, τις βασικές μας θέσεις -που είναι και Εθνικές μας Θέσεις, αφότου συντελέσθηκαν τα εγκλήματα της ναζιστικής θηριωδίας κατά της Ελλάδας και του Ελληνικού Λαού- ως προς τις ως άνω αξιώσεις μας. Διευκρινίζεται, ευθύς εξ αρχής, ότι έχουμε να κάνουμε με δύο εντελώς διαφορετικά, από νομική άποψη, θέματα.
Ήτοι:
Α. Πρώτον, με το κατοχικό δάνειο προς την Γερμανία, το οποίο συνήφθη υποχρεωτικώς –ορθότερα με καταναγκαστικό και εκβιαστικό τρόπο- μεταξύ της κατοχικής Ελληνικής κυβέρνησης και της Γερμανίας, προς συντήρηση των στρατευμάτων κατοχής. Εδώ πρόκειται, λοιπόν, από νομική σκοπιά για ενοχή εκ συμβάσεως. Άρα, η αντίστοιχη εκ της συμβάσεως απαίτηση της Ελλάδας είναι ενδοσυμβατικής -και όχι αδικοπρακτικής- προέλευσης.
1. Σε αυτήν την απαίτηση προστίθενται ποσά, τα οποία προκύπτουν από συναφείς προς την δανειακή σύμβαση αιτίες, όπως είναι ιδίως οι τόκοι υπερημερίας λόγω μη έγκαιρης εξόφλησης.
2. Για την απαίτηση αυτή δεν τίθεται ούτε θέμα παραγραφής ούτε θέμα παραίτησης. Τίθεται μόνο ζήτημα συνολικού υπολογισμού της ως σήμερα. Ας σημειωθεί, ότι η Ελληνική θέση γίνεται νομικώς τόσο περισσότερο ισχυρή, όσον η αποπληρωμή του δανείου είχε αρχίσει ήδη από την κατοχική περίοδο.
Β. Και, δεύτερον, με τις αποζημιώσεις λόγω ανθρώπινων θυμάτων και υλικών καταστροφών στην Ελλάδα από τα στρατεύματα κατοχής.
