Η «επόμενη μέρα» μετά τα αποτελέσματα του βρετανικού δημοψηφίσματος βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος πολιτικών και αναλυτών στο Βέλγιο.
«Δεν υπάρχει οδός γυρισμού για τους Βρετανούς φίλους μας» ξεκαθαρίζει σε συνέντευξή του προς την εφημερίδα De Morgen ο Βέλγος πρωθυπουργός Σαρλ Μισέλ, ο οποίος τάσσεται υπέρ ενός «αποφασιστικού και χωρίς περιστροφές» διαζυγίου με την Βρετανία και σημειώνει πως πρέπει να καταστεί σαφές στους Βρετανούς ότι δεν πρέπει να νομίζουν ότι μπορούν να αποκομίσουν περισσότερες παραχωρήσεις μέσω μιας νέας συμφωνίας με την ΕΕ. Ωστόσο πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι κατά την αυριανή (Τρίτη) σύνοδο ο Βέλγος πρωθυπουργός θα επιλέξει την «μέση οδό» ανάμεσα σε αυτούς που συνηγορούν υπέρ μιας «περισσότερης Ευρώπης» και σε εκείνους που διάκεινται εχθρικά απέναντι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Από την άλλη πλευρά, μερίδα του βελγικού Τύπου επισημαίνει ότι κάθε άλλο παρά σίγουρο είναι το Brexit .
Η De Morgen στο κεντρικό της θέμα παρατηρεί πως δεν υπάρχει κανείς βρετανός πολιτικός που να επιθυμεί να κινήσει την σχετική διαδικασία. Από την πλευρά της η De Standaard ‘βλέπει’ κι αυτή στο κεντρικό της θέμα να δυναμώνουν οι φωνές που εναντιώνονται σε ένα Brexit σε σημείο ώστε να εκτιμά ότι δεν αποτελεί τετελεσμένο γεγονός. Και τούτο διότι, όπως αναφέρει, οι μεν Βρετανοί διστάζουν αφού τα διακυβεύματα και οι αντιδράσεις είναι πολλές, ενώ και η Mέρκελ δεν δείχνει επίσης να βιάζεται παρά την σπουδή που επιδεικνύουν πολλοί ευρωπαίοι ηγέτες. Με σκηνικό «σαιξπηρικής τραγωδίας» παρομοιάζει εξάλλου την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην Βρετανία η De Morgen στο κύριο άρθρο της όπου όλοι οι κύριοι πρωταγωνιστές είτε πνέουν τα λοίσθια είτε εμφανίζονται παντελώς ανήμποροι ή και απρόθυμοι να αναλάβουν τα ηνία προκειμένου να βγάλουν την χώρα από την ΕΕ. Η εφημερίδα υποστηρίζει ότι η στάση της ΕΕ απέναντι στην Βρετανία πρέπει να είναι «άμεση και αποφασιστική» υπό την έννοια ότι πρέπει να της περάσει το μήνυμα ότι «out is out» ώστε να μην δημιουργείται η αυταπάτη ότι είναι δυνατή η εξασφάλιση προνομίων a la carte. Σε άλλο ρεπορτάζ της η De Morgen διακρίνει πάντως μια διγλωσσία στην ευρωπαϊκή στάση, καθώς οι δύο κύριοι πρωταγωνιστές (η Γερμανία και η Γαλλία) κατανοούν με διαφορετικό τρόπο τον ρόλο τους στο νέο σκηνικό που τείνει να διαμορφωθεί, έχουν διαφορετική αντίληψη των τεκταινομένων και καλούνται να απαντήσουν σε διαφορετικά ερωτήματα.
Όπως ειδικότερα σημειώνεται, η μεν Γερμανία προβληματίζεται για το κατά πόσον η εξουσία που έχει αποκτήσει είναι υπερβολικά μεγάλη, την στιγμή που η Γαλλία αναζητά τρόπους να αποκτήσει περισσότερα ερείσματα και μεγαλύτερη εξουσία και βλέπει την τωρινή κρίση και την επικείμενη αποχώρηση της Βρετανίας ως μια ευκαιρία να ενισχύσει την δικιά της θέση σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά και να τονώσει το ηγετικό του προφίλ ο πρόεδρος Ολαντ.
Η La LIbre Belgique με τη σειρά της στο πρωτοσέλιδό της μιλά για γενική κακοφωνία γύρω από το Brexit και για μία διαδικασία διαζυγίου η οποία προβλέπεται χαοτική, ενώ στο κύριο άρθρο της κάνει λόγο για το μεγάλο παιχνίδι, αναφερόμενη αφενός στην αβεβαιότητα που επικρατεί στο Ηνωμένο Βασίλειο και στον ερασιτεχνισμό του Κάμερον που οδήγησε τη χώρα σε αυτήν την κατάσταση και αφετέρου στη διάσταση απόψεων στους κόλπους της ΕΕ, όπου οι εθνικές ανησυχίες και προβληματισμοί φαίνεται να υπερτερούν πάντα του κοινού ευρωπαϊκού οράματος.
Τέλος ως τον πλέον σίγουρο δρόμο για την καταστροφή της ΕΕ θεωρεί το ευρωπαϊκό όνειρο δημιουργίας ενός υπερκράτους ο ηγέτης του βελγικού εθνικιστικού κόμματος N-VA Ντε Βίβερ εκφράζοντας την διαφωνία του με τις σχετικές προτάσεις του Φιλελεύθερου Βέλγου πολιτικού Φερχόφστατ. – Όπως ειδικότερα σημειώνει η De Standaard, ο φλαμανδός ηγέτης υπενθυμίζει ότι η Ευρώπη δεν αποτελεί μια «δημοκρατία», αλλά απλά μια «συνομοσπονδία διαφορετικών κρατών» – Από την πλευρά του πάντως ο Φερχόφστατ διευκρινίζει ότι ουδόλως επιθυμεί τη δημιουργία ενός υπερκράτους αλλά το ακριβώς αντίστροφο, δηλ. την δημιουργία μιας μικρότερης και αποτελεσματικότερης κυβέρνησης, καθώς η συνομοσπονδία που υπερασπίζεται ο Ντε Βίβερ «είναι αυτή ακριβώς που οδήγησε στα σημερινά αδιέξοδα και αποδείχτηκε μη λειτουργική».
