Το μεγαλύτερο οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι αυτό το χαρτί που υπάρχει παραπάνω σε αυτό το άρθρο. Άνθρωπος με 74.000 εισόδημα απο ιδιωτική επαγγελματική δραστηριότητα πληρώνει 52.000 φόρο. Του μένουν 22.000 ευρώ με τα οποία θα πρέπει να πληρώσει και ΕΦΚΑ και τις ΔΕΚΟ του σπιτιού του και ενδεχομένως ΕΝΦΙΑ. Στην τσέπη θα του μείνει ένας μισθός ανειδίκευτου εργάτη για να πάει supermarket.
Και ξέχνα το ανθρωπιστικό του θέματος. Ξέχνα ότι αναγκάζεις αυτόν τον άνθρωπο να φοροδιαφύγει για να ζήσει. Το ότι θα κλείσει τα βιβλία του, το ότι θα απολύσει κόσμο, το ότι θα μπορούσε να ανοίξει θέσεις εργασίας και να επενδύσει αν το τέρας του κράτους δεν τον λήστευε; Το ότι θα μπορούσε να μας ξελασπώσει και να μην τρέχουμε σαν ζήτουλες στην τρόικα; Αυτό μας νοιάζει καθόλου;
Όταν άξιοι παραγωγικοί άνθρωποι αντιμετωπίζονται ως παράσιτα, λαμόγια ή σκλάβοι, όταν βυθίζονται στην απελπισία καθώς επικρατεί ο νόμος του ανάξιου και του τεμπέλη, οφείλουμε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, ειδικά πριν κατευθυνθούμε στην κάλπη.
