Οι προσδοκίες απασχόλησης στη βιομηχανία κατέρρευσαν τον Αύγουστο στη χαμηλότερη τιμή που έχουν λάβει ποτέ από την αρχή της συλλογής στοιχείων τον Ιανουάριο του 1985 ενώ στις υπηρεσίες έλαβαν τη χαμηλότερη τιμή από τον Απρίλιο του 1997, σύμφωνα με το εβδομαδιαίο δελτίο οικονομικών εξελίξεων του ΣΕΒ που αναλύει τις έρευνες οικονομικού κλίματος.
Οι προσδοκίες απασχόλησης σε εμπόριο και κατασκευές υποχώρησαν μεν, αλλά παραμένουν σε καλύτερα επίπεδα από το 2012 ενώ οι προσδοκίες απασχόλησης των νοικοκυριών υποχώρησαν και αυτές, αν και παραμένουν σε καλύτερα επίπεδα από του 2012/2013.
«Με άλλα λόγια, σχολιάζει ο ΣΕΒ, η παραγωγική βάση της χώρας (εξαιρούμε τις κατασκευές που έχουν ουσιαστικά καταργηθεί σαν κλάδος) προβλέπει δυσοίωνες εξελίξεις ως προς την ποιοτική απασχόληση στην παραγωγή την ώρα που η κατανάλωση και οι καταναλωτές δε συμμερίζονται αυτή την ακραία απαισιοδοξία».
Αναφερόμενος στην προεκλογική δραστηριότητα ο ΣΕΒ επισημαίνει ότι «κανείς στο πολιτικό σύστημα δεν φαίνεται διατεθειμένος να οικειοποιηθεί το Μνημόνιο ως εφαλτήριο ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Αντ’ αυτού υπάρχουν νεφελώδεις διακηρύξεις περί του Μνημονίου ως αναγκαίου κακού (για να συνεχίσουν οι ξένοι να πληρώνουν τα σπασμένα). Επιδιώκεται δε, με κάποιο μαγικό τρόπο το Μνημόνιο, να εξουδετερωθεί, να καθυστερήσει η εφαρμογή του, και να «ξεδοντιαστούν» όλα τα μέτρα που θίγουν προνομιούχες ομάδες της ελληνικής κοινωνίας».
Ασκεί επίσης κριτική στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ (το μόνο που έχει ανακοινωθεί) αναφορικά με τις θέσεις για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και το μεγάλο κεφάλαιο τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι: «Οι μικρές επιχειρήσεις εμποδίζονται στην πραγματικότητα να μεγαλώσουν διότι οι καλές και δυναμικές εξ αυτών αντιμετωπίζουν ένα τεράστιο ανταγωνιστικό μειονέκτημα σε ένα σύστημα που κάποιοι διατηρούνται εν ζωή λόγω φοροδιαφυγής, λόγω υψηλής τεχνητής ζήτησης από μεγάλα ελλείμματα, λόγω εμποδίων στην αδειοδότηση και εγκατάσταση νέων επιχειρήσεων, κ.ο.κ. Η εμμονή σε μια οικονομία στραμμένη αποκλειστικά στο μικρό μέγεθος είναι καθοριστικός παράγων για την υπανάπτυξη της χώρας, την χαμηλή παραγωγικότητα, την τεχνολογική ανεπάρκεια και την χαμηλή προστιθέμενη αξία στην παραγωγή. Αντιθέτως οι δημόσιες πολιτικές θα πρέπει να ευνοούν τη μεγέθυνση των επιχειρήσεων ώστε οι μικρές να γίνονται μεσαίες και οι μεσαίες μεγάλες».
Τέλος, ο ΣΕΒ αναφέρει ότι οι κεφαλαιακοί έλεγχοι έχουν ανακόψει την ραγδαία εκροή καταθέσεων, όμως η εκροή καταθέσεων συνεχίσθηκε και τον Ιούλιο. «Επιβεβαιώνεται έτσι για πολλοστή φορά στην ιστορία των αγορών και των εθνών, σχολιάζει, ότι κρατικοί έλεγχοι μπορεί να συγκρατήσουν τις αθρόες εκροές χρήματος, δεν μπορούν όμως να οδηγήσουν σε εισροές – αυτό μόνο η εμπιστοσύνη μπορεί να το καταφέρει. Το χρήμα δεν διατάσσεται, γητεύεται».
«Εθνική συνεννόηση» ζητεί η Ελληνική Ένωση Επιχειρηματιών «Εθνική συνεννόηση» ζητεί η Ελληνική Ένωση Επιχειρηματιών, τόσο στο πολιτικό, όσο και στο οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. «Απαιτείται καλύτερη και πληρέστερη ενημέρωση της κοινωνίας και των πολιτών για τα πραγματικά προβλήματα και τις αδυναμίες του τόπου. Μία μεγάλη, κοινή, πρόκληση που καλούμαστε όλοι μαζί σαν κοινωνία να αντιμετωπίσουμε και να ξεπεράσουμε. Είναι ίσως η χρυσή ευκαιρία να δοθεί ένα οριστικό τέλος στον λαϊκισμό, την προχειρότητα και τον πολιτικό καιροσκοπισμό» όπως σημειώνεται σε σχετική ανακοίνωση.
Η ΕΕΝΕ υπογραμμίζει ότι στηρίζει σταθερά την Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, και συμπληρώνει: «παρόλο που δεν θέλουμε να ασκήσουμε κριτική στην νέα συμφωνία δεδομένης της αναγκαιότητας αυτής, θέλουμε να σημειώσουμε την ανάγκη να γίνουν αντισταθμιστικές κινήσεις και ρυθμίσεις εγκαίρως ώστε να περιοριστεί η ύφεση – και οι επιπτώσεις της – στην κοινωνία, την εργασία και την πραγματική οικονομία. Πρέπει να γίνουν – όπου καθίσταται δυνατό – οι απαραίτητες διορθώσεις με εκείνα τα ισοδύναμα – αναπτυξιακά – μέτρα που θα μπορέσουν να εξισορροπήσουν αδικίες, αλλά και να προλάβουν την ενδεχόμενη δημιουργία νέων στρεβλώσεων, όπως ήδη αυτές διαφαίνονται – όπως για παράδειγμα η υπερφορολόγηση συγκεκριμένων κλάδων».
Πάνω απ’ όλα, κατά την ΕΝΠΕ, πρέπει να δοθεί έμφαση σε «εμπροσθοβαρείς» μεταρρυθμίσεις που να διορθώνουν δομικές στρεβλώσεις και αδικίες με στόχο την βελτίωση της οικονομίας μας και των θεμελίων της, ώστε να καταστεί πιο φιλική προς την επιχειρηματικότητα και την ιδιωτική πρωτοβουλία και άρα και προς την εργασία, την κοινωνική δικαιοσύνη και πρόοδο.
