«Η πιο τιμητική πρόκληση που μου έγινε στα 43 χρόνια που είμαι στη δημόσια ζωή», είπε ο πρώην υπουργός και εμβληματικός δήμαρχος Καλαμάτας για την επιλογή του πρωθυπουργού να τον ορίσει επικεφαλής της επιτροπής για την ανασυγκρότηση της πυρόπληκτης Εύβοιας – Παρουσίασε τον οδικό χάρτη του εγχειρήματος
Παρουσιάζοντας τον οδικό χάρτη για το σχέδιο ανάπτυξης της βόρειας Εύβοιας ενώπιον του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά και μελών του υπουργικού συμβουλίου, ο κ. Μπένος εμφανίστηκε πιο έτοιμος από ποτέ να ριχτεί στα βαθιά, εξομολογούμενος πως «ούτε στιγμή δεν σκέφτηκα να πω όχι» στη πρόταση του πρωθυπουργού.
Ειδικότερα, η «πρόταση Μπένου» για τη βόρεια Εύβοια θα υποστηριχθεί με επιμέρους μελέτες που πρέπει να υλοποιηθούν το επόμενο διάστημα.
«Δεν υπάρχει κανένας χώρος για καπετανάτα» ξεκαθάρισε ακόμη ο πρώην υπουργός, ενώ αναφέρθηκε στις τρεις φάσεις του προγράμματος: άμεσα μέτρα ανακούφισης για τους πληγέντες, αποκατάσταση των ζημιών που προκάλεσε η πυρκαγιά και μακροπρόθεσμος σχεδιασμός για την αναγέννηση της περιοχής.
Από την ανασυγκρότηση της Καλαμάτας στην αναμόρφωση της Βόρειας Εύβοιας
Στο βιβλίο των εθνικών προκλήσεων του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Σταύρου Μπένου όσοι είχαν πιστέψει ότι οι σελίδες του είχαν σωθεί δεν είχαν προβλέψει ότι ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρόσθετε αιφνιδιαστικά ένα ολόκληρο κεφάλαιο, αυτό του επικεφαλής της επιτροπής για την ανασυγκρότηση της Βόρειας Εύβοιας.
Ανασύροντας από την «εφεδρεία» έναν από τους εμβληματικούς μεταρρυθμιστές της Μεταπολίτευσης, το Μέγαρο Μαξίμου επιχειρεί να εκπέμψει σε όλους τους τόνους μήνυμα αυτοπεποίθησης και ασφάλειας μπροστά στις ανυπολόγιστες καταστροφές του πύρινου εφιάλτη.
Αφενός η θετική απήχηση πανελλαδικά του 74χρονου Σταύρου Μπένου, ως αποτέλεσμα της διαχρονικής προσωπικής του πρωτοπορίας και αφετέρου η διείσδυσή του σε διαφορετικούς πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους συνιστούν κατά την κυβέρνηση τα καλύτερα εχέγγυα για τη θέση του επικεφαλής της επανεκκίνησης της Βόρειας Εύβοιας. Αλλωστε, ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ έχει αποδείξει πως μπορεί να αναδείξει ολόκληρες πολιτείες μέσα από τα χαλάσματα και τα αποκαΐδια, έχοντας χαραχθεί ως ένας από τους πιο επιδραστικούς μεταρρυθμιστές των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ στο συλλογικό ασυνείδητο, αλλά και στις έρευνες της κοινής γνώμης.
Γεννημένος στην Καλαμάτα το 1947, ο Σταύρος Μπένος σπούδασε αγρονόμος – τοπογράφος στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, για να διεκδικήσει για πρώτη φορά το 1978 -σε ηλικία μόλις 31 ετών- τον Δήμο Καλαμάτας με τον Συνδυασμό της Αλλαγής.
Ανήσυχο -κατά γενική ομολογία- πνεύμα, ο νεαρός τοπογράφος αντιλαμβάνεται την αλλαγή ως συλλογική «υπόθεση όλων των προοδευτικών πολιτών» της Καλαμάτας, ενώπιον των οποίων παρουσιάζει ένα συγκροτημένο, πολιτικά και επιχειρησιακά, πρόγραμμα 29 σελίδων, αποτυπώνοντας ένα πλήρες μοντέλο λειτουργίας που έχει τόσο νωρίς οραματιστεί για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Με έμφυτο το ταλέντο να διαβλέπει από τόσο μικρός τις μεγάλες προκλήσεις, παρατηρώντας νηφάλια το σήμερα με τα γυαλιά του αύριο, θέτει έκτοτε τις προϋποθέσεις της βιωσιμότητας και της ανθεκτικότητας μιας Τοπικής Αυτοδιοίκησης με «οικονομική αυτοτέλεια, διεύρυνση των αρμοδιοτήτων και νομική κατοχύρωση της ανεξαρτησίας της», την οποία τα επόμενα χρόνια οικοδομεί σταδιακά με τομές που επιχειρεί κατέχοντας πολλές και κρίσιμες θέσεις ευθύνης.
Ο συνδυασμός της ριζοσπαστικής σκέψης με την ανάγκη για θεσμική της αποτύπωση διατρέχει όλο το χειρόγραφο προεκλογικό πρόγραμμα του 31χρονου τότε Σταύρου Μπένου, που δυσφορεί όταν «ενώ η Καλαμάτα έχει απεριόριστες δυνατότητες να αναπτυχτεί οριζόντια και να γίνει μια πόλη-πρότυπο, μεταμορφώνεται μέρα με τη μέρα σε ένα τσιμεντένιο κουτί».
Αυτή τη σχεδόν προδιαγεγραμμένη μοίρα της πόλης ανατρέπει 12 χρόνια μετά και ενώ έχει πετύχει την επανεκλογή του άλλες δύο φορές, ανοικοδομώντας τη νέα Καλαμάτα μέσα από τα συντρίμμια της.
«Μας ματιάσανε, δήμαρχε»
Καπετάνιος της πόλης στην τρίτη του θητεία, ο Σταύρος Μπένος βιώνει τον καταστροφικό σεισμό της 13ης Σεπτεμβρίου του 1986 περιμένοντας «το καράβι “Πάρος”, που θα κάνει το πρώτο δρομολόγιο της ακτοπλοϊκής γραμμής Καλαμάτα – Καστέλι», όπως αφηγείται, χρόνια μετά ο ίδιος. Το ρολόι δείχνει 8 και 20 το απόγευμα, όταν «ένας φοβερός βρυχηθμός σκίζει τα σπλάχνα της πόλης και απλώνει παντού ερείπια, μπουχό και σκοτάδι», θυμάται.
Ο τραγικός απολογισμός του Εγκέλαδου είναι 22 νεκροί και εκτεταμένες υλικές καταστροφές. Ακολουθούν στιγμές απελπισίας, μέσα στις οποίες «“μας ματιάσανε, δήμαρχε”, άκουγα τη νύχτα που γύριζα τα συντρίμμια να πάρω και να δώσω θάρρος», εξομολογείται ο ίδιος, απαντώντας με τη δέσμευση ότι «θα την ξαναφτιάξουμε καλύτερη».
Τηρώντας τον λόγο του, τα επόμενα χρόνια -και μέχρι την παραμονή του στον δημαρχιακό θώκο το 1990- η Καλαμάτα αναγεννιέται σαν τον φοίνικα, με τον ίδιο να σηκώνει όλο το βάρος της ανασυγκρότησης μετατρέποντάς το σε προσωπικό του στοίχημα, στην κατάκτηση του οποίου καταρρίπτει όλα τα εμπόδια.
Είναι «αυτός που κάνει τις πιο ανελέητες συγκρούσεις με τον πιο μειλίχιο τρόπο», περιγράφει πολιτικός παράγοντας με μεγάλη εγγύτητα στον πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ εκείνα τα χρόνια.
«Χαμογελά και εξηγεί, χαμογελά και επανέρχεται στο τραπέζι του διαλόγου, εξαντλεί κάθε περιθώριο και, πάνω απ’ όλα, δίνει την αίσθηση του απόλυτα διαλλακτικού συνομιλητή, αλλά στην πραγματικότητα δεν υποχωρεί ούτε χιλιοστό από τη θέση του», περιγράφει ο ίδιος με θαυμασμό για τη διαπραγματευτική ικανότητα του Σταύρου Μπένου.
Την περίοδο μετά τον σεισμό, αφαίρεσε ακαριαία τους συντελεστές δόμησης «κονταίνοντας» κατά πολύ τα κτίρια, αλλά όχι το σχέδιό του. Η πρωτοποριακή πολεοδομική αποκατάσταση της πόλης βραβεύτηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Πολεοδόμων, αλλά και τη Europa Nostra, που ειδικεύεται στη διάσωση και ανάδειξη των μνημείων της πόλης.
Θητεύοντας με τη Μελίνα
Η Καλαμάτα, ωστόσο, αποτέλεσε μόλις τον πρώτο διάδρομο της πολιτικής του απογείωσης. Στις αρχές του 1990, τοπικός «ήρωας» και αναγνωρίσιμη αυτοδιοικητική προσωπικότητα πλέον, εντάσσεται ως μέλος στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ, ενώ εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής εκπροσωπώντας τη Μεσσηνία.
Η υπουργοποίησή του, δεδομένης της καλής φήμης που τον συνόδευε (καθώς έχαιρε και της εκτίμησης του Ανδρέα Παπανδρέου και του Αντώνη Λιβάνη) δεν άργησε πολύ. Προηγουμένως, όμως, θήτευσε ως εισηγητής στον Κοινοβουλευτικό Τομέα Εργασίας Πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ μέχρι το 1993, με μέντορά του τη Μελίνα Μερκούρη, ώστε να τύχουν προσοχής και προβολής τα προβλήματα των ανθρώπων του πολιτισμού, αλλά και οι προτάσεις τους.
Η τριβή του με την κορυφαία ηθοποιό και πολιτικό στα πρώτα χρόνια της καριέρας του στην κεντρική πολιτική σκηνή, σε μια στιγμή έντονων κοινωνικών και πολιτισμικών ζυμώσεων για τη χώρα, ερμηνεύει κατά πολλούς την ίδρυση του «Διαζώματος», του μοναδικού μη κρατικού οργανισμού που αναδείχθηκε στα τέλη του 20ού αιώνα ως δίχτυ προστασίας των αρχαίων θεατρικών υποδομών και της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας.
«Στην τελευταία στροφή της ενασχόλησής του με τα κοινά, ο Σταύρος Μπένος έπιασε το νήμα από την αρχή, σαν να τηρεί μια υπόσχεση προς τη Μελίνα», τονίζουν πρώην συνεργάτες του, εμφανώς ανακουφισμένοι από τον νέο ρόλο που του ανατέθηκε από τον κ. Μητσοτάκη.
Ακόμη, όμως, και όσοι έτυχε να συνεργαστούν στενά ή να συναντηθούν στις περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες της πολιτικής του διαδρομής κάπου με τον Σταύρο Μπένο, ακόμα και όσοι προέρχονται από άλλους πολιτικούς χώρους (όπως ο Στέφανος Μάνος και ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, που εξέφρασαν δημόσια τη στήριξή τους στον νέο του ρόλο) δεν κρύβουν την ικανοποίησή τους για το νέο, εθνικό στοίχημα που αναλαμβάνει ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, αν και ο αστικός μύθος λέει ότι υπήρξαν αρκετές φορές στα χρόνια των μνημονίων που του έγιναν νύξεις για να επανέλθει στην ενεργό δράση, αλλά δεν ευοδώθηκαν, παρά τις ακραίες στιγμές που βίωσε η χώρα.
Πρεμιέρα στη Σέριφο
Δεν άργησε, όμως, η ώρα ο Σταύρος Μπένος να υλοποιήσει από τα πάνω τις διακηρύξεις εκείνου του πρώτου εκείνου προεκλογικού του φυλλαδίου, όταν ως υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης της κυβέρνησης Σημίτη, ανέλαβε τη διοικητική ανασυγκρότηση της χώρας.
Υπουργός Εσωτερικών την ίδια κοινοβουλευτική περίοδο διατέλεσε ο Αλέκος Παπαδόπουλος, ενώ την πολιτική ηγεσία του υπουργείου συμπληρώνει ο υφυπουργός Γιώργος Φλωρίδης. Ο τελευταίος έχει την αρμοδιότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οπότε εργάζεται στενά με τον συνάδελφό του, για να περάσει το εγχείρημα των ΚΕΠ -που ο Σταύρος Μπένος επεξεργαζόταν νυχθημερόν στην πλατεία Κλαυθμώνος- στην κοινωνική βάση, περνώντας το 1999 από τα τελικά σχέδια στην πράξη.
Προτού, όμως, ξεκινήσει η πρώτη πιλοτική εφαρμογή, τις εξελίξεις προλαβαίνει ο ανασχηματισμός, με τον Σταύρο Μπένο να αναβαθμίζεται σε υπουργό Αιγαίου. Η αλλαγή χαρτοφυλακίου, όμως, δεν στάθηκε ικανή να φρενάρει τη μεγάλη τομή, καθώς η «ομάδα Μπένου» έχει παραμείνει στο υπουργείο Εσωτερικών και με τη συνδρομή του Γιώργου Φλωρίδη γεφυρώνει την τυπική απόσταση μεταξύ των δύο υπουργείων. Ετσι, αποφασίζεται η πρώτη δοκιμαστική λειτουργία των ΚΕΠ να πραγματοποιηθεί στη Σέριφο, απόφαση που αρχικά έγινε δεκτή με αμηχανία (αν όχι με δυσπιστία) από τους νησιώτες.
Κα αυτό γιατί, στην προ των ΚΕΠ εποχή, για να λάβει ένας νησιώτης οποιοδήποτε δημόσιο έγγραφο χρειαζόταν από τη διοικητική έδρα των Κυκλάδων, δηλαδή τη νομαρχία που έδρευε στη Σύρο, να κατευθυνθεί από το νησί του με το καράβι στον Πειραιά, να αλλάξει καράβι για τη Σύρο, να διανυκτερεύσει στην Ερμούπολη και να μετρά τις πιθανότητες, όταν θα έφτανε πια στο κτίριο της νομαρχίας, αν θα έβρισκε το χαρτί μεμιάς ή τον υπάλληλο στη θέση του. Ετσι, ήταν εξαιρετικά επιφυλακτικοί απέναντι στον Σταύρο Μπένο οι περίπου 100 δήμαρχοι, όλοι της νησιωτικής Ελλάδας, που μαζεύτηκαν στη Σέριφο για να ακούσουν τις δυνατότητες του Προγράμματος «Αστερίας», δηλαδή την πρώτη, επίσημη δοκιμή των ΚΕΠ.
Ο υπουργός ζητά από έναν δήμαρχο να καθίσει δίπλα του, σε ένα γραφείο, όπου είχε στηθεί ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής. «Πες μου το ΑΦΜ σου», του λέει ο Σταύρος Μπένος. Ο δήμαρχος υπαγορεύει στον χειριστή του υπολογιστή τον αριθμό και εκτυπώνεται αμέσως η φορολογική του ενημερότητα. Ο δήμαρχος ξεσπά σε αναφιλητά και οι συνάδελφοί του χειροκροτούν, αδυνατώντας τις πρώτες στιγμές να πιστέψουν ότι δεν πρόκειται για θαύμα ή σύμπτωση, αλλά για μια απτή πραγματικότητα.
Μετά τα εύσημα των νησιωτών, η επόμενη φάση διαδραματίστηκε στην Τρίπολη, όπου παρουσιάστηκε το πρόπλασμα των ΚΕΠ για τους ηπειρωτικούς δήμους και ενώ ο Σταύρος Μπένος είχε ήδη επιλέξει το λογότυπο των ΚΕΠ, αλλά και το φάσμα των αρμοδιοτήτων του.
Συνεργάτες του εκείνης της περιόδου θυμούνται πως στο όραμά του έβλεπε τα ΚΕΠ ως υποκαταστήματα της συνολικής λειτουργίας του κράτους, περιλαμβάνοντας και τα Ταχυδρομεία και την ηλεκτρονική διακίνηση εγγράφων (με τον Ν. 2672/98), όπως και την ψηφιακή υπογραφή (Νόμος 2672 / 98 άρθρο 14), μεταρρυθμίσεις τις οποίες είχε δρομολογήσει νομοθετικά 23 χρόνια πριν. «Αυτά που κάνει σήμερα ο Πιερρακάκης, ο Μπένος τα είχε οραματιστεί από τον προηγούμενο… αιώνα», σχολιάζει υπουργός του ΠΑΣΟΚ της ίδιας περιόδου, σημειώνοντας πως ο Σταύρος Μπένος παίδεψε αρκετά τη σκέψη του για να σχεδιάσει τα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών.
Πέρα, όμως, από τις τυπικές του αρμοδιότητες, ο Σταύρος Μπένος δεν δίσταζε να προσφέρει τη βοήθειά του σε κάθε εθνική πρόκληση που συναντούσε στο διάβα του, όπως στους μεγάλους σεισμούς της Αθήνας, όπου έφερε στην αίθουσα επιχειρήσεων την τεχνογνωσία του από τους σεισμούς της Καλαμάτας, αλλά και πρωτότυπες ιδέες.
Οι «μηχανικοί» του ΠΑΣΟΚ
Την ίδια περίοδο, και με το εσωκομματικό ηφαίστειο του ΠΑΣΟΚ ακόμη ενεργό, ο Σταύρος Μπένος διατηρεί αναλλοίωτες τις εκσυγχρονιστικές του καταβολές, αλλά και ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με όλες τις «πράσινες» φράξιες, που του αναγνωρίζουν την άοκνη και ανιδιοτελή κοινωνική προσφορά του.
Ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ εξηγεί σήμερα πως «ο Μπένος ανήκει στη χορεία των “μηχανικών” του ΠΑΣΟΚ, δίπλα στον Τρίτση και τον Γεννηματά. Η οραματική τους σκέψη, σχεδόν μεταφυσική, μετουσιώθηκε σε μεταρρυθμιστική πράξη, με απόηχο δεκαετιών».
Με τη φόρα του ατόφιου μεταρρυθμιστή, ο Σταύρος Μπένος επανεκλέγεται άνετα ακόμη και στη «σαρκοβόρα» Β’ Αθηνών, ανάμεσα στα μεγαθήρια του Κινήματος, κρεμώντας τα βουλευτικά παπούτσια διά παντός στις 4 Απριλίου του 2007. Αποχωρώντας «οικειοθελώς», ο Σταύρος Μπένος επικαλείται τη μαρτυρία του Γιώργου Γεννηματά, για να κλείσει οριστικά πίσω του την πόρτα προς τη Βουλή, παραμένοντας, ωστόσο, ενεργός πολίτης.
«Δεν σε αφήνω να μείνεις τέταρτη τετραετία στον Δήμο Καλαμάτας, δεν θέλω να μπεις στον κύκλο της φθοράς, γιατί η δική σου φθορά θα παρασύρει και ό,τι έκανες, ενώ ο πήχης πρέπει να μείνει ψηλά», του είχε πει ο αείμνηστος Γεννηματάς, συμβουλή που κρατά μέχρι σήμερα ο Σταύρος Μπένος. Εναν χρόνο μετά, όμως, επιστρέφει στην πολιτική του αφετηρία, τον Πολιτισμό, ιδρύοντας το «Διάζωμα».
Κοιτάζοντας τα μνημεία, «βλέπω σε αυτά ζωντανούς οργανισμούς που εκπέμπουν μηνύματα γνώσης, σοφίας, αισθητικής, αρμονίας, διαλόγου με το περιβάλλον και τη φύση, που στέλνουν μηνύματα ζωής» περιγράφει, ενώ στέκεται απέναντι στην «κλασική» αντιμετώπιση των μνημείων, αξιώνοντας για την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας μια σχέση αλληλεπίδρασης με την Κοινωνία των Πολιτών, αλλά και με τις τοπικές κοινωνίες.
Καινοτόμα προσέγγιση
Στο «Διάζωμα», η ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου είναι ενταγμένη στο αναπτυξιακό, τοπικό πλαίσιο, όπου η πρωτογενής παραγωγή, η μεταποίηση, η τοπική δημιουργία αντιμετωπίζονται ως ενιαίο σύνολο στο μοντέλο ανάπτυξης του Σταύρου Μπένου. Η καινοτόμα αυτή προσέγγιση συγκίνησε δεκάδες καλλιτέχνες, διανοούμενους, ακαδημαϊκούς, αλλά και απλούς πολίτες όλων των ηλικιών, που έσπευσαν να υιοθετήσουν ένα αρχαίο θέατρο και μαζί μια νέα οπτική απέναντι στην προβολή του αρχαίου κάλλους. Εκτός από την πρωτότυπη σύλληψη, στη νεωτερικότητα του «Διαζώματος» εντάσσεται και μια ανθρώπινη αλυσίδα εθελοντών (από μηχανικούς, τεχνίτες, συντηρητές, καλλιτέχνες μέχρι την Τοπική Αυτοδιοίκηση), συμπυκνώνοντας την πλούσια εμπειρία διακυβέρνησης του Σταύρου Μπένου. Εξ ου και έχει πλήρως απορροφηθεί στις εργασίες σε περισσότερες από 59 αρχαίες θεατρικές σκηνές της χώρας.
Μεσολαβούν έξι χρόνια, για να κατέβει ο Σταύρος Μπένος από το άνω διάζωμα των αρχαίων θεάτρων στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας, όταν ο τότε υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης τον προσκαλεί τον Φεβρουάριο του 2014, στη συνέντευξη Τύπου για την αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών από τα ΚΕΠ.
Αναφερόμενος στην πρωτοβουλία του, ο κ. Μητσοτάκης εξηγεί πως ο Σταύρος Μπένος ήταν «εμπνευστής και υλοποιητής του θεσμού των ΚΕΠ, σε μια εποχή όπου έπρεπε να παλέψει κόντρα στη γραφειοκρατία του Δημοσίου αλλά και στο πολιτικό σύστημα της εποχής για την ανάγκη δημιουργίας του θεσμού», γι’ αυτό και «η παρουσία του σηματοδοτεί τη συνέχεια ενός δοκιμασμένου θεσμού που έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών», πρόσθεσε.
Από πλευράς του, ο κ. Μπένος ευχαρίστησε τον τότε υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης και σημερινό πρωθυπουργό για την πρόσκλησή του, την οποία χαρακτήρισε «υψηλό συμβολισμό για κάτι που λείπει από την πατρίδα, την εθνική συνεννόηση».
Καλύπτοντας το κενό της «εθνικής συνεννόησης», επτά χρόνια μετά ο Σταύρος Μπένος γίνεται εκ νέου πρωτοστάτης ως «από μηχανής θεός», βυθιζόμενος στη δίνη της αποκατάστασης της Βόρειας Εύβοιας από τις φετινές πυρκαγιές στα 74 του χρόνια, καθώς για όσους τον γνωρίζουν καλά «συναισθάνεται βαθιά το μέγεθος της εθνικής πρόκλησης».
Εξάλλου, έχει φροντίσει να αποστασιοποιηθεί από τα κομματικά δρώμενα του ΠΑΣΟΚ και του Κινήματος Αλλαγής εδώ και πολύ καιρό, χωρίς να υπάρχει σήμερα κάποιο σημείο επαφής. Προτιμά μάλλον να παρακολουθεί ως απλός θεατής τις πολιτικές εξελίξεις από το άνω διάζωμα, μέχρι το κάλεσμα της επόμενης εθνικής πρόκλησης.
