Δυστυχώς για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Στέφανο Κασσελάκη το νέον έτος δεν τους μπήκε καλά. Από λάθος σε λάθος πάνε. Το πρώτο ήταν το δάνειο του Stefanos προς τα κομματικά μίντια, την «Αυγή» και Στο Κόκκινο. Αντί να επαινεθεί η γενναιοδωρία του ανδρός εγκαλείται -και ορθώς- για τα στοιχεία που αφορούν τη δανειακή σύμβαση, τη χρηματιστηριακή του εταιρεία, το «πόθεν έσχες» και άλλες φορολογικές λεπτομέρειες.
Το δεύτερο ήταν η πρόσκληση για τσάι και Power Point στις Σπέτσες της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Αντί, πάλι, να επαινεθεί η γενναιοδωρία του ανδρός, αφού είπε ότι θα πληρώσει αυτός τα έξοδα των 36 βουλευτών, στην Κουμουνδούρου δυσανασχετούν -και ορθώς- επειδή ο αρχηγός τους δίνει την εντύπωση ότι αντιμετωπίζει το κόμμα ως ανώνυμη εταιρεία με τον ίδιο σε ρόλο διευθύνοντος συμβούλου. Πάντως η Ολγα Γεροβασίλη, για προσωπικούς λόγους, δεν θα πάει, η Κυριακή Μάλαμα προτιμά να συμμετέχει με Skype, ενώ είναι και αρκετοί άλλοι που θα ήθελαν να αποφύγουν να καταγραφεί η άφιξή τους, εν είδει σόου, από τα τηλεοπτικά συνεργεία. Οι περισσότεροι, πάντως, θα πάνε, όπως λένε, για να μην υπάρξει πρόβλημα με τον Stefanos και τους Kaselistas του. Ενδεικτικό του κλίματος που υπάρχει για τις Σπέτσες είναι και το περιστατικό που συνέβη προ ημερών στο Θέατρο Αλσος. Ο Σταμάτης Κραουνάκης εις επήκοον όλων ρώτησε από μικροφώνου τον Αλέκο Φλαμπουράρη, που ήταν μεταξύ των θεατών της μουσικής παράστασης: «Αλέκο, εσύ θα πας στις Σπέτσες;» και το ιστορικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και εξ απορρήτων του Τσίπρα στεντορεία τη φωνή απάντησε: «Οχι!». Ο Φλαμπουράρης δεν είναι βέβαια βουλευτής, όμως το δυνατό και δημόσιο «όχι» ερμηνεύεται και ως διαφωνία. Εξάλλου, «όχι» έχει πει και ο Αλέξης στον Stefanos για την πρόταση φιλοξενίας στο σπίτι του στο κοσμικό νησί.
Το τρίτο αφορούσε την πρόταση (;) του Μητσοτάκη στον Κασσελάκη να τον κάνει υπουργό το 2019. Μόνο ένας πολιτικά αφελής ή κάποιος που θα ήθελε να βλάψει τον Stefanos θα μπορούσε να καταφύγει σε ένα τέτοιο «κοτσομπολιό», κατά την κασσελάκειο προφορά. Και το περίεργο είναι ότι αυτό το «κοτσομπολιό» το ξεφούρνισε, προφανώς κατ’ εντολή του Stefanos, ο διευθυντής του γραφείου του, ο Βαγγέλης Καπνισάκης, ο οποίος, κατά τα λεγόμενα όλων, είναι «σοβαρός και έξυπνος άνθρωπος». Τι να πει κάποιος! Αν και οι σοβαροί και έξυπνοι άνθρωποι του περιβάλλοντος Κασσελάκη λένε τέτοιες ανοησίες, δεν υπάρχει σωσμός για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως. Γιατί ανοησία είναι να επιβεβαιώνεις όλους αυτούς που υποστηρίζουν ότι αρχηγός της ριζοσπαστικής Αριστεράς εξελέγη ένας οπαδός του Μητσοτάκη.
Από τούμπα σε τούμπα
Το τέταρτο λάθος είναι η κομματική πειθαρχία που επέβαλε από τηλεοράσεως ο κ. Κασσελάκης στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ για να ψηφίσουν την πρόταση της κυβέρνησης για τα ομόφυλα ζευγάρια. Μερικές ώρες αργότερα συνεδρίασε η Πολιτική Γραμματεία του κόμματος, όπου ο Παύλος Πολάκης ξεκαθάρισε ότι διαφωνεί οριζοντίως και καθέτως με το νομοσχέδιο, επισημαίνοντας μάλιστα ότι «δεν θα μπορεί να ανεβεί στα χωριά» των ορεινών Χανίων, αν το ψηφίσει. Αλλά το πράγμα δεν έμεινε εκεί: Λίγο αργότερα, η Δώρα Αυγέρη, εκπρόσωπος του κόμματος -και εκ των βασικών υποστηρικτών του Κασσελάκη- έκανε δηλώσεις υποστηρίζοντας ότι δεν τίθεται θέμα κομματικής πειθαρχίας από τη στιγμή που όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν υπογράψει την πρόταση νόμου του κόμματος που είναι πιο «προχωρημένη» σε σχέση με την αναμενόμενη της κυβέρνησης. Πρώτη τούμπα…
Αλλά ούτε εκεί τελείωσε η ιστορία, διότι αμέσως μετά «ξαναχτύπησε» ο κ. Κασσελάκης, με ανάρτηση αυτή τη φορά, παίρνοντας πίσω το «ναι στο νομοσχέδιο», που είχε πει στο Star, επειδή του έγινε κριτική γι’ αυτό στην Πολιτική Γραμματεία. Δεύτερη τούμπα…
Στη συνέχεια της ανάρτησης ωστόσο, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έκανε και άλλη τούμπα: Ενώ ανέφερε όμως ότι θα πάρει θέση για το νομοσχέδιο -«αδιαμεσολάβητα», όπως έγραψε- μόλις αυτό δημοσιοποιηθεί, πρόσθεσε ότι αν έστω και ατελώς στηρίζει τα δικαιώματα θα το στηρίξει αυτός και θα το ψηφίσουν όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, διότι, όπως ανέφερε, δεν νοείται αριστερός βουλευτής που να μην στηρίζει τα δικαιώματα. Κι αν υπάρξει, θα πάρει τις ανάλογες αποφάσεις. Μεταξύ άλλων τα βλέμματα στράφηκαν προς τον Παύλο Πολάκη, ωστόσο τελικά επήλθε… «σασμός» μετά την περασμένη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του Σαββατοκύριακου.
Σημειώστε ότι η Αθηνά Λινού δεν θα το ψηφίσει και δεν είναι η μόνη. Υπάρχουν κι άλλοι που προς το παρόν απλώς λένε ότι είναι λάθος η κομματική πειθαρχία, όπως ο βουλευτής Φθιώτιδας και τομεάρχης Δικαιοσύνης Γιάννης Σαρακιώτης.
Σημειώνουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει 36 βουλευτές και το ΠΑΣΟΚ 32. Αν «αόμματος στη γραμμή του κόμματος» δεν είναι ένας/μία βουλευτής, αλλά τέσσερις και διαγραφούν, τότε αξιωματική αντιπολίτευση γίνεται το ΠΑΣΟΚ. Κατά συνέπεια, ο Stefanos ή για μια ακόμη φορά θα γίνει… Ρίζος (από το αμίμητο του δημοφιλούς κωμικού ηθοποιού «εμένα με λένε Ρίζο κι όπως θέλω το γυρίζω») και δεν θα βάλει κομματική πειθαρχία ή αν βάλει θα πρέπει να μην διαγράψει όσους/όσες βουλευτές δεν ακολουθήσουν την κομματική γραμμή. Και στις δύο περιπτώσεις θα είναι χαμένος. Οταν χάνεις ακόμη και στα θέματα που περιμένεις να κερδίσεις και να χάσει ο αντίπαλός σου, εν προκειμένω ο Μητσοτάκης, τότε δεν υπάρχει σωσμός. Ούτε για σένα ούτε για το κόμμα σου, αφού αποδεικνύεται ότι η πολιτικότητά σου προσιδιάζει σε αυτή του κ. Κόινερ, ο οποίος όταν τον ρωτούσαν τι κάνει απαντούσε: «Κουράζομαι πάρα πολύ, ετοιμάζω το επόμενο λάθος μου».
Οι σχέσεις με το ΠΑΣΟΚ
Και το επόμενο λάθος του Stefanos φαίνεται να είναι ο Νίκος Ανδρουλάκης και η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Ξαφνικά, ο επικεφαλής της Κουμουνδούρου επιτέθηκε στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ λέγοντας ότι είναι εκβιαζόμενος από τον Μητσοτάκη και συνεργασία με εκβιαζόμενους δεν κάνει αφού γι’ αυτόν προέχει η αυτονομία και στόχος του είναι να νικήσει μόνος του τον Μητσοτάκη. Τρία πουλάκια κάθονταν και πλέκανε πουλόβερ. Αντί να συντονιστεί με τα στελέχη του (Τεμπονέρας, Θεοχαρόπουλος κ.ά.) και να προτάξει το θέμα της αντιδεξιάς συμπαράταξης και αναδιοργάνωσης της Κεντροαριστεράς, γκρεμίζει τις γέφυρες με τη Χαριλάου Τρικούπη. Αντί να ρίξει την ευθύνη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ -ό,τι ενδιαφέρεται να πάρει τη δεύτερη θέση από τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι να φύγει ο Μητσοτάκης- εμφανίζεται ο ίδιος ως αιθεροβάμων και αλαζόνας. Και όχι μόνον αυτό, αλλά βγάζει και μόνος του τα μάτια του όταν δηλώνει ότι δεν πρόκειται να φύγει από την ηγεσία ακόμη και αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πάει καλά στις ευρωεκλογές. Κάπου πρέπει να σταθεροποιηθεί γιατί οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ζαλιστεί από τις τσαλιμιές του αρχηγού τους. Θα κερδίσει, λέει, τον Μητσοτάκη, αλλά και τρίτος ή και τέταρτος να έρθει δεν θα φύγει. Στόχος είναι τη μία να ξεπεράσει το 17,8%, την άλλη να έρθει πρώτος, αλλά και μονοψήφιο να είναι το ποσοστό του κόμματός του δεν τρέχει τίποτε.
Ομφαλοσκόπηση
Μ’ αυτά και μ’ αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ αντί να κάνει αντιπολίτευση, υπερασπιζόμενος τη χειμαζόμενη από την ακρίβεια και την ανασφάλεια κοινωνία, δίνει την εντύπωση ότι ομφαλοσκοπεί και στις προτεραιότητές του είναι η ικανοποίηση των προσωπικών αναγκών της ηγεσίας του και όχι η προαγωγή και υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων. Δεν καλεί την Κοινοβουλευτική Ομάδα στις Σπέτσες ή στη Θράκη ή στην Πάτρα για κάποιους λόγους πολιτικού συμβολισμού, αλλά καλεί ο ίδιος τους 36 βουλευτές στο σπίτι του και με πληρωμένα τα έξοδα. Από πολιτική συνεδρίαση γίνεται προσωπική πρόσκληση γνωριμίας. Το ίδιο και με το δάνειο. Το ίδιο και με την υπουργοποίηση. Είναι σαν να λέει: η απόδειξη ότι είμαι ικανός πολιτικός είναι η πρόταση να γίνω υπουργός. Μπορεί εκείθεν του Ατλαντικού οι μέθοδοι της Madison Avenue με τις προσωπικές πτυχές της πολιτικής να έπιαναν τόπο όμως εδώ, στην Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη, οι ιδεολογοπολιτικές προσεγγίσεις είναι αυτές που, τουλάχιστον ακόμη, επηρεάζουν τις εκλογικές προτιμήσεις των ψηφοφόρων. Ακόμη και η κομματική πειθαρχία για τα ομόφυλα ζευγάρια ορισμένοι λένε ότι τίθεται πρωτίστως για να τονιστεί η ταύτιση του Stefanos με τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα και δευτερευόντως για να καταδειχθεί η «πολιτική δειλία» του Μητσοτάκη. Ο Stefanos προτιμά την προσωπική μονομαχία με τον Κυριάκο και όχι την πολιτική αντιπαράθεση.
Απολιτίκ ψηφοφόροι
Η μεταφορά των πολιτικών υποθέσεων σε προσωπικό πεδίο γίνεται επειδή ο Stefanos θεωρεί ότι η δύναμή του είναι στους λεγόμενους απολιτίκ ψηφοφόρους. Και πράγματι σε αυτό το κοινό οι μετρήσεις δείχνουν ότι έχει απήχηση. Το πρόβλημα όμως είναι ότι αυτή η κατηγορία ψηφοφόρων στην πλειοψηφία τους δεν ψηφίζει. Μπορεί να γουστάρουν Κασσελάκη, αλλά όταν ερωτώνται αν θα τον ψηφίσουν οι περισσότεροι απαντούν ότι δεν ψηφίζουν και προτιμούν να απέχουν.
Επειδή, επίσης, οι απολιτίκ είναι, κυρίως, νεαρής ηλικίας σημειώνουμε πως οι άνω των 65 ετών ψηφοφόροι είναι περίπου το 30% του εκλογικού σώματος και οι 18-24 μόλις το 7%. Τα ποσοστά είναι ακόμη χειρότερα αν αναλογιστούμε πόσοι από τους νέους ψηφίζουν. Κατά συνέπεια, το εκλογικό κοινό στο οποίο στοχεύει ο Κασσελάκης είναι όχι μόνο μειοψηφικό, αλλά, σύμφωνα με την πτωτική δημοσκοπική τάση του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί η Κουμουνδούρου να λάβει ακόμη και μονοψήφιο ποσοστό, χωρίς να αποκλείεται -εφόσον τα κασσελάκεια τσαλίμια συνεχιστούν- στην τρίτη θέση να βρεθεί το ΚΚΕ. Επιπροσθέτως, υπάρχει κι άλλος ένας αρνητικός παράγοντας για τον Stefanos.
Ο δείκτης πρωθυπουργισιμότητάς του βρίσκεται στο μισό ή και στο 1/3 της δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ. Αρα ο ίδιος είναι μεγαλύτερο βαρίδι για τον ΣΥΡΙΖΑ απ’ ό,τι το κυβερνητικό και αντιπολιτευτικό παρελθόν του Αλέξη Τσίπρα.
Τα ανωτέρω αποτελούν κοινό προβληματισμό του συνόλου των βουλευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, πλην ίσως ελαχίστων φανατικών kaselistas. Μάλιστα θα τεθούν όλα (υπό μορφή κριτικής στον αρχηγό) και στη συνεδρίαση της ΚΟΕΣ που συνεδριάζει αυτό το Σαββατοκύριακο για να εγκρίνει τις θέσεις και τα οργανωτικά του Συνεδρίου, που είναι προγραμματισμένο για τις 23-25 Φεβρουαρίου. Και δεν θα τα θέσουν μόνο οι πιστοί στον Τσίπρα, οι πολιτικοί φίλοι του Διονύση Τεμπονέρα, οι τρεις σοσιαλδημοκράτες (Ζαχαριάδης, Θεοχαρόπουλος, Ραγγούσης) που θέλουν να μετακομίσει ο ΣΥΡΙΖΑ από την ομάδα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στην ομάδα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών του Ευρωκοινοβουλίου, ο Χρήστος Σπίρτζης και οι πασοκογενείς, αλλά και οι σύμμαχοι του Κασσελάκη, όπως ο Νίκος Παππάς, ο οποίος βλέπει τους πυρήνες των ομοϊδεατών συντρόφων του καθ’ άπασαν την επικράτεια να πολλαπλασιάζονται.
