Η απεργία των μηχανοδηγών στους Γερμανικούς Σιδηροδρόμους είναι μεν άκρως ενοχλητική, ωστόσο κάτι τέτοιο συμβαίνει σπάνια συγκριτικά με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, επισημαίνει ο εργατολόγος Βόλφγκανγκ Ντόιμπλερ.
Η απεργία των μηχανοδηγών στους Γερμανικούς Σιδηροδρόμους είναι μεν άκρως ενοχλητική, ωστόσο κάτι τέτοιο συμβαίνει σπάνια συγκριτικά με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, επισημαίνει ο εργατολόγος Βόλφγκανγκ Ντόιμπλερ.
Η μεγαλύτερη απεργιακή κινητοποίηση στην ιστορία των Γερμανικών Σιδηροδρόμων βρίσκεται σε εξέλιξη από τη Δευτέρα, ενώ χθες επεκτάθηκε από τις εμπορικές και στις επιβατικές αμαξοστοιχίες και πρόκειται να διαρκέσει μέχρι τα ξημερώματα της Κυριακής. Πρόκειται για την όγδοη κατά σειρά απεργία του Συνδικάτου των Γερμανών Μηχανοδηγών GDL από το 2014, με βασικά αιτήματα τη σύναψη νέας συλλογικής σύμβασης εργασίας για τα μέλη του, την αύξηση του μισθού κατά 4,7%, καθώς και τη μείωση των εβδομαδιαίων ωρών εργασίας από τις 39 στις 37 ώρες.
Το συνδικάτο GDL διεκδικεί το δικαίωμα να διαπραγματεύεται συλλογικές συμβάσεις εργασίας για όλες τις κατηγορίες εργαζομένων που εκπροσωπεί (π.χ. μηχανοδηγούς και συνοδούς αμαξοστοιχίας) ανεξάρτητα από το ανταγωνιστικό Συνδικάτο Σιδηροδρόμων και Συγκοινωνιών EVG. Σε αυτό το σημείο αντιδρά η διοίκηση των Γερμανικών Σιδηροδρόμων, ζητώντας ενιαίες συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Κατοχυρωμένο από το Σύνταγμα το δικαίωμα ίδρυσης συνδικάτων
Βασικό επιχείρημα όσων διαφωνούν με τη διαπραγμάτευση επί μέρους συλλογικών συμβάσεων εργασίας από διαφορετικά και ανταγωνιστικά μεταξύ τους συνδικάτα είναι ότι αυτές θα οδηγήσουν σε σοβαρές μισθολογικές και κοινωνικές ανισότητες των εργαζομένων της ίδιας επιχείρησης ή του ίδιου εργασιακού κλάδου.
Ο γερμανός εργατολόγος Βόλφγκανγκ Ντόιμπλερ διαφωνεί. Όπως επισήμανε στο Γερμανικό Ραδιόφωνο Deutschlandradio Kultur, «δεν συμμερίζομαι αυτόν τον φόβο. Ούτε συμφωνώ ότι είναι δυνατή η ενοποίηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας διά νόμου. Έχουμε στο Σύνταγμά μας το άρθρο 9, παράγραφος 3, που δίνει στον καθένα και για κάθε επάγγελμα το δικαίωμα να ιδρύει συνδικάτα».
Παρά την ταλαιπωρία που θα υποστεί επί σειρά ημερών το επιβατικό κοινό και τη διάχυτη δυσαρέσκεια τόσο στην κοινωνία όσο και στον πολιτικό κόσμο της Γερμανίας για την απεργία, ο γερμανός εργατολόγος υπογραμμίζει ότι η Γερμανία είναι μία από τις χώρες με τις λιγότερες απεργιακές κινητοποιήσεις πανευρωπαϊκά. Όπως δήλωσε ο Βόλφγκανγκ Ντόιμπλερ, «μας ξεπερνούν μόνο η Αυστρία και η Ελβετία. Εκεί είναι ακόμη πιο σπάνιες οι απεργίες. Αυτή τη στιγμή, αν λάβουμε υπόψη μας τις απεργίες σε παιδικούς σταθμούς και τις κινητοποιήσεις των πιλότων και των μηχανοδηγών, βρισκόμαστε σε μία κατάσταση που προσεγγίζει με αργό ρυθμό τη δυτικοευρωπαϊκή κανονικότητα».
Απεργίες και δημόσιο συμφέρον
Οι επαναλαμβανόμενες απεργίες του Συνδικάτου των Γερμανών Μηχανοδηγών έχουν θέσει επί ποδός και τη γερμανική κυβέρνηση, δεδομένων και των οικονομικών απωλειών μισού δις ευρώ που εκτιμάται ότι θα προκαλέσει η απεργία στις εμπορικές αμαξοστοιχίες. Στο μεταξύ εξετάζεται και η ιδέα νομοθετικής παρέμβασης υπέρ των ενιαίων συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Η σκέψη αυτή αιτιολογείται και με το επιχείρημα της προάσπισης του δημόσιου συμφέροντος.
Ο Βόλφγκανγκ Ντόιμπλερ εκφράζει, ωστόσο, σοβαρές επιφυλάξεις. «Αν υποθέσει κανείς ότι κάθε απεργία βλάπτει ως ένα βαθμό το δημόσιο συμφέρον, τότε θα μπορούσε να προβεί σε αυτήν την κίνηση. Όμως δεν είναι έτσι. Η απεργία είναι εν μέρει ενοχλητική για τους υπόλοιπους ανθρώπους και ναι, επιφέρει απώλειες στην πλευρά των εργοδοτών. Όμως αυτό ορίζει το Σύνταγμα! Κατοχυρώνει ορισμένα θεμελιώδη δικαιώματα, η άσκηση των οποίων ενδέχεται ορισμένες φορές να είναι ενοχλητική για άλλους ανθρώπους», τονίζει ο γερμανός εργατολόγος.
