Η κυβέρνηση της Χιλής προσέφυγε εναντίον της Βολιβίας στο Διεθνές Δικαστήριο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στη Χάγη, προσβλέποντας στην έκδοση μιας απόφασης που θα διευθετήσει τη διμερή διένεξή τους για τη χρήση των υδάτων ενός ποταμού που διαπερνά τα σύνορά τους.
Η κυβέρνηση της Χιλής προσέφυγε εναντίον της Βολιβίας στο Διεθνές Δικαστήριο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στη Χάγη, προσβλέποντας στην έκδοση μιας απόφασης που θα διευθετήσει τη διμερή διένεξή τους για τη χρήση των υδάτων ενός ποταμού που διαπερνά τα σύνορά τους.
Αξιωματούχοι της χιλιάνικης κυβέρνησης υπέβαλαν τα απαραίτητα έγγραφα προκειμένου να αρχίσουν διαδικασίες σχετικά με τον ποταμό Σιλάλα, ζητώντας από το Διεθνές Δικαστήριο να τον ανακηρύξει «διεθνή υδάτινη οδό» και να παραχωρήσει δικαιώματα χρήσης στη Χιλή, όπως επισήμανε ο Χιλιανός ΥΠΕΞ Εράλδο Μουνιός σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε.
«Η κυβέρνηση της Χιλής έλαβε αυτή την απόφαση» διότι αποτελεί «απαραίτητο μέτρο για να υπερασπιστούμε τα συμφέροντά μας», πρόσθεσε ο ίδιος.
Τον Μάρτιο ο πρόεδρος της Βολιβίας Έβο Μοράλες είχε ανακοινώνει ότι και η δική του κυβέρνηση σχεδίαζε να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο, αλλά όπως φαίνεται το Σαντιάγο πρόλαβε τελικά τη Λα Πας και προσέφυγε πρώτο.
Η Βολιβία υποστηρίζει ότι όλες οι πηγές από τις οποίες ρέουν τα νερά του ποταμού Σιλάλα βρίσκονται στο Ποτοσί, μια νοτιοδυτική επαρχία της.
Μέρος του νερού του ποταμού αυτού, που έχει εκτραπεί τεχνητά στη Χιλή, χρησιμοποιείται στην εντελώς άνυδρη έρημο Ατακάμα για τη λειτουργία μεταλλείων και ορυχείων. Η κυβέρνηση της Βολιβίας θέλει το Σαντιάγο να την αποζημιώνει για τη χρήση αυτή των υδάτων του ποταμού.
Οι δύο χώρες της Λατινικής Αμερικής ήδη βρίσκονται σε αντιδικία στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης από το 2013, όταν η Λα Πας ζήτησε η Χιλή να παραχωρήσει στη Βολιβία—περίκλειστο κράτος—πρόσβαση στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Το Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον θεωρεί τον ποταμό Σιλάλα έναν από τους πλέον απειλούμενους στον κόσμο, «λόγω των ζητημάτων» που τον αφορούν και άπτονται «της πολιτικής, της οικονομίας, των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και της ιστορίας» της περιοχής όπου βρίσκεται.
Καθώς η ερημοποίηση και η πρόσβαση στους υδάτινους πόρους αποκτά όλο και μεγαλύτερη σημασία σε διεθνές επίπεδο, η υπόθεση αυτή συγκεντρώνει το ενδιαφέρον πολλών κρατών, που βρίσκονται σε παρόμοιας φύσης διενέξεις για τους λιγοστούς φυσικούς πόρους.
Η Βολιβία, χώρα των Άνδεων και του Αμαζονίου, μια από τις φτωχότερες της Λατινικής Αμερικής, παρέμεινε αποκλεισμένη στα χερσαία σύνορά της για πάνω από 130 χρόνια, μετά την απώλεια 120.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων του εδάφους της, περιλαμβανομένης μιας παραθαλάσσιας λωρίδας γης 400 χλμ., μετά την ήττα της στον Πόλεμο του Ειρηνικού (1879-1883), ανάμεσα στη Βολιβία και το Περού ενάντια στη Χιλή.
Οι διμερείς σχέσεις Βολιβίας-Χιλής είχαν διακοπεί το 1978 λόγω των διμερών διενέξεων για διεκδικούμενα εδάφη και για την πρόσβαση στη θάλασσα.
