Έντονα προκλητική ήταν η επιστολή Τουρκίας και Λιβύης στον ΟΗΕ, απαντώντας στη διαμαρτυρία της Αθήνας για το νέο τουρκολιβυκό μνημόνιο για τους υδρογονάνθρακες, που υπεγράφη στις αρχές Οκτωβρίου, αλλά και για την προηγούμενη συμφωνία του 2019 για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών.
Οι Μόνιμοι Αντιπρόσωποι Τουρκίας και Λιβύης Feridun Sinirlioğlu και Taher El-Sonni κάνουν λόγο για «αβάσιμους ισχυρισμούς και επιχειρήματα» της Ελλάδας, με στόχο να υπονομεύσουν τη νομιμότητα της κυβέρνησης της Λιβύης.
Η επιστολή απαντά στην αντίστοιχη της Μόνιμης Αντιπροσώπου της Ελλάδας στον ΟΗΕ Μαρίας Θεοφίλου, με ημερομηνία 17 Νοεμβρίου. Οι εκπρόσωποι των δύο χωρών, σε προκλητικό ύφος ζητούν από την Αθήνα να «σταματήσει τις αβάσιμες κατηγορίες, την εχθρική ρητορική και τις ενέργειες που αυξάνουν την ένταση και να σεβαστεί τις κυρίαρχες αποφάσεις των δύο γειτονικών χωρών».
Παράλληλα, χαρακτηρίζουν «άκυρη» την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών Ελλάδας – Αιγύπτου που υπεγράφη το 2020. Η κοινή επιστολή Τουρκίας – Λιβύης είχε αναφερθεί στα μέσα Δεκεμβρίου κατά τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό και φέρει ημερομηνία 9 Δεκεμβρίου.
Αναλυτικά η επιστολή
Σας γράφουμε αναφορικά με την επιστολή της 17ης Νοεμβρίου 2022 της Μόνιμου Αντιπροσώπου της Ελλάδας (A/77/604). Στην εν λόγω επιστολή, η Ελλάδα προβάλλει αβάσιμους ισχυρισμούς και επιχειρήματα και προσπαθεί να υπονομεύσει την διεθνή νομιμότητα της κυβέρνησης της Λιβύης, καθώς και των δύο μνημονίων κατανόησης που έχουν υπογράψει η Λιβύη και η Τουρκία ως κυρίαρχα κράτη.
Η επιστολή δεν συνάδει με τις θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου που ενσωματώνονται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, ιδίως με την αρχή της κυριαρχικής ισότητας και την αρχή της μη παρέμβασης σε θέματα που αφορούν την εσωτερική δικαιοδοσία των κρατών.
Ως εκ τούτου, η Λιβύη και η Τουρκική Δημοκρατία απορρίπτουν όλα τα επιχειρήματα και τους ισχυρισμούς που περιέχονται στην επιστολή και θα ήθελαν να επισημάνουν τα ακόλουθα:
Πρώτον, το μνημόνιο κατανόησης που υπεγράφη στις 3 Οκτωβρίου 2022 μεταξύ της Κυβερνήσεων Εθνικής Ενότητας της Λιβύης (GNU) και της Δημοκρατίας της Τουρκίας για τη συνεργασία στον τομέα των υδρογονανθράκων είναι ένα νομικό εργαλείο που βασίζεται στην αρχή της κυριαρχικής ισότητας.
