Πολλά είναι τα σενάρια που θα μπορούσαν να εξεταστούν μετά το κοινό ανακοινωθέν Τσίπρα – Γιούνκερ για σύγκλιση στο ασφαλιστικό και το εργασιακό.
Η αναφορά σε ένα δίκαιο, δημοσιονομικά βιώσιμο και αποτελεσματικό ασφαλιστικό σύστημα ανοίγει την «κερκόπορτα» για υιοθέτηση ενός είδους ρήτρας μηδενικού ελλείμματος ακόμα και αν ονομαστεί διαφορετικά. Το δημοσιονομικά βιώσιμο σύστημα παραπέμπει σε μειώσεις συντάξεων με δεδομένο ότι οι δανειστές παγίως στόχευαν στη μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης προκειμένου να μην επιβαρύνει τον προϋπολογισμό. Σύμφωνα με πληροφορίες, η ελληνική πλευρά παραθέτει το επιχείρημα ότι τα αποτελέσματα των αναλογιστικών μελετών που ολοκληρώνονται αυτό το διάστημα, δείχνουν ότι το σύστημα αντέχει χωρίς να χρειαστούν δυσμενείς παρεμβάσεις.
Παράλληλα, ο στόχος να αποτραπεί η φτώχεια των ηλικιωμένων -όπως αναφέρεται στο κοινό ανακοινωθέν- δημιουργεί υποψίες για αυστηροποίηση της χορήγησης του ΕΚΑΣ (μέτρο που υπήρχε στο e-mail Χαρδούβελη) η χορήγηση ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος για ηλικιωμένους άνω των 65 ετών το οποίο θα αντικαταστήσει την κατώτατη σύνταξη.
Σύμφωνα με πληροφορίες, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων έχει τεθεί μετ΄επιτάσεως από τους δανειστές το θέμα της σύνδεσης της κατώτατης σύνταξης (486 ευρώ) με το εισόδημα και τα περιουσιακά στοιχεία. Δηλαδή, αν ο συνταξιούχος δηλώνει ατομικό και οικογενειακό εισόδημα πάνω από το πλαφόν που θα τεθεί να λαμβάνει μόνο την αναλογική σύνταξη (βάσει των εισφορών του) ύψους 320 ευρώ. Οι φτωχότεροι συνταξιούχοι άνω των 65 θα τύχουν συμπληρωματικής προστασίας μέσω επιδόματος.
Στα εργασιακά ευοίωνη δείχνει η αναφορά στην ανάγκη «οι εξελίξεις στους μισθούς και στους θεσμούς στην αγορά εργασίας να είναι υποστηρικτικές στη δημιουργία θέσεων εργασίας, την ανταγωνιστικότητα και την κοινωνική συνοχή». Χωρίς να γίνεται ειδική μνεία στην αύξηση του κατώτατου μισθού, η προσέγγιση Γιούνκερ – Τσίπρα «κουμπώνει» με τη ρύθμιση του νομοσχεδίου Σκουρλέτη που προβλέπει τη σύσταση ειδικού σώματος εμπειρογνωμόνων στον ΟΜΕΔ το οποίο θα γνωμοδοτεί για το ύψος των μισθών ανάλογα με την οικονομική κατάσταση της επιχείρησης, την ανταγωνιστικότητά της στην αγορά αλλά και τη διατήρηση της αγοραστικής δύναμης των εργαζόμενων.
Ακόμη, υπήρξε σύγκλιση απόψεων γύρω από «τον ρόλο ενός σύγχρονου και αποτελεσματικού συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων, το οποίο θα μπορούσε να αναπτυχθεί μέσω ευρείας διαβούλευσης και να πληροί τα υψηλότερα ευρωπαϊκά πρότυπα».
Οι «νέες, έξυπνες εργασιακές σχέσεις και συμβάσεις στον ιδιωτικό τομέα υπό την εποπτεία του ILO (διεθνές γραφείο εργασίας)» για τις οποίες είχε μιλήσει ένα μήνα πριν και ο κ. Βαρουφάκης , σύμφωνα με κύκλους που παρακολουθούν στενά τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, αναφέρονται στη θέσπιση ενός είδους «χαλαρότερων» συμβάσεων προκειμένου να καταπολεμηθεί η αδήλωτη εργασία που πλήττει καίρια τα ταμεία. Δηλαδή αν δοθεί κίνητρο στον επιχειρηματία να προσλάβει τον εργαζόμενο με πιο ευέλικτη σύμβαση, ακόμα και καταπατώντας την αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης (από τις συλλογικές συμβάσεις που ισχύουν επιλέγεται η πιο ευνοϊκή για τον εργαζόμενο) τότε ο επιχειρηματίας θα επιλέξει τη οδό της νομιμότητας δηλώνοντας και ασφαλίζοντας τον εργαζόμενο.
Πάντως αυτά τα «σύγχρονα» και ολίγον γενικόλογα φαίνεται ότι ήδη παίρνουν την τελική τους μορφή στο τραπέζι των Brussels groups.
