Του Κωνσταντίνου Δέρβου, MSc Ηλεκτρολόγου Μηχανικού
Στην πολιτική, όπως και σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητάς μας, υπάρχουν περίοδοι κρίσης. Όσο χρήσιμο είναι για έναν πολιτικό οργανισμό να προσπαθεί να μετριάσει την συχνότητα, το μέγεθος και την διάρκεια αυτών, άλλο τόσο μάταιο είναι να πασχίζει να τις απαλείψει πλήρως. Αντίθετα, οφείλει να βρίσκεται σε ετοιμότητα για να τις διαχειριστεί με σοβαρότητα, αξιοπρέπεια και σεβασμό προς την διαδρομή του, αλλά και προς την ευθύνη που έχει ως φορέας άσκησης πολιτικής.
Είναι αναμφισβήτητο ότι τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στον Εύοσμο τον περασμένο Απρίλιο αποτελούν μαύρη σελίδα στην ιστορία της ΟΝΝΕΔ: Δεν ήταν μόνο τα γεγονότα της 16ης Απριλίου και των αμέσως επόμενων ωρών που αποτύπωναν μια εικόνα διάλυσης: Ήταν το γενικότερο κλίμα, η ένδεια νέων ιδεών και η αδιαφορία για τις εργασίες του Συνεδρίου που μαρτυρούσαν ότι το πρόβλημα στην Οργάνωση ήταν πολύ πιο βαθύ από την διαδικασία ανάδειξης της Κεντρικής Επιτροπής, για την οποία ενδιαφερόταν αποκλειστικά μια ηχηρή μειοψηφία που ήθελε να παίξει δικά της «παιχνίδια» στις πλάτες των απλών μελών.
Μπροστά σε αυτή την εικόνα κατάρρευσης, ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας πήρε την σκληρή, μα συνάμα δίκαιη απόφαση να αναστείλει την λειτουργία της ΟΝΝΕΔ και να δρομολογήσει την επανίδρυσή της, ούτως ώστε να παραδώσει στην Νέα Δημοκρατία, αλλά και στον δημόσιο βίο μια Οργάνωση δραστήρια, αμιγώς πολιτική, σύγχρονη, χωρίς τις παθογένειες που μας οδήγησαν στην ακινησία και, τελικά, στην διάλυση.
Σήμερα, πέντε μήνες μετά, έφτασε η ώρα της επανεκκίνησης. Εδώ και λίγες μέρες έχει ξεκινήσει η διαδικασία νομιμοποίησης των υποψηφίων συνέδρων οι οποίοι, σε περίπου έναν μήνα από σήμερα, θα κληθούν να χαράξουν το μέλλον της πολυπληθέστερης πολιτικής νεολαίας της Ευρώπης, ένα μέλλον αντάξιο του παρελθόντος της, ένα μέλλον στο οποίο θα οδηγηθούμε με σκληρή δουλειά, επιμονή, προσωπική και συλλογική βελτίωση, καθώς επίσης και προσήλωση στον οδικό χάρτη των ριζικών αλλαγών που χρειάζεται η ΟΝΝΕΔ.
Είναι, νομίζω, η κατάλληλη στιγμή για όσους θέλουμε να γίνουμε στρατιώτες αυτής της αλλαγής να περιγράψουμε με σαφήνεια αυτό τον οδικό χάρτη, ώστε να δώσουμε ξεκάθαρο στίγμα της κατεύθυνσης της αλλαγής, αλλά και προκειμένου να μπορούμε να συγκρίνουμε τις επιδιώξεις με τα πεπραγμένα μας.
Συμμετέχω, λοιπόν, στο Συνέδριο Επανίδρυσης της Οργάνωσης θέτοντας τους τρεις κεντρικούς πυλώνες στους οποίους, κατά την άποψή μου, πρέπει να στηριχθεί το οικοδόμημα της νέας ΟΝΝΕΔ: Πρώτον, η αρχή της αντιπροσωπευτικότητας, δεύτερον, ο σεβασμός στις διαδικασίες, και τρίτον, η παραγωγή πρωτότυπου και ζωντανού πολιτικού λόγου.
Σχετικά με τον πρώτο πυλώνα, η αρχή της αντιπροσωπευτικότητας είναι κομβική στην επόμενη μέρα της ΟΝΝΕΔ, διότι θα απελευθερώσει δυνάμεις της Οργάνωσης που ασφυκτιούσαν υπό την ηγεμονία των ομάδων. Με το σύστημα των τριάντα μοναδικών υπογραφών για την νομιμοποίηση ενός υποψηφίου συνέδρου δίνεται η δυνατότητα σε μονάδες με ικανότητες, προσωπικότητα και γνήσιο ενδιαφέρον για την πολιτική να εκφραστούν και να συναποφασίσουν στηριζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις, στο ακροατήριο που, χάρη σε αυτές τους τις αρετές, έχουν σίγουρα οικοδομήσει.
Σε ό,τι έχει να κάνει με τον δεύτερο πυλώνα, είναι χρέος όλων μας να δείξουμε στην κοινωνία ότι αυτά που εξαγγέλλει η Νέα Δημοκρατία τα υλοποιεί πρώτα στο εσωτερικό της. Ο σεβασμός των διαδικασιών, η νομιμότητα, είναι ένα στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε: Να ενισχύσουμε τη διαφάνεια των διαδικασιών, όπως επιβάλλει η ιδεολογία μας και όπως έχει ανάγκη η χώρα. Το Συνέδριο Επανίδρυσης, λοιπόν, είναι ο κατάλληλος χώρος και ο κατάλληλος χρόνος για να αποδείξουμε ότι οι δικές μας δεσμεύσεις δεν είναι λόγια του αέρα ή αυταπάτες, αλλά ότι εμείς πρώτοι τα εφαρμόζουμε στο δικό μας κοινωνικό υποσύστημα.
Τέλος, αναφορικά με τον σύγχρονο πολιτικό λόγο, σε μια εποχή που οι μύθοι της αριστεράς καταρρέουν μέρα με τη μέρα συγκρουόμενοι με την πραγματικότητα, είναι ανάγκη να δημιουργήσουμε το νέο πολιτικό αφήγημα της Ελλάδας, στο οποίο θα λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, σεβόμενοι το παρελθόν, αλλά κοιτάζοντας στο μέλλον. Η πολιτική δεν είναι μόνο θεωρίες, απαιτεί να απευθύνεσαι σε ένα ακροατήριο όσο το δυνατόν ευρύτερο, να έχεις κάτι να του πεις και έναν στόχο να προτρέψεις να φτάσει. Στο Συνέδριο Επανίδρυσης, απαλλαγμένοι από την ανάγκη να είμαστε αρεστοί, έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε ξεκάθαρα. Αλλά, και αντίστροφα, χωρίς την κάλυψη της «ομάδας» οφείλουμε να αποδείξουμε τι αξίζουμε.
Μετά τον Εύοσμο, πολλοί μίλησαν για το τέλος της ΟΝΝΕΔ. Άλλοι το έκαναν με πίκρα και νοσταλγία, άλλοι με ανακούφιση ή χαιρεκακία. Το Συνέδριο Επανίδρυσης είναι η ευκαιρία να διαψεύσουμε ευχάριστα όσους είδαν τις προσδοκίες τους από την νεολαία μας να μην δικαιώνονται και δυσάρεστα όσους πίστεψαν ότι δεν θα μας ξαναβρούν μπροστά τους.
Όσοι βρεθήκαμε απολογούμενοι στον κοινωνικό μας περίγυρο για την εικόνα της Οργάνωσης, χρωστάμε πρώτα απ’ όλα στους εαυτούς μας να δείξουμε ότι η ΟΝΝΕΔ είναι ακόμα εδώ. Και είναι εδώ όχι ως ένα κομματικό κειμήλιο, αλλά ως αυτό για το οποίο δημιουργήθηκε, δηλαδή το πιο ζωντανό, το πιο δραστήριο, το πιο καινοτόμο κομματικό κύτταρο της Νέας Δημοκρατίας. Το χρωστάμε στους παλιούς ΟΝΝΕΔίτες και δεν δικαιούμαστε να το στερήσουμε από αυτούς που θα έρθουν στο μέλλον.
