Ειδικά για τη διάταξη που ορίζει ότι η γονική μέριμνα ασκείται «από κοινού και εξίσου», η οποία συγκεντρώνει και τις κεντρικές ενστάσεις της αντιπολίτευσης, οι συντάκτες της έκθεσης επισημαίνουν πως χρήζει αποσαφήνισης ως προς την λέξη «εξίσου»
Δείτε εδώ την έκθεση της Επιστημονικής Επιτροπής
Ειδικά για τη διάταξη που ορίζει ότι η γονική μέριμνα ασκείται «από κοινού και εξίσου», η οποία συγκεντρώνει και τις κεντρικές ενστάσεις της αντιπολίτευσης, οι συντάκτες της έκθεσης επισημαίνουν πως χρήζει αποσαφήνισης ως προς την λέξη «εξίσου».
Συγκεκριμένα, εξηγούν πως:
– το «εξίσου» θα μπορούσε να σημαίνει «ισότιμα», υπό την έννοια ότι οι γονείς έχουν ισότιµη συµβολή στην άσκηση της γονικής µέριµνας
– Θα µπορούσε, όµως, η λέξη «εξίσου» να σηµαίνει «ισόχρονη» άσκηση της γονικής µέριµνας.
Η επιστημονική επιτροπή σημειώνει πως, αν το εξίσου ερμηνεύεται από τον νομοθέτη ως «ισόχρονη» άσκηση μέριμνας, πρέπει να περιληφθεί ρητή εξήγηση στο νομοσχέδιο. Προσθέτουν ωστόσο ότι μια τέτοια περίπτωση μπορεί να οδηγήσει στην εναλλασσόμενη κατοικία του ανήλικου τέκνου.
Αναφορικά με την εναλλασσόμενη κατοικία, οι συντάκτες της έκθεσης επισημαίνουν ότι οι νομολογίες των δικαστηρίων είναι μοιρασμένες.
Συγκεκριμένα, η απόφαση 1016/2019 του Αρείου Πάγου αναφέρει εκφράζει επιφύλαξη για την εναλλασσόµενη διαµονή του τέκνου, αναφέροντας, µεταξύ άλλων, ότι «Η εξυπηρέτηση του συµφέροντος της ανήλικης στο ηλικιακό στάδιο που διανύει, επιτάσσει σταθερότητα και όχι µοίρασµα µεταξύ των ενηλίκων γονέων της, καθόσον αυτό θα αποβεί σε βάρος της ψυχοσυναισθηµατικής ισορροπίας της (…) Είναι δε κοινώς γνωστό, σύµφωνα µε τα πορίσµατα της επιστήµης, ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη κατοχύρωσης της συναισθηµατικής µονιµότητας, της σταθερότητας και της συνέχειας στη φροντίδα τους, που θα τους επιτρέψει να αναπτύξουν έναν ασφαλή ψυχοσυναισθηµατικό δεσµό µε το βασικό πρόσωπο φροντίδας τους. Οι ανάγκες αυτές δεν µπορούν να εξασφαλιστούν µε απλό µοίρασµα του χρόνου των παιδιών µεταξύ των δύο γονιών».
Από την άλλη πλευρά αποφάσεις των μονομελών πρωτοδικείων Πειραιά και Αθήνας επισημαίνουν ότι «από τις νεότερες ιατρικές και ψυχολογικές έρευνες δεν προκύπτει κανένα αρνητικό αποτέλεσµα από την κοινή ανατροφή, που µοιράζεται ισοµερώς µεταξύ δύο σπιτιών. Αντίθετα, η ύπαρξη της διπλής κατοικίας θεωρείται ευεργετική και απαραίτητη για την προστασία της ισόρροπης ανάπτυξης του παιδιού. Τα παιδιά που ζουν εναλλάξ και µε τους δύο γονείς µε ίση κατανοµή του χρόνου, ανέφεραν υψηλότερα επίπεδα ικανοποίησης από τη ζωή τους από εκείνα που υπάγονται σε άλλη ρύθµιση για χωρισµένες οικογένειες».
Ωστόσο, οι συντάκτες της έκθεσης αναφέρουν ότι αν η βούληση του νομοθέτη είναι η ισόχρονη τότε θα πρέπει να διορθωθεί η επόμενη διάταξη του νομοσχεδίου που ορίζει «Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου µε φυσική παρουσία µε τον γονέα, µε τον οποίο δεν διαµένει, τεκµαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας (…)».
«Συµπερασµατικά, θα ήταν σκόπιµο να αποσαφηνισθεί το εννοιολογικό περιεχόµενο της λέξης «εξίσου» στην προτεινόµενη ρύθµιση, άλλως, αν το «εξίσου» δεν ορίζει κάτι το διαφορετικό σε σχέση µε την από κοινού άσκηση της γονικής µέριµνας, η απάλειψη της λέξης» τονίζει η επιστημονική επιτροπή.
Επιπρόσθετα, για την ρύθμιση που αναφέρεται στο «ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου» σημειώνεται ότι χρήζει αποσαφήνισης ποια είναι η βάση υπολογισµού του 1/3, π.χ., έτος, µήνας, 24ωρο.
