Ενορχηστρωτής μιας παράνοιας που ζούμε το τελευταίο χρόνο στην Ελλάδα είναι όντως ο Αλέξης Τσίπρας, με ρυθμούς φτωχοποίησης, ανασφάλειας, μετατόπισης ευθυνών σε προηγούμενους αιώνες και με τους Έλληνες στα κάγκελα της καθημερινότητας.
Επί 1 χρόνο τώρα, αλλά ιδιαίτερα τους τελευταίους τέσσερις μήνες ο Τσίπρας σε μια απέλπιδα προσπάθεια να απαλλαγεί από τις ευθύνες και να διασώσει ότι έχει απομείνει από την εκλογική του επιρροή, έχει αναγκάσει όλη την αγορά της Ελλάδας να χορεύει στους παρανοϊκούς ρυθμούς του, με ένα ερώτημα να πλανάται καθημερινά: Θα κλείσει η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ;
Αντί να κάνει την δουλειά του σαν Πρωθυπουργός της χώρας να ασχοληθεί με τα προβλήματα του λαού του και να δημιουργήσει συνθήκες ανάκαμψης της οικονομίας, της υγείας, της παιδείας, της ασφάλειας, αντίθετα τα διαλύει κάθε μέρα όλα μαζί.
Θα ρωτήσει κανείς. Μα γιατί είναι τόσο σημαντικό και συνεχώς μας λέτε ότι η αξιολόγηση έπρεπε να είχε κλείσει ήδη από πέρυσι; Μα γιατί κάθε μέρα που περνά με την αξιολόγηση, δηλαδή την χώρα, στον αέρα και σε εκκρεμότητα, τόσο μεγαλώνει και ο λογαριασμός.
Ένας παράδειγμα, για να καταλάβετε τι σημαίνει η αξιολόγηση σε εκκρεμότητα, είναι το παράδειγμα των πολυπόθητων επενδύσεων στα περιφερειακά αεροδρόμια. Βλέπετε μπορεί έστω και με ένα ευτελές τίμημα η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να τα πούλησε στον κολοσσό Fraport, όμως το Ελληνικό κράτος ακόμη δεν έχει εισπράξει χρήματα και φυσικά η εταιρεία ακόμη δεν έχει ξεκινήσει τις επενδύσεις της, αφού με την αξιολόγηση ανοικτή το λεγόμενο Country Risk είναι τεράστιο και κάθε επένδυση παγώνει! Αυτό που συμβαίνει με τη Fraport, σκεφθείτε ότι συμβαίνει σε κάθε επένδυση που είχε δρομολογηθεί στη χώρα μας ανεξαρτήτως μεγέθους!
Την ίδια ώρα όμως ο κ. Τσίπρας τολμά και μιλά για ανάπτυξη!
