Το μέρος του εκλογικού σώματος που συνήθως αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στα δύο πρώτα κόμματα και που τελικά αυτό είναι που κρίνει το αποτέλεσμα των εκλογών, αντιλήφθηκε απολύτως αυτούς τους 7 μήνες που πέρασαν της “σκληρής” – θεατρικής – διαπραγμάτευσης, ότι η κυβέρνηση του Αλέξη και του Πάνου είναι το λιγότερο αναξιόπιστη και ανίκανη για να βοηθήσει τη χώρα και τους πολίτες της να ξεπεράσουν την κρίση.
Αποδείχθηκε περίτρανα σε όλους, πως οι καπηλευτές του “νέου”, που αποτελούν μέρος του πολιτικού συστήματος και αθόρυβα πλουτίζουν από αυτό, τουλάχιστον μια εικοσαετία, εκμεταλλεύθηκαν την οργή, τον πόνο και την ανασφάλεια της Ελληνικής κοινωνίας, ώστε με όχημα την οικονομική κρίση, να ενισχύσουν τα εκλογικά τους ποσοστά τάζοντας λαγούς με πετραχήλια και έτσι να σκαρφαλώσουν στην εξουσία.
Αποδείχθηκε ότι στο ΣΥΡΙΖΑ, στερούνται σοβαρότητας, πολιτικής αγωγής, δημοκρατίας, συνοχής και σύμπνοιας, ακόμη και μεταξύ τους. Είναι αδιανόητο λοιπόν να στηριχθεί μια ολόκληρη χώρα σε ανθρώπους που ξεμπροστιάζονται, αλληλοκατηγορούνται και αυτοαναιρούνται με πρωτοφανή τρόπο για τα Ελληνικά δεδομένα, όχι για προσωπικά τους ζητήματα, αλλά για τα σοβαρά ζητήματα που αφορούν τους Έλληνες και την Ελλάδα.
Αποδείχθηκε ακόμη, πως αυτό το περίφημο “ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς” δεν ήταν τίποτα περισσότερο από αυτό που ο σοφός λαός μας αποτύπωσε στο “φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης” και όλα αυτά σε λίγους μόλις μήνες, (Φλαμπουράρης, Κατρούγκαλος, Μητρόπουλος, Περιστέρα, Βαλαβάνη, διορισμοί για όλο το τσιπρεϊκό, συριζοερτ, 500εκατομμύρια για αεροπλάνα 30ετιας από Καμμένο, παράνομα επιδόματα μητέρας Κωνσταντοπούλου) τι να πρωτοθυμηθεί κανείς…
Η Ευρώπη δεν εκφράζεται από μορφώματα των άκρων. Έχει αποβάλλει εδώ και χρόνια νοοτροπίες και τακτικές της δήθεν προοδευτικής αριστεράς ή της δήθεν εθνικιστικής δεξιάς, επειδή με τον τρόπο αυτό, αποφεύγεται, τόσο ο διχασμός, όσο και η καταστροφή που μπορεί να προκληθεί, όταν αυτοί που σε θεωρητικό επίπεδο φαντασιώνονται ότι διαθέτουν τις λύσεις για όλα τα μεγάλα προβλήματα, καλούνται να αντιμετωπίσουν την σκληρή πραγματικότητα.
Οι Έλληνες τον Ιανουάριο, κατ’ επιλογή τους, είχαν την ατυχία να κυβερνηθούν από ένα τέτοιο μόρφωμα, το ΣΥΡΙΖΑ για 8 μήνες. Κυβερνήθηκαν λοιπόν, από μια ομάδα ανθρώπων που θα άρμοζε καλύτερα – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων – να παίζουν σε μια θεατρική παράσταση και όχι να μπαινοβγαίνουν στα Eurogroup, στο Μαξίμου και στα Προεδρικά Μέγαρα με “φούστα κλαρωτή και γαρύφαλλο στ’ αυτί”.
Έτσι, ο Ελληνικός λαός σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις που δίνουν σαφές προβάδισμα στη Νέα Δημοκρατία, φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει πλέον ότι η μόνη δύναμη ευθύνης ήταν και παραμένει η μεγάλη ευρωπαϊκή παράταξη. Φυσικά σε κάθε κόμμα, υπάρχουν και τα μεμπτά σημεία, που προκαλούν την απομάκρυνση ή τη δυσφορία μερίδας ψηφοφόρων .
Αυτή τη στιγμή όμως, η Ελλάδα έχει ανάγκη από δουλειές, από αξιοπιστία, από επενδύσεις και σταθερότητα που μόνο η Νέα Δημοκρατία μπορεί και θα εξασφαλίσει. Χρειαζόμαστε ένα κράτος δίκαιο που να εξασφαλίζει τα κεκτημένα των εργαζομένων τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα και που ταυτόχρονα θα παρέχει ευκαιρίες και ένα σταθερό περιβάλλον ανάπτυξης της επιχειρηματικότητας και των επενδύσεων ώστε να έρθει η ευημερία για όλους τους Έλληνες.
Αβραάμ Λίνκολν: “Η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου.”
