Ο Αλέξης Τσίπρας χθες μας είπε, γενικά και αόριστα, ότι με τη συμφωνία των Πρεσπών οι διμερείς σχέσεις βελτιώνονται και αυτό είναι ένα σημαντικό κέρδος (!) για την Ελλάδα
Ας καταγράψουμε όμως κάποιες αλήθειες, με σοβαρότητα και μετριοπάθεια, όχι για να τους μεταπείσουμε, αλλά για να μην έχουν καμία δικαιολογία απέναντι στην ιστορία για την ενδοτική συμπεριφοράς τους.
Μόνο στο μυαλό του κ. Τσίπρα η συνεργασία με τα Σκόπια προϋποθέτει την υποχωρητικότητα της χώρας μας. Αυτό που δεν μπορεί ή δεν θέλει να κατανοήσει ο κ. Τσίπρας είναι ότι η Ελλάδα ήταν ούτως ή άλλως ο επωφελέστερος εμπορικός εταίρος για τα Σκόπια, παρά τις διαφορές στις διμερείς μας σχέσεις. Και δεν μπορεί επίσης να κατανοήσει ή δεν θέλει να κατανοήσει ότι η βελτίωση των διμερών σχέσεων δεν περνά μέσα από μονομερείς υποχωρήσεις της δικής μας πλευράς, αλλά μέσα από μια λύση που μελλοντικά δεν θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από όσα υποτίθεται ότι θα λύσει.
Συμφωνίες όπως αυτή των Πρεσπών πρέπει να είναι προσεγμένες μέχρι το τελευταίο σημείο στίξης ακριβώς για να θωρακίζουν τις διμερείς σχέσεις. Η λογική να τα κλεισουμε όλα άρον-άρον και ότι όλα θα φτιάξουν στην πορεία, είναι επικίνδυνη και αφελής.
Ο κ. Τσίπρας απέδειξε χθες ότι αντιμετωπίζει με ασυγχώρητη επιπολαιότητα τις διεθνείς σχέσεις. Και αυτό προφανώς πηγάζει από τις ιδεοληψία του που δεν του επιτρέπει να κατανοήσει σύνθετα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.
Αυτό έγινε χθες πιο ξεκάθαρο από κάθε άλλη φορά. Αντί ο κ. Τσίπρας να επιχειρηματολογεί για τη Συμφωνία που υπέγραψε, επί πολλή ώρα ανέλυε το πρόβλημα των διμερών σχέσεων με τα Σκόπια, επικαλούμενος την εποχή του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, των προσφύγων της Τασκένδης, τον… Λένιν και γενικώς μια επιχειρηματολογία εκτός τόπου και χρόνου που απέδειξε ότι χειρίστηκε ένα μείζον εθνικό ζήτημα του σήμερα με ιδεοληπτικούς όρους και εμμονές μιας άλλης εποχής.
Απορούμε πραγματικά, τι θα απαντήσει ο κ. Τσίπρας σε κάποιον καλοπροαίρετο ψηφοφόρο του που θα τον ρωτήσει “για ποιό λόγο υποχώρησε στα ζητήματα εθνότητας και γλώσσας και για ποιό λόγο η υπηκοότητα της χώρας δεν έχει το όνομα του κράτους αλλά “μακεδονική” σκέτο; Τι θα του πει; Ότι το έκανε για να δικαιωθούν οι πρόσφυγες της Τασκένδης, οι σλαβομακεδόνες πρόσφυγες και η αντάρτισσα του ΕΛΑΣ; Και ότι όλοι αυτοί δικαιώνονται με την ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ; Μιλάμε για αστεία και επικίνδυνα πράγματα.
Ο κ. Τσίπρας προσπαθώντας χθες να ισορροπήσει ανάμεσα σε ιδεοληψίες και έξωθεν πιέσεις ξεπέρασε χθες κάθε όριο πολιτικής φαιδρότητας.
