Με συγκίνηση θυμόμαστε την πρόταση που είχε καταθέσει στο δημόσιο διάλογο ο σημερινός Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης για την ανέγερση μνημείου έξω το κατάστημα της τότε Marfin, όπου έχασαν τόσο άδικα τη ζωή τους η Αγγελική Παπαθανασοπούλου, η Παρασκευή Ζούλια και ο Επαμεινώνδας Τσάκαλης.
Aφού η πολιτεία δεν κατάφερε ποτέ να φέρει στο εδώλιο του κατηγορουμένου όσους ευθύνονται πραγματικά για τον θάνατο τους εκείνη την μοιραία μέρα του Οκτωβρίου του 2010, ένα μνημείο θα ήταν το ελάχιστο.
Έκτοτε είδαμε πολλά. Είδαμε μνημείο για τον Φύσσα, είδαμε μνημείο των “νεκρών της ΕΡΤ”, είδαμε την κυβέρνηση “τσίρκο” της αριστεράς.
Και φτάνουμε στο σήμερα. Στο 2019. Αυτοδύναμη Κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας, Δήμαρχος Αθηναίων ο Κώστας Μπακογιάννης. Ο ΣΥΡΙΖΑ τοποθετημένος από τον Ελληνικό λαό στο περιθώριο και μαζί του και η ιδεολογική -τρομάρα της- ηγεμονία της αριστεράς.
Στη χθεσινή όμως συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου της Αθήνας έγινε το απίστευτο. Από τη μια η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ να προτείνει τη μετονομασία δρόμου σε οδό “Ζακ Κωστόπουλος” και από την άλλη η Δημοτική Αρχή, να αντιπροτείνει με αφορμή την συγκεκριμένη πρόταση την έγερση αγάλματος κατά της μισαλλοδοξίας!
Μισό λεπτό γιατί ειλικρινά δεν το χωρά ανθρώπου νους.
Προφανώς για όλους αποτελεί εξαιρετικά λυπηρό γεγονός ο θάνατος κάθε ανθρώπου. Όμως τι έκανε ο Ζακ Κωστόπουλος για να αποκτήσει άγαλμα; Ο θάνατος του δεν είχε καμία σχέση με ρατσισμό ή μισαλλοδοξία, όπως τεχνηέντως προσπαθούν να μας πείσουν οι αριστεροί.
Ο κοσμηματοπώλης είδε μέσα στο μαγαζί του έναν άνθρωπο σε κατάσταση αμόκ να έχει πάρει ένα πυροσβεστήρα και να καταστρέφει την προθήκη. Ορθώς υπέθεσε ότι επρόκειτο για διαρρήκτη. Δεν μπορούσε να γνωρίζει εκ των προτέρων αν ο δράστης ήταν οροθετικός, ομοφυλόφιλος ή οτιδήποτε άλλο. Και ούτε έχει σημασία κάτι τέτοιο. Ένας οροθετικός ομοφυλόφιλος ΔΕΝ μπορεί να τυγχάνει ευνοϊκότερης μεταχειρίσεως από έναν μη οροθετικό ετεροφυλόφιλο ή οποιονδήποτε άλλο που δεν αναζητά ασυλία δηλώνοντας μέλος αφηρημένων κοινωνικών ομάδων.
Διερωτόμαστε λοιπόν πότε θα βρεθεί κάποιος να μιλήσει για την κατασκευή μνημείου για τους νεκρούς της Μαρφίν, το αποτρόπαιο έγκλημα που έχει σαφές ιδεολογικό πρόσημο, δηλαδή το άσβεστο μίσος των (ακρο)αριστερών για την υγιή κοινωνία;
