Γράφει η Σοφία Λουκέρη, Υποψήφια Βουλευτής Α’ Αθηνών ΝΔ στο Facebook:
“Γυρίζοντας σπίτι το βράδυ της Κυριακής σταμάτησα στο περίπτερο για να αγοράσω την εφημερίδα Πρώτο Θέμα, που έγραφε ότι είμαι στα ονόματα που «παίζουν» για «εκλογή» στην Α’ Αθηνών. Ήθελα να το δω με τα μάτια μου, αφού η συγκεκριμένη εφημερίδα ουδέποτε είχε «καταδεχθεί» σε αυτή την προεκλογική περίοδο να μου αφιερώσει ούτε μονόστηλο…
Άσχετο αυτό με την ιστορία που σας γράφω, έχει μεν τη σημασία του, αλλά δεν είναι της παρούσης. Ας επανέλθουμε πίσω στο περιστατικό.
Το περίπτερο κρατούσε ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ένα ευγενέστατο παιδί, είναι δεν είναι 20 χρόνων. Φοιτητής απο την επαρχία που βοηθά τους γονείς του στα έξοδα δουλεύοντας στο περίπτερο, παράλληλα με τις σπουδές του.
Του δίνω ένα χαρτονόμισμα των δέκα ευρώ και περιμένω ρέστα.
Μου λέει «Ξέρετε με σκοτώνετε, μήπως τα έχετε ακριβώς; Με λήστεψαν πριν λίγες ώρες και μου πήραν όλο το ταμείο και δεν έχω ρέστα».
Σοκάρομαι. Εκείνος ατάραχος, σαν να μου εξιστορούσε το πιο απλό καθημερινό πράγμα στον κόσμο.
«Τι λες αγόρι μου” του λέω “Πως έγινε;”.
«Ε να, ήρθε ένας, μου έβγαλε όπλο και τα πήρε όλα».
«Και πως είσαι τόσο χαλαρός;» τον ρωτώ;
«Μήπως είναι η πρώτη φορά; Έτσι είναι! Συνηθίζεις!» μου απαντά με αφοπλιστικό ύφος.
Και σκέφτομαι αυτό το αγόρι ασταμάτητα απο το βράδυ της Κυριακής.
Σκέφτομαι πως ο παραλογισμός που ζούμε, η ανοχή στην εγκληματικότητα, η υπερφορολόγηση…
Σκέφτομαι πως όλη αυτή η σκοτεινή περίοδος για την Ελλάδα δημιουργεί νέους Έλληνες που μαθαίνουν ότι «έτσι είναι».
Πως αυτή είναι η κοινωνία, πως έτσι είναι η ζωή.
Εγκληματικότητα, φόβος, υποαπασχόληση, ανεργία, αγώνας
απλώς για την επιβίωση.
Οι σημερινοί νέοι Έλληνες μεγάλωσαν σε μια κοινωνία «ζούγκλα» και ακόμη και αν είχαν παλιότερες αναμνήσεις απο την «άλλη», την «παλιά Ελλάδα» πλέον έχουν συνηθίσει, έχουν συμβιβαστεί πως «έτσι είναι» και δεν πιστεύουν ή προσδοκούν πως πρόκειται να αλλάξει ποτέ τίποτα..
Ε λοιπόν δεν δέχομαι ότι «έτσι είναι». Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε ως χώρα με το «τι να κάνεις, έτσι είναι»
Μετά απο τόσα χρόνια εθνικής ταλαιπωρίας και μιζέριας ήρθε η ώρα να υψώσουμε δημιουργικό ανάστημα. Όχι κραυγές, ανέξοδη κριτική και κατηγορίες. Όχι.
Ουσιαστικά, απλά πράγματα που αν και τόσο αυτονόητα δεν τα κάναμε τόσα χρόνια.
Πρώτο: Να εξασφαλίσουμε σε όλους μας ασφάλεια στα σπίτια μας και στην εργασία μας
Δεύτερο: Να φτιάξουμε ένα αποδοτικό και δίκαιο φορολογικό σύστημα
Τρίτο: Να αποκτήσει η Ελλάδα ξανά σύνορα, όπως αρμόζει σε μια σοβαρή Δημοκρατική χώρα.
Τέταρτο αλλά και πρώτο: Παιδεία! Καλά, καθαρά και αποδοτικά πανεπιστήμια.
Να δώσουμε ευκαιρίες σε όλους σε αυτή τη χώρα να μείνουν εδώ, να δουλέψουν εδώ και να προσφέρουν εδώ. Πρώτα στους εαυτούς τους και στις οικογένειες τους και μετά στο κοινωνικό σύνολο.
Να μάθουμε στον ΔΗΜΗΤΡΗ τον νεαρό «περιπτερά», πως δεν είναι λογικό όταν σε ληστεύουν, να μην σοκάρεσαι.
Πως δεν είναι λογικό να περιμένεις τον επόμενο ληστή.
Πως δεν είναι λογικό, ούτε δίκαιο, ενώ είσαι φοιτητής να πρέπει να ξενυχτάς, δουλεύοντας για να βγάλεις το νοίκι σου, όσο και αν αυτό είναι τιμητικό για σένα.
Και να τα κάνουμε όλα αυτά γρήγορα, γιατί δεν έχουμε χρόνο και πρέπει η Ελλάδα να αλλάξει, για να μη σβήσει.
Αυτό είναι το διακύβευμα των εκλογών.
Η ζωή και το μέλλον του ΔΗΜΗΤΡΗ.“
