Οι ιδιωτικές εταιρείες στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν το δικαίωμα να απαγορεύουν στο προσωπικό τους να φορά την ισλαμική μαντίλα, εφόσον η απαγόρευση δεν γίνεται στο πλαίσιο στοχευμένης διάκρισης σε βάρος μίας συγκεκριμένης θρησκείας. Αυτό αναφέρει δικαστική άποψη που δημοσιεύτηκε σήμερα από το Ευρωπαϊκό ΔΙκαστήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων.
Οι ιδιωτικές εταιρείες στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν το δικαίωμα να απαγορεύουν στο προσωπικό τους να φορά την ισλαμική μαντίλα, εφόσον η απαγόρευση δεν γίνεται στο πλαίσιο στοχευμένης διάκρισης σε βάρος μίας συγκεκριμένης θρησκείας, σύμφωνα με άποψη δικαστού του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, που δημοσιοποιήθηκε σήμερα.
Η υπόθεση πηγάζει από μήνυση που έχει καταθέσει στο Δικαστήριο η Σαμίρα Αχμπίτα, μία γυναίκα μουσουλμανικής πίστης που απολύθηκε από τον εργοδότη της μετά από τρία χρόνια προϋπηρεσίας επειδή ήθελε να φορά μαντίλα, αν και οι κανόνες της εταιρείας απαγορεύουν θρησκευτικά σύμβολα.
Όπως επισημαίνεται στο κείμενο, η απαγόρευση της μαντίλας δεν συνιστά θρησκευτική διάκριση εάν βασίζεται σε εταιρικό κανόνα που απαγορεύει «ορατά πολιτικά, φιλοσοφικά και θρησκευτικά σύμβολα στο χώρο εργασίας», κι όχι σε «στερεότυπα ή προκαταλήψεις» εναντίον ενός η πολλών πιστεύω.
Η δικαστής Τζουλιάν Κοκότ παραδέχεται ότι η απαγόρευση της μαντίλας ή άλλου συμβόλου μπορεί να στοιχειοθετεί «έμμεση διάκριση με βάση τη θρησκεία», διευκρινίζει πως η κάθε εταιρική απαγόρευση μπορεί να δικαιολογηθεί στο πλαίσιο της προσπάθειας το κάθε εργοδότη να επιδιώξει ένα περιβάλλον «θρησκευτικής και ιδεολογικής ουδετερότητας».
Τέλος, η δικαστής επισημαίνει στην ουσία πως υπό αυτές τις συνθήκες το δικαίωμα στη θρησκεία δεν προστατεύεται ισότιμα άλλα θέματα ταυτότητας του κάθε εργαζόμενου.
«Παρά το γεγονός ότι ένας εργαζόμενος δεν μπορεί να ‘αφήσει στην πόρτα’ το φύλο του, το χρώμα του δέρματός του, την εθνικότητά του, τον σεξουαλικό προσανατολισμό του, την ηλικία του ή την αναπηρία του όταν μπαίνει στο χώρο ενός εργοδότη, μπορεί να αναμένεται ότι θα γίνει πιο μετριοπαθής στην άσκηση της θρησκείας του στο χώρο εργασίας», αναφέρει.
Μολονότι η άποψη που υπογράφει η δικαστής Κοκότ δεν είναι τελεσίδικη ή δεσμευτική, το Δικαστήριο συνήθως υιοθετεί τη γραμμή τέτοιου είδους απόψεων στην τελική απόφασή του.
Ολόκληρη η άποψη ΕΔΩ
