Την εκτίμηση ότι το αποκαλούμενο «πακέτο Γιούνκερ» ύψους 315 δισ. ευρώ θα μπορουσε να προκαλέσει τη δημιουργία 2,1 εκατ. καθαρών νέων θέσεων εργασίας με αποτέλεσμα να μειώσει την ανεργία στην Ε.Ε. κατά σχεδόν μια εκατοστιαία μονάδα ως τα μέσα του 2018, εξέφρασε η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ΔΟΕ).
Αλλά εάν το τριετές αυτό σχέδιο, το οποίο εισηγήθηκε ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ τον περασμένο Νοέμβριο, αποτύχει να προσελκύσει και να μοχλεύσει ιδιωτικές επενδύσεις, ο αριθμός των νέων θέσεων εργασίας ενδέχεται να μην υπερβεί τις 400.000, κάτι που σημαίνει πως θα ωφελήσει ελάχιστους από τους 23 εκατ. ανέργους στην Ευρώπη.
«Εάν το πρόγραμμα είναι καλά σχεδιασμένο, αντιθέτως, ο αριθμός θα μπορούσε να φθάσει τα 2,1 εκατ. νέες θέσεις εργασίας ως το 2018. Αυτό θα μπορούσε να καταστήσει δυνατή τη μείωση της ανεργίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση κατά 0,9%, [δηλαδή να σημάνει] σχεδόν 1% χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας ως το 2018. Αυτός είναι ένας σημαντικός αριθμός», επισήμανε ο Ρέιμοντ Τόρες, επικεφαλής της διεύθυνσης έρευνας της ΔΟΕ, σε μια συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε.
Όμως οι επενδυτές από τους οποίους ζητείται να συνεισφέρουν το μεγαλύτερο μέρος των κεφαλαίων αντιτείνουν ότι τα κράτη της Ευρώπης πρέπει να διαθέσουν περισσότερα δημόσια κονδύλια και να δημοσιοποιήσουν περισσότερες λεπτομέρειες για τα μεγαλεπήβολα σχέδια τόνωσης της ανάπτυξης μέσω της βελτίωσης των υποδομών και της δημιουργίας νέων, ώστε το πακέτο επενδύσεων να γίνει πραγματικότητα.
Τα σχέδια να χορηγηθούν δάνεια για την δημιουργία νέων ή τη βελτίωση υπαρχουσών υποδομών και δάνεια σε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις βασίζονται στην προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων ύψους 252 δισ. ευρώ, ώστε να μειωθεί η ανεργία στην ΕΕ, η οποία κυμαίνεται σήμερα περί το 10%.
«Επομένως είναι πολύ σημαντικό να συμπεριληφθούν σχέδια με μεγάλες οικονομίες κλίμακας, για παράδειγμα ενεργειακά δίκτυα στην Ευρώπη ή “πράσινες” επενδύσεις, που έχουν μεγάλες εξωτερικότητες και δεν θα μπορούσαν να υλοποιηθούν υπό κανονικές συνθήκες από ιδιώτες επενδυτές και μόνον», πρόσθεσε ο Τόρες, χρησιμοποιώντας έναν τεχνικό όρο (externality) για να αναφερθεί σε παράγοντες που επηρεάζουν μεν σημαντικά τα κέρδη, αλλά δεν συμπεριλαμβάνονται στα κόστη παραγωγής.
