«Η συμμετοχή στη δημόσια ζωή δημιουργεί μια υποχρέωση. Της γραπτής αποτύπωσης γεγονότων, εμπειριών, επιτευγμάτων και παραλείψεων, με μοναδικό στόχο τη συνεισφορά στη συλλογική γνώση και τον εμπλουτισμό των πηγών ενημέρωσης και πληροφόρησης», γράφει μεταξύ άλλων στην αυτοβιογραφία του
«Η συμμετοχή στη δημόσια ζωή δημιουργεί μια υποχρέωση. Της γραπτής αποτύπωσης γεγονότων, εμπειριών, επιτευγμάτων και παραλείψεων, με μοναδικό στόχο τη συνεισφορά στη συλλογική γνώση και τον εμπλουτισμό των πηγών ενημέρωσης και πληροφόρησης».
Αυτά αναφέρει στον πρόλογο του βιβλίου του «Καταγραφή» ο Γιαννάκης Ομήρου, πρώην πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κύπρου, πρώην Υπουργός Άμυνας την κρίσιμη περίοδο διαχείρισης της θλιβερής υπόθεσης του ρωσικού πυραυλικού συστήματος S-300 και διατελέσας βουλευτής επί 35 συναπτά έτη.
Η «Καταγραφή», από τις εκδόσεις Καστανιώτη, είναι μια διήγηση της πολιτικής διαδρομής του συγγραφέα, εν είδει αυτοβιογραφίας, με προσωπικές μαρτυρίες από τα παιδικά του χρόνια – που συμπίπτουν με τον αντιαποικιακό αγώνα της Κύπρου του 1955-59 – την ταραγμένη δεκαετία του 1960, την αντιδικτατορική δράση του ελλαδικού και κυπριακού φοιτητικού κινήματος στην Αθήνα, το προδοτικό πραξικόπημα στην Κύπρο και την τουρκική εισβολή, την υπόθεση του ρωσικού πυραυλικού συστήματος S-300 και τη βασανιστική και ατελέσφορη προσπάθεια δεκαετιών για λύση του Κυπριακού.
Εξόχως σημαντικά και ιδιαίτερης σημασίας είναι τα όσα περιέχονται στο βιβλίο σχετικά με την πολύκροτη υπόθεση του ρωσικού πυραυλικού συστήματος. Κι’ αυτό γιατί ο συγγραφέας, ως Υπουργός Άμυνας κατά τον ουσιώδη χρόνο –1998– έζησε λεπτό προς λεπτό την εξέλιξη της υπόθεσης των πυραύλων.
Όπως αναφέρει ο ίδιος «τις αποφάσεις, τις αναστολές, τους δισταγμούς, τις πιέσεις, τις φανερές και αθέατες συνωμοσίες, τις απροκάλυπτες ιστορίας κατασκοπείας, την ασύγγνωστη δημοσιότητα. Την κατακόρυφη άνοδο του ηθικού των Ενόπλων Δυνάμεων και του Κυπριακού Ελληνισμού από την προοπτική άφιξης στην Κύπρο ενός ισχυρότατου αποτελεσματικού οπλικού συστήματος για την άμυνα της Κύπρου. Αλλά και τη βαθιά απογοήτευση που ακολούθησε την απόφαση για τη ματαίωση έλευσης του στην Κύπρο».
Συγκλονιστικά είναι και τα όσα τεκμηριωμένα αναφέρονται στο βιβλίο για την οργιώδη κατασκοπεία, με πρωταγωνιστές τους Βρετανούς, με στόχο την αποτροπή εγκατάστασης των πυραύλων στην Κύπρο.
Όμως για την ιστορική αλήθεια καθοριστικά είναι και τα όσα αποκαλύπτονται για τις δύο κρίσιμες συσκέψεις στο Μέγαρο Μαξίμου στην Αθήνα για το θέμα των πυραύλων. Στις 27 Αυγούστου του 1998 και στις 27 Νοεμβρίου του ιδίου έτους.
Η πικρή αλήθεια, όπως παρατίθεται από τον συγγραφέα στην «Καταγραφή» του, αποδεικνύει αυτό που διαχρονικά υπήρξε η «αχίλλειος πτέρνα» της συμπόρευσης και του συντονισμού Κύπρου – Ελλάδας για το μεγάλο εθνικό μας θέμα. Η ωμή παρέμβαση της κυβέρνησης Σημίτη για ματαίωση άφιξης στην Κύπρο του ρωσικού πυραυλικού συστήματος, παρά το ότι η παραγγελία του έγινε σε πλήρη γνώση αλλά και προτροπή της Ελληνικής Κυβέρνησης, καταδεικνύει την αθεράπευτη προχειρότητα και ανευθυνότητα, κατ’ επιεική χαρακτηρισμό, με την οποία μερικές φορές αντιμετωπίστηκαν κρίσιμα ζητήματα του κυπριακού στην Αθήνα.
Αξιοσημείωτη είναι και η κριτική που ασκεί ο Γιαννάκης Ομήρου για το γεγονός ότι η Ελλάδα παρέλειψε να οδηγήσει ενώπιον της δικαιοσύνης τους πρωτεργάτες του προδοτικού πραξικοπήματος εναντίον του Προέδρου Μακαρίου που οδήγησε στην τουρκική εισβολή και τη μέχρι σήμερα συνεχιζόμενη κατοχή του 37% των εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Όπως αναφέρει ο συγγραφέας η ατιμωρησία αυτού του πελώριου εθνικού εγκλήματος «εξακολουθεί να στοιχειώνει τους υπεύθυνους αυτής της «εγκληματικής παράλειψης» την οποία χαρακτηρίζει «στίγμα ανεξίτηλο και εσαεί εθνικό όνειδος». Σε ότι αφορά το κυπριακό άκρως ενδιαφέροντα και εν πολλοίς αποκαλυπτικά είναι τα όσο παραθέτει ο Γιαννάκης Ομήρου για τα όσα προηγήθηκαν του δημοψηφίσματος του Απριλίου του 2004 για το Σχέδιο Ανάν.
Όντας μέλος του Εθνικού Συμβουλίου ήταν παρών στις διαβουλεύσεις της Νέας Υόρκης τον Φεβρουάριο του 2004 που οδήγησαν – λανθασμένα κατά τον συγγραφέα – στην αποδοχή της πρότασης του Κόφι Ανάν για ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα συζήτησης του σχεδίου του, επιδιαιτησία από τον ίδιο και δημοψηφίσματα έστω και χωρίς συμφωνία. Λεπτομερειακά αναφέρονται επίσης όσα διαδραματίστηκαν στο Ελβετικό Θέρετρο «Μπουργκεστογκ» για συζήτηση και διαβούλευση επί του σχεδίου Ανάν.
Ανάλογης σπουδαιότητας είναι και τα όσα παρατίθενται για το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Κοπεγχάγης τον Δεκέμβριο του 2002, που αποφάσισε την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε, έστω και χωρίς λύση του Κυπριακού.
Συνοπτικά και καταληκτικά το βιβλίο «Καταγραφή», δικαιώνει την ρήση του εθνικού μας ποιητή ότι «το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικό ότι είναι αληθές». Γιατί οι αλήθειες που περιέχονται, όσο πικρές και αν είναι, είναι άκρως διδακτικές σε μια περίοδο που οι πληγές που προκάλεσε η προδοσία του 1974 είναι ακόμα ανοικτές.
