Του Γιάννη Τσαμουργκέλη
Είναι σίγουρο ότι εάν βρεθούμε στη δραχμή, η οικονομική εξαθλίωση των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, οι κοινωνικές συγκρούσεις και οι διαμάχες θα αποτελούν απαρχή εμφυλιακών συγκρούσεων. Οι πολιτικές συνέπειες θα είναι καταλυτικές όσο και η αναδιάταξη των κομματικών συσχετισμών.
Η χώρα θα βρεθεί σε προοπτική αυταρχικών κυβερνήσεων και παραβίασης των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Το δημοκρατικό καθεστώς θα τεθεί σε αμφισβήτηση.
Υπό το ισχύον σύνταγμα τα ως άνω συγκροτούν κατηγορία εθνικής προδοσίας για τους υπαίτιους. Η απόδοση ευθυνών θα επιτείνει την εμφυλιοπολεμική δυναμική…
Η αναζήτηση πραξικοπηματικών ενεργειών εντός ή εκτός του δημοκρατικού πλαισίου θα είναι δεδομένη.
Η χώρα θα εισέλθει στην περιπέτεια εμφυλίου. Γιατί; Που εδράζεται η αίσθηση των κυβερνώντων ότι έχουν αυτό το δικαίωμα;
Είναι ο τρίτος γύρος του εμφυλίου που τερματίστηκε το ’49; Είναι η αίσθηση ότι από την Ελλάδα ξεκινά η παγκόσμια επανάσταση κατά του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού;
Ας μιλήσουμε ειλικρινά. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ στην μέχρι σήμερα πολιτική της υπεραμύνεται τον κρατικοδίαιτο καπιταλισμό και προσπαθεί να ελέγξει το πελατειακό πολιτικό σύστημα που τον συντηρεί ώστε να αναπαράγει τη δυνατότητα της κυβερνητικής της εξουσίας. Προτεραιότητα της αποδείχθηκε η εξυπηρέτηση ειδικών συμφερόντων που σχετίζονται με το δημόσιο τομέα… συνδικαλιστές, φίλα προσκείμενες ενότητες πολιτών, συγκεκριμένοι κλάδοι της βιομηχανίας. Όλο αυτό το διάστημα των πέντε μηνών, η βίαιη αντιμετώπιση της διαφορετικής άποψης, η ποινικοποίηση της διαφοράς και ο πανηγυρισμός της από στημένους οπαδούς, ο κατατρεγμός δημοσιογράφων, η απειλή κλεισίματος των ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης καταδεικνύουν αυταρχικές αντιλήψεις.
Διασπείρθηκαν ειδήσεις για “διεφθαρμένους” χωρίς να καταπολεμηθεί η διαφθορά. Η παραοικονομία και η γραφειοκρατία κυριαρχεί και ενισχύεται… Περιορίστηκαν αρμοδιότητες των ανεξάρτητων ρυθμιστικών αρχών και αφέθηκε η κοινωνία στο έλεος των ολιγοπωλίων.
Στη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, η χώρα λειτουργεί και επενδύει στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτό που είναι η Ευρώπη. Ενισχύονται οι εξουσίες της πολιτικής κοινωνίας, του κράτους και του κομματισμού και περιορίζονται οι εξουσίες της κοινωνίας των πολιτών, η ελευθερία των πολιτών και η επιχειρηματικότητας σε ανοικτές αγορές.
Η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί των κομμάτων που την συγκροτούν εργάζονται για τις ευκαιρίες των ημετέρων και όχι για μια κοινωνία ίσων ευκαιριών για όλους τους πολίτες. Ας είναι! Αυτή είναι η πολιτική της και στο πλαίσιο της δημοκρατίας έχει το δικαίωμα, όπως έχουν το δικαίωμα και αυτοί που διαφωνούν μαζί της να την αμφισβητήσουν και να διεκδικήσουν την καταψήφιση της σε κάθε εκλογική ευκαιρία.
Όμως η ενορχήστρωση εξόδου της χώρας από το ευρώ με μηχανορραφίες, δεν εμπίπτει των ευχερειών που παρέχει στη κυβέρνηση η δημοκρατία. Θα είναι πραξικόπημα.
Η κυβέρνηση δεν έχει πολιτική και νομική νομιμοποίηση. Δεν έχει ηθικό δικαίωμα.
Θα είναι προδοσία.
* Ο κ. Τσαμουργκέλης διδάσκει Διεθνή Οικονομικά στο Παν/μιο του Αιγαίου. Έχει διατελέσει διευθύνων στέλεχος εταιρειών στο χρηματοπιστωτικό τομέα. Διδάκτωρ Παν/μιου της Οξφόρδης.
Πηγή: capital.gr
