Με τις τοποθετήσεις του για το θέμα των 100 δόσεων να προκαλούν την περασμένη εβδομάδα συζητήσεις, αλλά και με τη διαπραγμάτευση με τους θεσμούς να παραμένει ανοιχτή σε θέματα ευθύνης του, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών μιλάει στο «ΘΕΜΑ».
Με εμπειρία στον χώρο του υπουργείου και μακρά συνδικαλιστική θητεία, δηλώνει απολύτως εγκλιματισμένος καθώς είναι λογικό, όπως ο ίδιος αναφέρει, να χρειάζεται λιγότερο χρόνο από τους προκατόχους του. «Για μένα δεν θα υπάρχει καμία δικαιολογία αν αποτύχω. Αυτό που θα ήθελα με την ολοκλήρωση της θητείας μου είναι να έχω αποφύγει τα λάθη που διαχρονικά έκαναν οι προκάτοχοί μου». Στο ίδιο πλαίσιο, αποκαλύπτει πως εντός του επόμενου μήνα θα υπάρξουν τα πρώτα αποτελέσματα των μεγάλων διασταυρώσεων. Τέλος, για το κρίσιμο αναφορικά με την πορεία της οικονομίας ζήτημα της φορολόγησης των ναυτιλιακών επιχειρήσεων, ο κ. Αλεξιάδης ξεκαθαρίζει πως πρόσθετη φορολόγηση θα οδηγήσει σε απώλεια εσόδων λόγω της φυγής τους εκτός συνόρων, μιλώντας για μια πολιτική που θα ακολουθήσει το αρνητικό για τα δημόσια έσοδα σπιράλ αποτυχημένων εισπρακτικά πολιτικών, όπως στα τσιγάρα, στο πετρέλαιο θέρμανσης κ.ά.
– Υπήρξε μεγάλη συζήτηση αναφορικά με την τοποθέτησή σας ως προς το θέμα των 100 δόσεων.
Για ποιον λόγο οι θεσμοί επιδιώκουν την ανατροπή μιας -σε γενικές γραμμές- επιτυχημένης πολιτικής; Σε ό,τι αφορά τις 100 δόσεις, η δράση αυτή ολοκληρώθηκε. Δεν μπορεί κανείς άλλος πλέον να υπαχθεί σε αυτήν. Ηταν όντως ένα μέτρο πολύ καλό, που βοήθησε στην είσπραξη πολλών χρημάτων για το Δημόσιο. Με λογική και κοινωνική ευαισθησία, όμως, πρέπει να δούμε πώς χειριζόμαστε από εδώ και στο εξής το θέμα των δόσεων. Το να πηγαίνεις σε μια αγορά, σε έναν πολίτη ή έναν επιχειρηματία ο οποίος έχει υποστεί ήδη μια βλάβη, και σε πολλές περιπτώσεις δεν μπορεί να ξεπεράσει αυτό που έγινε με τις τράπεζες, και να του λες ότι πρέπει να εισφέρει και με άλλους φόρους δεν είναι λογικό. Αρα πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Για να θυμίσουμε μια βασική μέριμνα του Φορολογικού Δικαίου, «η επιχείρηση δεν υπάρχει για να πληρώνει φόρους. Υπάρχει για να λειτουργεί η ίδια και η οικονομία». Να θυμίσω κι αυτό που λέει το Σύνταγμα: «Οι Ελληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους».
Δεν μπορούμε λοιπόν να αδιαφορήσουμε γι’ αυτές τις δύο πτυχές. Στο σκέλος λοιπόν των 100 δόσεων, πρέπει να δούμε παρεμβάσεις που ίσως το προηγούμενο διάστημα δεν είδαμε. Για παράδειγμα, αν κάποιος έχει τη δυνατότητα να πληρώσει το χρέος του σε λιγότερο από τις 100 δόσεις, για ποιον λόγο να υπαχθεί σε αυτές; Ηδη μελετούμε τρόπους και συζητάμε με τους θεσμούς το πώς θα υπάρξουν έλεγχοι ώστε να δούμε ποιοι πρέπει να εντάσσονται και ποιοι όχι σε τέτοιου είδους ρυθμίσεις. Καταλήξαμε στο ότι θα αποφύγουμε να προχωρήσουμε με τη μέθοδο των συνεντεύξεων για να αποτρέψουμε φαινόμενα συναλλαγής. Κάτι τέτοιο θέλω να το αποφύγω όπως ο διάολος το λιβάνι. Σκοπός μας λοιπόν ως προς τις 100 δόσεις είναι να επιβάλουμε μια πιο αυτοματοποιημένη διαδικασία μέσω συγκεκριμένων κριτηρίων. Για παράδειγμα, σκεφτόμαστε την επιβολή δέκα κριτηρίων βάσει των οποίων θα γίνεται η επανεξέταση της ρύθμισης (π.χ. εισοδήματα, ακίνητη περιουσία κ.λπ.).
– Γιατί όμως οι θεσμοί επιμένουν να αλλάξουν ένα επιτυχημένο μέτρο;
Διαβάζοντας τις εκθέσεις διεθνών οργανισμών ή τις μελέτες του IRS παλαιότερα για την κατάσταση της ελληνικής φορολογικής διοίκησης, βλέπουμε ότι σε μεγάλο βαθμό έχει χαθεί η εμπιστοσύνη στη φορολογική διοίκηση. Φοβούνται δηλαδή ότι τέτοιου είδους μέτρα όπως οι 100 δόσεις ή οι περαιώσεις ενισχύουν μια λογική φορολογικής απείθειας. Γι’ αυτό πιέζουν οι θεσμοί. Αυτή είναι η μία πλευρά. Η άλλη πλευρά, όμως, είναι πως η ελληνική οικονομία υποφέρει από συγκεκριμένες καταστάσεις. Και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση οι θεσμοί να κινηθούν με έναν δογματισμό που διαπιστώνεις σε κάποιους φορείς της Αριστεράς. Δεν πρέπει να υπάρχουν βεβαιότητες για κάποια πράγματα και να μην κοιτάμε προς την κοινωνία. Κάπως έτσι, ξεκαθαρίζω πως δεν στρέφουμε το ενδιαφέρον προς τη λογική των περαιώσεων, καθώς καλλιεργείται μια αίσθηση μη εκπλήρωσης των φορολογικών υποχρεώσεων σε μια περίοδο όπου εμείς επιδιώκουμε μια νέα φορολογική συνείδηση. Από την άλλη μεριά, όμως, κουβεντιάζουμε, και μάλιστα έχει αναρτηθεί στη δημόσια διαβούλευση, ένα αρχικό σχέδιο εθελοντικής αποκάλυψης κεφαλαίων. Μετά τη διαπραγμάτευση, αυτό το θέμα θα ανοίξει και θα υπάρξει σχέδιο συγκεκριμένων διαδικασιών. Ο φορολογούμενος θα μπορεί να δηλώνει κεφάλαια στο εσωτερικό ή το εξωτερικό και θα έχει κάποια πλεονεκτήματα. Θα υπάρξουν κίνητρα προς αυτή την κατεύθυνση.
– Και με θέματα όπως τα εμβάσματα ή οι περίφημες λίστες της φοροδιαφυγής τι θα γίνει; Γνωρίζουμε ότι ως συνδικαλιστής τα είχατε αναδείξει. Οντως. Από τα θέματα αιχμής για εμάς είναι η μεγάλη φορολογική δεξαμενή των εμβασμάτων εξωτερικού. Από το 2009 ως το 2011 είχαμε 54.000 εμβάσματα από την Ελλάδα στο εξωτερικό. Από μια πρώτη αξιολόγηση ασχοληθήκαμε με τα 24.712. Ο έλεγχος ναι μεν δεν προχωράει ποσοτικά όπως θα θέλαμε, όμως ποιοτικά έχουμε θετικά αποτελέσματα. Το στοιχείο που προκύπτει από την ελεγκτική υπηρεσία είναι πως στο α’ εξάμηνο του 2014 κλείναμε με μέσο όρο είσπραξης ανά υπόθεση 370.000 ευρώ, ενώ στο πρώτο επτάμηνο του 2015 ολοκληρώθηκαν οι έλεγχοι με 600.000 ευρώ ανά υπόθεση. Αυτό δικαιολογείται εν μέρει από την ωρίμαση των υποθέσεων. Μάλιστα, θέλω να σας αποκαλύψω ότι εντός του Σεπτεμβρίου θα ολοκληρωθεί η μεγάλη διασταύρωση που γίνεται με τους τραπεζικούς λογαριασμούς. Ηδη από τα πρώτα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας προκύπτουν χιλιάδες περιπτώσεις ανακόλουθων καταθέσεων σε σχέση με τις φορολογικές δηλώσεις στο διάστημα 2000-2012. Βρέθηκαν δηλαδή φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις με καταθέσεις εκατομμυρίων ενώ δήλωναν 60.000 ή 70.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα. Απαντες, με τρόπο αυτόματο, θα κληθούν να δικαιολογήσουν πού βρήκαν αυτά τα χρήματα. Μιλάω για εκατοντάδες χιλιάδες φυσικά πρόσωπα και λογαριασμούς.
Ειδική σήμανση για όσους φοροδιαφεύγουν
– Μιλάτε για φορολογική συνείδηση, όμως σπάνια δημοσιοποιούνται τα ονόματα όσων συστηματικά φοροδιαφεύγουν.
Θα είμαι ξεκάθαρος. Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος που συλλαμβάνεται για μεγάλη φοροδιαφυγή να μη γνωστοποιείται. Πάγια θέση μου είναι ότι δεν πρέπει να υπάρχει προστασία. Δεν δικαιολογώ το φορολογικό απόρρητο σε τέτοιες υποθέσεις. Θα αφήσουμε, για παράδειγμα, τις πλαστές ταμειακές μηχανές με ένα απλό πρόστιμο; Κάπως έτσι, αυτό που πιστεύω πως πρέπει να γίνει είναι να τοιχοκολλούνται στις προσόψεις των φοροφυγάδων επαγγελματιών, στα καταστήματα ή τους χώρους εργασίας τους, ανακοινώσεις ώστε το κοινό να ενημερώνεται για τις παρανομίες σχετικά με τις πλαστές ΦΤΜ. Να γνωρίζει ο καταναλωτής ότι ο τάδε επιχειρηματίας βάζει πρόσθετη τιμή στο προϊόν που πουλάει δικαιολογώντας την ως αύξηση του ΦΠΑ, ενώ στην πραγματικότητα δεν αποδίδει τίποτα στο κράτος. Οταν σαν κυβέρνηση παίρνεις απόφαση να επιβαρύνεις το καλάθι της νοικοκυράς έστω και με 1 ευρώ έμμεσο φόρο ενώ κάτι τέτοιο είναι εκτός του ιδεολογικού σου DΝΑ και αναγκάζεσαι να το κάνεις για συγκεκριμένους πολιτικούς λόγους, όπως τους έχει αναλύσει ο πρωθυπουργός, δεν μπορεί να αφήσεις λαμόγια, διεφθαρμένους, λαθρέμπορους να γελάνε.
– Μεγάλη συζήτηση γίνεται ως προς την ανάγκη αναδιάταξης των δυνάμεων των ελεγκτικών μηχανισμών.
Από το φθινόπωρο πάμε σε αλλαγές. Για παράδειγμα, είναι λάθος ο πολίτης να ξεκινάει από την Αγία Βαρβάρα και για να κάνει τη δουλειά του να πηγαίνει στο παλιό κτίριο της Εφορίας Κορυδαλλού, από εκεί να του λένε να πάει στην Εφορία Νίκαιας κι από εκεί να τον ξαναστέλνουν στη ΔΟΥ Κερατσινίου. Πρέπει λοιπόν να δούμε πώς οι Εφορίες θα μπορούν να λειτουργούν χωρίς να πηγαίνει εκεί ο πολίτης. Κατόπιν πρέπει να πετύχουμε εξοικονόμηση δαπανών στο υπουργείο Οικονομικών για να δώσουμε πρώτοι το καλό παράδειγμα. Είναι δυνατόν σε μια πόλη να είναι σε άλλο κτίριο η Εφορία, σε άλλο το ΣΔΟΕ, αλλού το τελωνείο, αλλού το Γενικό Χημείο του Κράτους, αλλού η Επιθεώρηση κ.λπ.; Ηδη με τις αρμόδιες διευθύνσεις ξεκινήσαμε δουλειά για να συμμαζέψουμε την κατάσταση. Εχουμε δει πρωτοφανή πράγματα. Γνωρίζετε πως το υπουργείο Οικονομικών πληρώνει 25 εκατ. ευρώ τον χρόνο σε ενοίκια; Για όσους δεν το γνωρίζουν, το υπουργείο είναι ο ιδιοκτήτης με τα περισσότερα ακίνητα στην Ελλάδα και δεν είναι δυνατόν να δεχόμαστε να μένουν αναξιοποίητα αλλά παράλληλα να πληρώνουμε και ενοίκια.
Δεν μπορεί, για παράδειγμα, να υπάρχει εφορία όπου υπηρετούν 15 υπάλληλοι και να πληρώνουμε 22.000 ευρώ τον μήνα ενοίκιο. Στο πιο ακριβό ξενοδοχείο να πάμε αυτούς τους ανθρώπους να εργαστούν, λιγότερα χρήματα θα δίναμε. Πρέπει επίσης να πάμε σε αλλαγές και σε άλλες λειτουργίες του υπουργείου. Το 2014 δεν δώσαμε 8 ως 12 εκατ. ευρώ για τα τέσσερα αυτοκινούμενα X Ray, ενώ πληρώσαμε 11,5 εκατ. ευρώ για να κάνουμε επιδόσεις μέσω δικαστικών επιμελητών. Αυτά έγιναν ενώ υπάρχει νόμος από το 2013 -ο 4174- που προβλέπει την ηλεκτρονική επίδοση εγγράφων! Η αξιοποίηση του νόμου θα μας εξασφαλίσει τα χρήματα για να αγοράσουμε τα τέσσερα X Ray. Και μια και λέω γι’ αυτά, να πω ότι είμαστε η χώρα που χάνει περίπου 15 δισ. ευρώ σε φοροδιαφυγή και λαθρεμπόριο. Που έχουμε εισαγωγικό εμπόριο από Βουλγαρία, Αλβανία, Σκόπια και Τουρκία. Ολες οι παραπάνω χώρες διαθέτουν στα τελωνεία τους μηχανήματα X Ray. Περνάει το φορτηγό και υπάρχει άμεσα εικόνα αν έχει λαθραία είδη ή όχι. Εμείς δεν έχουμε κάτι τέτοιο. Η πρώτη απόφαση που υπέγραψα, με τρόπο μάλιστα συμβολικό, ως αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, είναι η αποδοχή από την Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου και τον πρόεδρό της Βασίλη Κορκίδη δωρεάς που είχε γίνει στο υπουργείο το 2013 -και ουδέποτε παραλήφθηκε- γεφυροπλάστιγγας για τα τελωνεία.
– Και με τη διαφθορά των εφοριακών τι θα κάνετε;
Με τους εφοριακούς επίσης που δεν πετυχαίνουν τους στόχους θα γίνει κάτι; Από την πρώτη μέρα ξεκαθάρισα πως στα 55 μου χρόνια έχω πείρα 35 ετών σε λογιστήρια και στο Δημόσιο. Γνωρίζω πρόσωπα, καταστάσεις, ολισθηρές διαδρομές με τις οποίες δεν υπάρχει περίπτωση να συμβιβαστώ. Δεν συμβιβάστηκα ως συνδικαλιστής με αυτά, δεν θα το κάνω τώρα. Γνωρίζω ότι θα κριθώ κι από αυτό. Δεν μπορεί τη στιγμή που ο κόσμος στενάζει κάποιοι να συνεχίζουν το πάρτυ. Είναι ευθύνη μας να απομονώσουμε αυτές τις καταστάσεις. Στο θέμα της επίτευξης στόχων, οφείλουμε να δούμε ποιοι ήταν ρεαλιστικοί και ποιοι εξωπραγματικοί. Για παράδειγμα, οι 421 ελεγκτές που έχει το ΣΔΟΕ δεν μπορούν να ελέγξουν μέχρι το τέλος του χρόνου τις 12.500 υποθέσεις που παραγράφονται. Δεν είναι ανθρώπινα δυνατό κάτι τέτοιο. Το ξεκαθαρίζω όμως: άλλο εκείνος που τεμπελιάζει κι άλλο εκείνος που δεν προλαβαίνει λόγω φόρτου εργασίας. Θέλω εδώ να τονίσω την άλλη πλευρά του φεγγαριού. Τον υπάλληλο που βγαίνει το απόγευμα υπερωριακά να κάνει ελέγχους χωρίς 1 ευρώ όφελος. Το μόνο που παίρνει είναι ένα ρεπό. Οι νέοι υπάλληλοι της σειράς 1 Κ κάνουν ελέγχους στις κρίσιμες λίστες Λαγκαρντ, βεβαιώνουν εκατομμύρια ευρώ φόρων, απειλούνται και παίρνουν μισθό 820 ευρώ. Ή οι ελεγκτές στα νησιά οι οποίοι, με συνολικά έξοδα για διαμονή που τους δικαιολογεί το Δημόσιο 35 ευρώ την ημέρα, πραγματοποιούν χιλιάδες ελέγχους. Ολους τους παραπάνω θέλω να τους ευχαριστήσω μέσω αυτής της συνέντευξης για την προσφορά τους.
– Υπάρχει δογματισμός και μύθος στο ότι οι εφοπλιστές δεν πληρώνουν φόρους;
Δεν θέλω να κάνω μια κριτική ως προς τους θεσμούς. Ως κυβέρνηση έχουμε επιλέξει να πάμε σε μια λογική διαλόγου και να δούμε με ποια συμφωνία θα πάμε στο επόμενο βήμα. Πρέπει όμως κάποια στιγμή στην Ελλάδα να κάνουμε έναν απολογισμό. Για παράδειγμα, αυξήσαμε την τιμή στα τσιγάρα όχι για λόγους υγείας, αλλά για να πετύχουμε επιπλέον έσοδα. Σήμερα το δεδομένο είναι αντίθετο. Χάσαμε σε φορολογικά έσοδα από αυτό το μέτρο. Αυξήσαμε τα τέλη κυκλοφορίας για να πάρουμε παραπάνω έσοδα. Αποτέλεσμα; Επίσης συλλέξαμε λιγότερα έσοδα, γιατί ο κόσμος κατέθεσε πινακίδες κ.λπ. Αυξήσαμε τον φόρο στο πετρέλαιο θέρμανσης και ο κόσμος ξεπάγιασε, χάθηκαν ανθρώπινες ζωές, δίχως το προσδοκώμενο αποτέλεσμα.
Αν αυτή τη στιγμή επιβαρύνουμε τη ναυτιλία, το αποτέλεσμα θα είναι να μεταφερθούν οι έδρες των ναυτιλιακών επιχειρήσεων σε άλλες χώρες. Ηδη έχει ξεκινήσει να γίνεται αυτό. Οι Ελληνες πλοιοκτήτες που έχουν αποδείξει σε κρίσιμες στιγμές τα πατριωτικά τους αισθήματα θα πρέπει για μία ακόμη φορά να αποδείξουν ότι αγαπάνε τη χώρα. Αν όμως εμείς πάμε να επιβαρύνουμε τη ναυτιλία περισσότερο απ’ όσο πρέπει, αυτό θα λειτουργήσει ανταγωνιστικά υπέρ της ναυτιλίας άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Παράλληλα εμείς θα χάσουμε το συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας μας, αλλά και πολύτιμα έσοδα.
Πρέπει, λοιπόν, να διατηρηθεί ένας βασικός τομέας της ελληνικής οικονομίας στην Ελλάδα. Ενας κλάδος ο οποίος δρα αθροιστικά με τον τουρισμό και την αγροτική παραγωγή είναι από τους βασιμούς πυλώνες. Θα πρέπει ακόμη να δούμε και πώς η ελληνική ναυτιλία βοηθά άλλους τομείς της ελληνικής οικονομίας. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι αν θα επιβαρύνουμε τη ναυτιλία και θα την πιέσουμε να μεταφερθεί αλλού -και θα χάσουμε έτσι σε ανταγωνιστικότητα- ή αντιθέτως αν θα δώσουμε και κίνητρα να φέρουν οι εφοπλιστές πλοία να επισκευάζονται στη Σύρο, στη Χαλκίδα και το Πέραμα και να λύσουμε και άλλου είδους προβλήματα. Επειδή έχω δουλέψει στη ΝΑΥΣΙ στο Πέραμα στις αρχές της δεκαετίας του ’80 η σύγκριση με τη σημερινή εικόνα αποεπένδυσης στον κλάδο αυτό είναι εις βάρος μας.
– Πριν από λίγες ημέρες είχατε συνάντηση με τους εκπροσώπους του κλάδου. Ποια τα συμπεράσματα;
Οντως, την προηγούμενη εβδομάδα έγινε μια διμερής συνάντηση της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών με τους συναδέλφους υπουργούς κυρίους Σταθάκη, Δρίτσα και εμένα. Ξεκαθαρίσαμε ότι δεν υπάρχει λόγος φυγής της ναυτιλίας στο εξωτερικό. Εμείς θα δούμε με ρεαλισμό και ευαισθησία τα προβλήματα αυτά. Επίσης, οι όποιες μετατροπές στα θέματα φορολογίας θα είναι αποτέλεσμα διαλόγου. Δεν θέλουμε να επιβάλουμε μόνοι μας λύσεις. Τέλος, αποφασίσαμε πως ό,τι γίνει θα παίρνει υπόψη την ανταγωνιστικότητα του κλάδου και τη σημασία του στο ΑΕΠ της χώρας. Εγώ ήδη έχω ενημέρωση από υπηρεσιακούς παράγοντες ότι άλλες ευρωπαϊκές χώρες στον τομέα της ναυτιλίας έχουν πολύ ευνοϊκότερους φορολογικούς συντελεστές και διατάξεις απ’ ό,τι εμείς. Πρόκειται για χώρες με πολύ ισχυρότερη οικονομία και φορολογικούς συντελεστές.
– Δηλαδή υπάρχει σχέδιο αφελληνισμού της ναυτιλίας από άλλες χώρες της Ε.Ε.
Δεν έχω καμία αυταπάτη ότι δήθεν τεχνοκρατικές προτάσεις στην Ευρώπη καθορίζονται από λόμπι και πολιτικές πιέσεις ή συμφέροντα. Πιθανό λοιπόν είναι κάποιοι να θέλουν την επιβάρυνση της ελληνικής ναυτιλίας για άλλους λόγους. Δεν μπορείς όμως να κόψεις το πόδι επάνω στο οποίο πατάς. Αν, για παράδειγμα, γίνει μια προγραμματική συμφωνία με τους εφοπλιστές για τη ναυπήγηση πλοίων και την προσέλκυση των επισκευών στη χώρα, για ποιον λόγο να πάνε αλλού;
«Είναι λάθος ο ΣΥΡΙΖΑ να υιοθετήσει λογικές του 3%-4%»
– Πολλοί είναι εκείνοι που κατηγόρησαν την τελευταία φουρνιά υπουργών του κυβερνητικού σχήματος λόγω του εσωκομματικού ζητήματος που έχει προκύψει ως αποτέλεσμα της υπογραφής της συμφωνίας. Νιώθετε βολικά κάτω από αυτή την κριτική των συντρόφων σας;
Σε όλη την πορεία του Συνασπισμού και κατόπιν του ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε αυτή η κουλτούρα διαλόγου, αντιπαράθεσης αλλά και σύνθεσης. Για να απαντήσω σε όσους με κατηγορούν για τη συμμετοχή μου στην κυβέρνηση. Στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τέθηκε θέμα εθνικού νομίσματος. Μια άποψη με την οποία εγώ ξεκάθαρα δεν συμφωνώ. Τότε, το ανώτατο όργανο του κόμματος τοποθετήθηκε και πήρε απόφαση με ευρύτατη πλειοψηφία. Αρα δεν μπορεί κάποιος να πει γιατί ο πρωθυπουργός κινήθηκε όπως κινήθηκε. Αυτά τα λέω με τη μοναδική ιδιότητα του απλού μέλους του ΣΥΡΙΖΑ. Σε ό,τι αφορά το εσωτερικό ζήτημα του κόμματος, αν δηλαδή έπρεπε να κάνουμε αποδεκτή ή όχι τη συμφωνία, θέτω ένα απλό ερώτημα: η διαπραγμάτευση ξεκίνησε τον Ιούλιο; Εχει ξεκινήσει πολλούς μήνες πριν.
Αν λοιπόν κάποιοι ήταν κατά της διαπραγμάτευσης, έπρεπε να τοποθετηθούν πριν. Εμείς στην Αριστερά έχουμε μάθει να απαντάμε στο συγκεκριμένο, όχι στο μεταφυσικό. Οτι έγιναν λάθη το παραδέχτηκε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Ομως όλα έγιναν με ανοιχτή κομματική διαδικασία. Η εσωκομματική αντιπολίτευση όλο αυτό το διάστημα δεν εξέφρασε διαφωνία. Τώρα τι μας λένε: να μην κάνουμε τομές στην κοινωνία, να μην πολεμήσουμε τη φοροδιαφυγή και το λαθρεμπόριο, να μην πατάξουμε τη διαφθορά. Εγώ για το «Οχι» αγωνίστηκα δημόσια και δεν δέχομαι από κανέναν να μου κουνάει το δάχτυλο. Η άλλη πρόταση έχει περάσει από λαϊκή διαδικασία; Το «Οχι» δεν μιλούσε για εθνικό νόμισμα. Αλλη εντολή ήταν. Επίσης, για τους συντρόφους με τους οποίους διαφωνώ, όμως τους σέβομαι, δεν κατανοώ γιατί δεν διατύπωσαν όλο αυτό το διάστημα το απλό ερώτημα: να πάμε σε δημοψήφισμα με ερώτημα ευρώ ή δραχμή. Γιατί δεν το πρότειναν; Θεωρώ λοιπόν πως θα είναι λάθος ο ΣΥΡΙΖΑ να υιοθετήσει λογικές του 3% με 4%. Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να σεβαστούμε τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ.
Οι εφοπλιστές που πλήρωσαν εθελοντικά άνω του 1 εκατ. €
Η ελληνική πλοιοκτησία στη συμφωνία της με το Ελληνικό Δημόσιο δέχτηκε να εισφέρει 420 εκατ. ευρώ μέσα σε 4 χρόνια
του Μηνά Τσαμόπουλου
Η κυβέρνηση γνωρίζει καλά τη βαρύνουσα σημασία της ελληνικής ναυτιλίας για την επιβίωση της χώρας, αλλά και τα παιχνίδια που παίζονται σε βάρος της με στόχο να ωφεληθούν ξένα ναυτιλιακά κέντρα. Σημειώνεται ότι η φορολογία των ναυτιλιακών εταιρειών στην Ελλάδα είναι από τις υψηλότερες στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Επιπροσθέτως, η ελληνική πλοιοκτησία έχει υπογράψει με το Ελληνικό Δημόσιο συνυποσχετικό οικειοθελούς συνεισφοράς και έχει αρχίσει από το 2014 να εισφέρει ποσό ύψους 420 εκατ. ευρώ, η καταβολή του οποίου θα ολοκληρωθεί σε τέσσερα χρόνια.
Στα τρία χρόνια θα γίνει ένας συνολικός απολογισμός και αν τα χρήματα που έχουν καταβληθεί είναι λιγότερα από 315 εκατ., τότε θα καλύψουν και πάλι οι πλοιοκτήτες τη διαφορά ώστε έναν χρόνο αργότερα, το 2017, στα κρατικά ταμεία να έχουν συγκεντρωθεί 420 εκατ. μέσω της εθελοντικής εισφοράς.
Παράλληλα, ισχύει από την 1η Ιανουαρίου του 2013 η φορολόγηση και των υπό ξένη σημαία πλοίων, η διαχείριση των οποίων γίνεται από ημεδαπές ή αλλοδαπές εταιρείες εγκατεστημένες στην Ελλάδα. «Μπορεί να μην αυξήθηκε η φορολογία στα 800 υπό ελληνική σημαία πλοία, όμως μπήκαν στο φορολογικό σύστημα άλλα 4.000 που είναι υπό ξένη σημαία και μέχρι τότε δεν φορολογούνταν, ανεβάζοντας κατά πολύ τα έσοδα του κράτους», επεσήμαναν ναυτιλιακοί κύκλοι στο «ΘΕΜΑ» και προσθέτουν: «Η ναυτιλία έχει μόνο να προσφέρει σε αυτή τη δύσκολη περίοδο για την ελληνική οικονομία».
Οι πλοιοκτήτες
Σύμφωνα με πληροφορίες του «ΘΕΜΑτος», οι Ελληνες πλοιοκτήτες καταβάλλουν εγκαίρως την εισφορά τους κάθε χρόνο. Εκείνοι που έχουν πληρώσει ως τώρα ποσά άνω του 1 εκατομμυρίου σε ετήσια βάση είναι:
■ Την περσινή χρονιά ο Βίκτωρας Ρέστης 1.426.000 ο Γιάννης Αγγελικούσης εισέφερε 1.597.000 και ο Παναγιώτης Τσάκος 1.073.000 ευρώ.
■ Τη φετινή χρονιά ο Bίκτωρας Ρέστης εισέφερε 1.239.000 ευρώ. Η μικρή μείωση σε σχέση με πέρυσι οφείλεται στο γεγονός ότι ο όμιλος εκσυγχρονίζει τον στόλο του πουλώντας 18 πλοία για παλιοσίδερα και από 80 πλοία αριθμεί 62.
■ Ο Πέτρος Παππάς συνεισέφερε 1.441.000 ευρώ. Ελέγχει τον μεγαλύτερο στόλο φορτηγών πλοίων στον κόσμο -103- μέσω της εισηγμένης στην αμερικανική χρηματαγορά Star Bulk Carriers.
■ Ο καπετάν Παναγιώτης Τσάκος κατέβαλε 1.148.000 ευρώ. Ο όμιλος τον οποίο διευθύνει μαζί με τον γιο του, Νίκο Τσάκο, ελέγχει στόλο με 70 πλοία.
■ Ο Ντίνος Μαρτίνος της Thenamaris πλήρωσε 1.142.000 ευρώ. Ελέγχει στόλο από 60 πλοία
Η πρόταση που κατέθεσαν οι πλοιοκτήτες για εθελοντική εισφορά, πέραν της υπαγωγής τους στο νέο φορολογικό πλαίσιο με τις αρχές του 2013, ήταν στη λογική ότι «σήμερα περισσότερο από ποτέ η θάλασσα, και ειδικότερα η ελληνική ποντοπόρος ναυτιλία, μπορεί να αποτελέσει διέξοδο για την ανεργία και την οικονομική κρίση, αρκεί να υποστηριχθεί και να μη γίνουν ιστορικά λάθη και υπονομευτεί η ανταγωνιστικότητά της στο πλαίσιο συμβιβασμών και πιέσεων που εκπορεύονται από ιδιοτελή ανταγωνιστικά συμφέροντα, τα οποία κυρίως εκπροσωπούν ναυτιλίες άλλων χωρών, ανταγωνιστικών προς την ελληνική».
Οπως επισημαίνουν εφοπλιστικοί κύκλοι, για πρώτη φορά από το 1975 θεσπίστηκε φόρος για τη ναυτιλία εκτός συνταγματικού πλαισίου και γι’ αυτόν τον λόγο ο νομοθέτης είχε χρησιμοποιήσει τη λέξη «παροχή» και όχι «φόρο». «Η ελληνόκτητη ναυτιλία ως εθνικό κεφάλαιο και το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας αυτής πρέπει να παραμείνουν μη διαπραγματεύσιμα, προκειμένου να μη στερηθεί η Ελλάδα τον παραγωγικό αυτόν πυλώνα και τα συνακόλουθα οφέλη του, ιδιαίτερα στην κρίσιμη οικονομική συγκυρία που διανύει», επισημαίνει η Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών.
