O travel editor της βρετανικής εφημερίδας «Daily Mail», αλλά και του BBC, Πίτερ Ντάνκαν εξερεύνησε, όπως χαρακτηρίζει ο ίδιος το ταξίδι του, το Ζαγόρι, τον τόπο «με τα στοιχειωμένα βουνά από αρκούδες και λύκους».
Παράλληλα, ενημερώνει τους Βρετανούς αναγνώστες της Dail Mail, που θεωρούν ότι η Ελλάδα έχει μόνο νησιά με κατάλευκα σπιτάκια πως «οι ορεινές αυτές κοιλάδες είναι διάσημες για τα 92 τοξωτά πετρόκτιστα γεφύρια», ενώ τους πληροφορεί πως το φαράγγι του Βίκου που βρίσκεται στην περιοχή είναι το βαθύτερο στον κόσμο.
«Υπάρχει κάτι συναρπαστικό στο να κάνεις πεζοπορία σε ένα μονοπάτι όπου μια μεγάλη καφέ αρκούδα έχει περπατήσει πριν από εσένα» γράφει ο Ντάνκαν και προσθέτει ότι «τα βουνά και οι ορεινές κοιλάδες στην περιοχή Ζαγόρι είναι γεμάτα από αρκούδες και λύκους, αλλά» επισημαίνει πως «σπάνια τους βλέπεις. Μάλλον μας φοβούνται περισσότερο από όσο τους φοβόμαστε εμείς».
«Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν αυτά τα αρχαία πετρόκτιστα μονοπάτια εδώ και αιώνες και για πολλά χρόνια ήταν και ο μοναδικός τρόπος για να μετακινηθείς ανάμεσα στα 46 χωριά που είναι διάσπαρτα μεταξύ εναλλασσόμενων λόφων και κορυφογραμμών» Ωστόσο, σπεύσει να ξεκαθαρίσει ο Ντάνκαν, «τώρα φυσικά υπάρχουν δρόμοι, αλλά από τη δεκαετία του 1980, οι τοπικοί άρχοντες ανακαινίζουν αυτούς τους πλακόστρωτους πεζοδρόμους ως εναλλακτικό μέσο σύνδεσης των χωριών».
Ο travel editor της Daily Mail ενημερώνει τους αναγνώστες ότι το πρώτο μονοπάτι που περπάτησε έπειτα από κάποια αρκούδα ήταν το περίφημο μονοπάτι της Σκάλας Βραδέτου που οδηγεί στο Καπέσοβο, «όπου στην πλατεία του χωριού ένας ώριμος πλάτανος γέρνει πάνω από τα σπίτια».
«Σε κοντινή απόσταση, βρήκα μια καφετέρια που ονομάζεται Στέρνα, χτισμένο πάνω στη θέση του παλιού, όπου μητέρα και κόρη εμπορεύονται τοπικά προϊόντα. Φρούτα, μαρμελάδες, λοσιόν και φίλτρα, αποξηραμένα βότανα και μανιτάρια ήταν μερικά από τις σπεσιαλιτέ σε ένα σοφιστικέ περιβάλλον, που δεν θα έμοιαζε καθόλου εκτός τόπου και χρόνου στο Covent Garden του Λονδίνου» σχολιάζει ο Βρετανός δημοσιογράφος.
Κατά τον Ντάνκαν, «οι χαρακτηριστικές εικόνες του Ζαγορίου είναι τα 92 τοξωτά πετρόκτιστα γεφύρια, τα οποία πολύ συχνά φέρουν το όνομα εκείνου που τα κατασκεύασε και που μέσω των οποίων διασχίζει κανείς τα ποτάμια και συνδέεται με τα μονοπάτια». Μάλιστα, ο δημοσιογράφος θυμάται πως «νόμιζα ότι είχα ανακαλύψει κι ένα 93ο, ερειπωμένο, όταν πήρα λάθος δρόμο σε μια βόλτα μου».
Οσο για τη διαμονή, ο Ντάνκαν πληροφορεί πως «υπάρχουν πολλά μέρη για να μείνει κανείς στην περιοχή, κάποια είναι εκλεπτυσμένα αρχοντικά στο παραδοσιακό Ζαγοριανό στιλ, και κάποια πιο απλά», ενώ και για φαγητό «υπάρχουν επίσης στα μεγαλύτερα χωριά και καλά εστιατόρια, που προσφέρουν πολύ νόστιμα βιολογικά φαγητά».
Οσο για ένα αξιοθέατο που δεν πρέπει να χάσει κανείς που επισκέπτεται τα Ζαγοροχώρια, ο Βρετανός travel editor, αναφέρει τη χαράδρα του Βίκου, η οποία «σύμφωνα με το Βιβλίο Ρεκόρ Γκίνες είναι το βαθύτερο φαράγγι στον κόσμο, αναλογικά με το πλάτος του».
«Το σχέδιο μου ήταν να το περπατήσω όλο κατά τη διάρκεια της μίας εβδομάδας παραμονής μου στην περιοχή» αναφέρει ο Ντάνκαν, για αυτό και «τη νύχτα πριν από την πρώτη μου πεζοπορία των 13 χιλιομέτρων έμεινα στο χωριό Πάπιγκο, το οποίο βρίσκεται σε υψόμετρο 975,36 μέτρων, στις πλαγιές μιας οροσειράς που ονομάζεται Τύμφη. Το Πάπιγκο είναι δημοφιλής προορισμός για τους αναβάτες, αλλά και τους δρομείς, καθώς κάθε Ιούλιο διοργανώνονται αγώνες δρόμου, συμπεριλαμβανομένου και του ορεινού μαραθωνίου».
Παράλληλα, ο Ντάνκαν συμβουλεύει πως «αν και είναι απόλυτα ασφαλές να περπατήσει κανείς μόνος του τη χαράδρα, ωστόσο, πάντα είναι καλύτερο να πάει κάποιος είτε με έναν φίλο είτε με μια ομάδα».
Φυσικά και από την περιγραφή της διαδρομής του δεν θα μπορούσε να λείψει και ο Βοϊδομάτης, «ο οποίος συνέβαλε πριν από πολλές χιλιετίες στη χάραξη του φαραγγιού», ενώ για να υπερτονίσει την καθαρότητα των νερών και την ομορφιά του ποταμού αναφέρει πως «εκεί, στον βράχο, σχηματίζεται μια φυσική πισίνα με το καθαρότερο νερό που μπορείτε να φανταστείτε πως αναβλύζει στη γη». Ο ίδιος μάλιστα, αποδείχθηκε αρκετά γενναίος βουτώντας για μόνο μερικά λεπτά στα πολύ παγωμένα νερά.
Επόμενος προορισμός, το χωριό Μονοδένδρι, το οποίο απαιτεί μια πεζοπορία διάρκειας 8 ωρών.
Τέλος, ο διάσημος Βρετανός δημοσιογράφος του BBC επισημαίνει στο άρθρο του στη Daily Mail: «Υπάρχει μια διαχρονική ποιότητα στο Ζαγόρι, η οποία ίσως οφείλεται στην αδυναμία πρόσβασης σε αυτό για τόσα πολλά χρόνια. Οποια χώρα έχει διεκδικήσει αυτή την περιοχή στο πέρασμα των αιώνων, είτε ήταν η Τουρκία, είτε η Αλβανία, είτε η Σερβία και φυσικά η Ελλάδα, οι Ζαγοριανοί κατάφεραν να διατηρήσουν τις δικές τους παραδόσεις και τη δική τους ταυτότητα.
»Υπάρχει μια αφθονία στη φύση, αλλά και πολλή επιτήδευση. Δεν μπορώ να σκεφτώ πολλά μέρη στον κόσμο κοντά στο Ηνωμένο Βασίλειο που να δίνουν αυτή την αίσθηση του τόσο αμόλυντου από τον τουρισμό. Είναι περιπετειώδες και ταυτόχρονα ανακουφιστικό. Πηγαίνετε λοιπόν, πριν από κάποιον άλλον».
