Ο βρετανικός Economist αναφέρεται στις προσπάθειες των ηγετών να συγκινήσουν την κοινή γνώμη των άλλων χωρών για την κρίση του κορωνοϊού – Αναφέρεται στην αποτυχημένη προσπάθεια Τσίπρα-Βαρουφάκη το 2015 και στη φωτογράφηση του ζεύγους Βαρουφάκη στο Paris Match
Η πανδημία ξεκινά μια πανευρωπαϊκή πολιτική συζήτηση για τον τρόπο λειτουργίας της ΕΕ, τις αποφάσεις της οποίας επηρεάζει καθοριστικά η επικρατούσα εθνική κοινή γνώμη ανά χώρα, αναφέρει σε άρθρο γνώμης που δημοσιεύει ο Economist.
Μάλιστα θεωρεί ότι υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας από το 2015, όταν οι Τσίπρας και Βαρουφάκης ανεπιτυχώς προσπάθησαν να συγκινήσουν την κοινή γνώμη, αλλά και την αποτυχημένη φωτογράφηση του ζεύγους Βαρουφάκη στο Paris Match, που «όπως φαίνεται εκ των υστέρων, δεν βοήθησε πολύ».
Στο άρθρο γίνεται αναφορά στα δομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ΕΕ, που ανέκαθεν, υπέφερε από την απουσία κοινής ευρωπαϊκής ταυτότητας, αφού πρόκειται για ένα «de facto κράτος χωρίς έθνος». Αντιθέτως, 27 διαφορετικές εθνικές πολιτικές συγκρούονται εντός ενός ανολοκλήρωτου ευρωπαϊκού πολιτικού οικοδομήματος και οι σημαντικότερες αποφάσεις που αφορούν στην καθημερινότητα του πολίτη (φορολογία, υγεία, παιδεία) βρίσκονται ακόμα στα χέρια των κρατών-μελών.
Με αφορμή όμως την πανδημία, πολιτικά πρόσωπα -κυρίως από το Νότο ο οποίος πλήττεται περισσότερο- προσπαθούν να απευθυνθούν άμεσα στους πολίτες άλλων ευρωπαϊκών χωρών με μηνύματα για την αμοιβαιοποίηση των δυσκολιών. Χαρακτηριστικές είναι οι συνεντεύξεις του Ιταλού πρωθυπουργού στην ολλανδική De Telegraaf και στη γερμανική Süddeutsche Zeitung, καθώς και ο διαφημιστικός χώρος που αγόρασαν Ιταλοί δήμαρχοι στη γερμανική Allgemeine Zeitung, κάνοντας έκκληση για ανακούφιση χρέους, υπενθυμίζοντας τη διαγραφή του γερμανικού χρέους το 1953.
Παρόμοια προσπάθεια επίκλησης της ευρωπαϊκής οπτικής είχε γίνει -χωρίς επιτυχία- κατά τη διάρκεια της ελληνικής οικονομικής κρίσης. Αυτές οι τακτικές βρίσκονταν στον πυρήνα της απόπειρας του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, να επαναδιαπραγματευτεί ένα σχέδιο διάσωσης με τους ευρωεταίρους. Αντί να επιδιώξει τη στήριξη των ισχυρών υπουργών οικονομικών της ευρωζώνης, η αριστερή ηγεσία επέλεξε να πολεμήσει ένα πόλεμο κοινής γνώμης. Κάποιοι δημοσιογράφοι πίστεψαν στο αφήγημα της επανάστασης εναντίον μιας σκληρής αυτοκρατορίας, ιδίως όταν ο ένας από τους βασικούς χαρακτήρες, ο Γιάνης Βαρουφάκης -ένας μηχανόβιος skinhead- μιλούσε για την οικονομία σε αναζωογονητικά απλά Αγγλικά. Δεν υπήρξε παραμυθένιο τέλος. Οι εκκλήσεις στο ευρωπαϊκό συναίσθημα, και όχι στην εθνική δημοκρατία, απέτυχαν να κινητοποιήσουν την κοινή γνώμη, στη Γερμανία, για παράδειγμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ενέδωσε στις απαιτήσεις της αυτοκρατορίας. Η εμφάνιση του κου Βαρουφάκη στο κουτσομπολίστικο περιοδικό Paris Match, φάνηκε εκ των υστέρων πως δεν βοήθησε πολύ.
Αυτή τη φορά όμως, η στρατηγική επίκλησης της ευρωπαϊκής ταυτότητας έχει καλύτερες πιθανότητες. Η πανδημία είναι απαλλαγμένη από το ηθικό βάρος της ευρωκρίσης, όταν οι γερμανικός τύπος παρουσίαζε τους Ιταλούς ως εθισμένους στον πληθωρισμό και τους Ισπανούς ως τεμπέληδες. Γερμανικά έντυπα (Der Spiegel, Süddeutsche Zeitung) έχουν ήδη γράψει υπέρ ενός είδους αμοιβαιοποίησης του χρέους, κάτι που αποτελεί ταμπού για τη γερμανική πολιτική και το ιερό δισκοπότηρο για τη Νότια Ευρώπη. Ωστόσο, καταλήγει ο αρθρογράφος, δεν είναι σίγουρο το πόσο θα διαρκέσει αυτός ο νέος ευρωπαϊκός διάλογος. Όταν περάσει αυτή η κρίση, η κοινή γνώμη θα περιχαρακωθεί και πάλι στα εθνικά σύνορα, ενώ η πραγματική εξουσία θα βρίσκεται μακριά από τις Βρυξέλλες. Η συζήτηση μπορεί να γίνεται ολοένα και πιο ευρωπαϊκή, αλλά οι σημαντικοί ψηφοφόροι παραμένουν μέλη ενός έθνους.
Ειδήσεις σήμερα:
Βίντεο καιρού: Αναλυτικά οι υψηλές θερμοκρασίες από την ερχόμενη εβδομάδα – Πού θα «χτυπήσει» 35άρια
«Θα απαγορεύσω την πρόσβαση στο Ναβίλι» λέει ο δήμαρχος του Μιλάνου μετά την κοσμοσυρροή
Πώς η αγορά της Ουχάν έπαιξε ρόλο στο ξέσπασμα της πανδημίας
