Η πολεμική ρητορική του Ερντογάν εναντίον της ΕΕ

Όσο κι αν θέλει να υποδυθεί τον φιλο-ευρωπαίο στο παρά πέντε της Συνόδου των Ευρωπαίων ηγετών ο Τούρκος Πρόεδρος, διακηρύσσοντας ότι το μέλλον της Τουρκίας είναι «εντός της Ευρώπης», η αλήθεια σχετικά με τις θέσεις του για την Γηραιά Ήπειρο και τους πολιτικούς της, έχει καταγραφεί τελεσίδικα στο βιβλίο της σύγχρονης Ιστορίας και μέσα από τις πράξεις και μέσα από τις δηλώσεις του, ιδίως το τελευταίο εξάμηνο.

Μονίμως προκλητικός, εριστικός και υπερφίαλος, ο Ερντογάν δεν περιορίστηκε μόνο στις προσβολές κατά των «κακομαθημένων» Ελλήνων και στις απειλές τον περασμένο Αύγουστο ότι θα μας θάψει στο χώμα ή θα μας πνίξει στη θάλασσα και άλλα τέτοια φληναφήματα (απευθυνόμενος προς τον ελληνικό λαό, όχι προς τους Έλληνες πολιτικούς, έχει κι αυτό τη σημασία του), έχοντας την εντύπωση ότι θα πτοούσε το ηθικό μας ώστε να αποσύρουμε τα πολεμικά μας πλοία μακριά από το Oruc Reis. Mε το γνωστό εμπρηστικό του ύφος, στράφηκε επανειλημμένα και κατά των Ευρωπαίων, ιδίως κατά του Γάλλου προέδρου, πουλώντας έναν πεζοδρομιακού τύπου «τσαμπουκά» εναντίον του.

Συγκεκριμένα, στις 12 του Σεπτέμβρη απείλησε τον Εμανουέλ Μακρόν ότι θα έχει «μεγάλο πρόβλημα μαζί του», λίγες ημέρες αργότερα (στις 17/9), στη διάρκεια βιντεοσυνδιάσκεψης με τους κατά τόπους επικεφαλής του κόμματός του, τον χαρακτήριζε ως έναν «ανίκανο φιλόδοξο» πολιτικό, ενώ τον Οκτώβριο έφτασε στο σημείο να κηρύξει πολιτικό και οικονομικό πόλεμο κατά της Γαλλίας, κατηγορώντας μάλιστα τους Ευρωπαίους ηγέτες ως «φασίστες» και «ναζιστές». Το κερασάκι στην τούρτα της εμπρηστικής του ρητορικής όμως, το έβαλε στις 24 Οκτωβρίου, όταν χαρακτήρισε τον Γάλλο πρόεδρο ως «ψυχοπαθή», συμπληρώνοντας ότι «χρειάζεται ψυχίατρο», δηλώσεις που ανάγκασαν το Παρίσι να ανακαλέσει πίσω στη Γαλλία τον πρέσβη του στην Άγκυρα. Όμοια επίθεση εξαπέλυσε, άλλωστε, και πριν λίγες μέρες, εξερχόμενος της Αγίας Σοφίας όπου είχε πάει να προσευχηθεί, όταν διατύπωσε την ευχή «να απαλλαγεί η Γαλλία το συντομότερο δυνατό από τον μπελά που λέγεται Μακρόν, καθώς αποτελεί εμπόδιο».

Αξίζει να σημειωθεί, ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ερντογάν χρησιμοποιεί ευθέως άκρως απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για Ευρωπαίο ηγέτη. Αναφερόμενος κατά το παρελθόν στον Αυστριακό καγκελάριο Κουρτς, τον είχε χαρακτηρίσει «ανήθικο», ενώ τον κατηγόρησε ότι «το παίζει σπουδαίος και κάνει το σόου του», δηλώσεις που ενδεχομένως εξηγούν σε μεγάλο βαθμό και την επιμονή της Αυστρίας για αυστηρές κυρώσεις στην Άγκυρα.

Τα πυρά της απαράδεκτης από άποψη πολιτικού ήθους ρητορικής του Ερντογάν στράφηκαν στις 29 Οκτωβρίου κατά του συνόλου των Ευρωπαίων, όταν με αφορμή τα σατυρικά σκίτσα του Charlie Hebdo, ο Τούρκος πρόεδρος δήλωσε ότι είναι τόσο άσχημες και άθλιες οι αμαρτίες τους ώστε «οι απέραντες θάλασσες δεν θα μπορέσουν να ξεπλύνουν τους λεκέδες τους», ενώ ύψωσε κατά τρόπο απειλητικό το ανάστημά του απέναντι σε μια «αμαρτωλή» Ευρώπη (μάλλον θεωρεί τον εαυτό του πρότυπο αρετής και ηθικής, αν και κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώνεται ούτε από τα σκάνδαλα που έχουν έρθει στο φως, ούτε από τα παλάτια και τις χλιδές που απολαμβάνει). Την τακτική των εμπρηστικών δηλώσεων επανέλαβε και την προηγούμενη εβδομάδα, όταν, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης του κρατικού τηλεοπτικού φορέα TRT, άρχισε να βάλλει κατά των διεθνών ΜΜΕ που τον επικρίνουν σε καθημερινή βάση, κλείνοντας το λόγο του με μια παραληρηματικού τύπου απειλή ότι «η Ευρώπη και η ανθρωπότητα θα υποφέρουν από αυτή τη στάση» των ΜΜΕ. Τι να σηματοδοτούν άραγε αυτές οι καινούριες απειλές, όταν συνδέονται στο ίδιο λεκτικό πλαίσιο, με την ευρωπαϊκή ισλαμοφοβία; Ποιους ακραίους κύκλους δύνανται ενδεχομένως να ενεργοποιήσουν;

Είναι πραγματικά πρωτοφανές στην σύγχρονη ιστορία των διεθνών σχέσεων, ο επικεφαλής ενός Κράτους να χρησιμοποιεί μια τόσο αλαζονική, επιθετική και πεζοδρομιακού ύφους γλώσσα, όταν απευθύνεται προς τους ομολόγους του άλλων Κρατών (ή ακόμα και απευθείας στους λαούς τους). Κανονικά, βέβαια, δεν θα έπρεπε να προκαλεί σε κανέναν εντύπωση, διότι αυτή είναι η γλώσσα που διαχρονικά χρησιμοποιούν οι Τούρκοι επίσημοι, οι οποίοι μιλούν όπως πράττουν: η αγενής και απαράδεκτη γλώσσα τους αποτελεί καθρέφτισμα των βάρβαρων και απαράδεκτων πράξεών και επιδιώξεών τους σε βάρος των άλλων. Το κατά πόσο, τώρα, θα συνεχίσουν να γίνονται αποδεκτές αδιαμαρτύρητα και χωρίς καμία συνέπεια από τους Ευρωπαίους ηγέτες οι εμπρηστικές δηλώσεις και πράξεις του Ερντογάν και των δορυφόρων υπουργών του, απομένουν λίγες μέρες ως τη Σύνοδο των Ηγετών της ΕΕ, για να το ανακαλύψουμε.

…