Ένας μικροοργανισμός βοηθάει και ένας άλλος φρενάρει τη γονιμοτητα. Προς το παρόν είναι άγνωστη η αιτία που γίνεται αυτό, πιθανότατα σχετίζεται με την διαφορετική αντίδραση του ανοσοποιητικού στα δύο παράσιτα.
Ανάλογα με ποιο εντερικό παράσιτο (σκώληκα) μολύνεται μια γυναίκα, «πιάνει» παιδί πιο εύκολα ή πιο δύσκολα. Αυτό είναι το απροσδόκητο συμπέρασμα μιας ασυνήθιστης επιστημονικής έρευνας, που επί χρόνια μελέτησε μια φυλή του Βολιβιανού Αμαζονίου, τους Τσιμάνε.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον βιολόγο ‘Ααρον Μπλάκγουελ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Σάντα Μπάρμπαρα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “Science”, ανέλυσαν στοιχεία για σχεδόν 1.000 γυναίκες των Τσιμάνε επί εννέα χρόνια.
Όπως διαπιστώθηκε, οι γυναίκες που μολύνονται με ένα είδος σκουληκιού (το αγκυλόστομα, hookworm), κάνουν αργότερα το πρώτο παιδί τους, γεννούν σε αραιότερα χρονικά διαστήματα και συνολικά αποκτούν λιγότερα παιδιά. Αντίθετα, όσες έχουν μολυνθεί με ένα άλλο είδος εντερικού παράσιτου (την ασκαρίδα, roundworm), γεννούν πρόωρα το πρώτο παιδί τους, μεσολαβούν μικρότερα διαστήματα ανάμεσα στις γέννες τους και αποκτούν περισσότερα παιδιά.
Οι επιστήμονες συμπέραναν ότι ο ένας μικροοργανισμός ευνοεί τη γονιμότητα και ο άλλος τη «φρενάρει», για άγνωστη αιτία, που πιθανώς έχει να κάνει με τη διαφορετική αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος στα δύο παράσιτα. Οι γυναίκες των Τσιμάνε χρησιμοποιούν σπάνια αντισυλληπτικές μεθόδους και κατά μέσο όρο γεννάνε εννέα παιδιά.
Το 70% του πληθυσμού των Τσιμάνε (συνολικά περίπου 16.000 άτομα) έχουν μολυνθεί από εντερικά παράσιτα, χωρίς να το ξέρουν. Οι γυναίκες με ασκαρίδα (που μπορεί να φθάσει τα 36 εκατοστά) κάνουν τρία περισσότερα παιδιά σε σχέση με όσες δεν έχουν μολυνθεί με το παράσιτο, ενώ όσες έχουν μολυνθεί με αγκυλόστομα (που είναι μικροσκοπικό), κάνουν τρία λιγότερα παιδιά.
Το έναυσμα για την έρευνα υπήρξε το γεγονός ότι μία επιστήμων, που διεξήγαγε μελέτες στη συγκεκριμένη περιοχή της Βολιβίας και η οποία προσπαθούσε να συλλάβει παιδί με τον άνδρα της, έμεινε πολύ γρήγορα έγκυος, πράγμα που την έβαλε σε σκέψεις κατά πόσο υπήρξε κάποιος περιβαλλοντικός παράγων, ο οποίος την έκανε πιο γόνιμη. Όπως αποδείχθηκε, ήταν…ένα σκουλήκι.
Διεθνώς, εκτιμάται ότι το αγκυλόστομα και η ασκαρίδα -που ανήκουν στις έλμινθες- έχουν μολύνει τουλάχιστον 800 εκατομμύρια ανθρώπους, κυρίως σε φτωχές χώρες. Συνεπώς δεν αποκλείεται να παίζουν ένα σημαντικό -αν και αφανή- ρόλο στην παγκόσμια δημογραφία, με την πιθανή επιρροή που ασκουν στη γυναικεία γονιμότητα.
Είναι πάντως αμφίβολο αν οι σύγχρονες δυτικές γυναίκες που δυσκολεύονται να κάνουν παιδί, θα ήθελαν να μολυνθούν με ένα εντερικό παράσιτο επί τούτου. Επιπλέον, οι παρασιτικές λοιμώξεις μπορεί να δημιουργήσουν επικίνδυνες επιπλοκές στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, γι’ αυτό δύσκολα οι γιατροί θα αποτολμούσαν μια θεραπεία της υπογονιμότητας με τη βοήθεια σκωλήκων.
