Σύμφωνα με νέα αμερικανική έρευνα, ορισμένα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, τα οποία υπό φυσιολογικές συνθήκες προστατεύουν τον εγκέφαλο, κάποια στιγμή μπορεί να αρχίσουν να «τρώνε» μία ζωτική για τον εγκέφαλο θρεπτική ουσία, την αργινίνη, «πυροδοτώντας» έτσι μία νευροεκφυλιστική διαδικασία.
Το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να παίζει ρόλο-κλειδί στην εκδήλωση της νόσου Αλτσχάιμερ, όπως δείχνει μια νέα αμερικανική έρευνα σε πειραματόζωα, που φαίνεται να ανοίγει ένα νέο δρόμο για την κατανόηση της νευροεκφυλιστικής ασθένειας και ίσως για τη θεραπεία της στο μέλλον.
Ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του αμερικανικού πανεπιστημίου Ντιουκ, με επικεφαλής την καθηγήτρια νευρολογίας Κάρολ Κόλτον, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Journal of Neuroscience, ανακάλυψαν πως ορισμένα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, τα οποία υπό φυσιολογικές συνθήκες προστατεύουν τον εγκέφαλο, κάποια στιγμή μπορεί να αρχίσουν να «τρώνε» μία ζωτική για τον εγκέφαλο θρεπτική ουσία, την αργινίνη, «πυροδοτώντας» έτσι μία νευροεκφυλιστική διαδικασία.
Οι ερευνητές κατάφεραν να «μπλοκάρουν» αυτήν τη διαδικασία σε ποντίκια, χορηγώντας τους ένα φάρμακο και «φρενάροντας» έτσι τη δημιουργία των εγκεφαλικών πλακών και την απώλεια της μνήμης.
Αν και ακόμα δεν είναι σαφής ο ρόλος του ανοσοποιητικού συστήματος, η συγκεκριμένη έρευνα φαίνεται να δείχνει μία νέα κατεύθυνση, τόσο για την αιτιολογία όσο και για τη θεραπευτική αντιμετώπιση της πάθησης, η οποία αποτελεί την πιο συχνή μορφή άνοιας και τείνει να εξελιχθεί σε παγκόσμια επιδημία μεταξύ των ηλικιωμένων.
«Εάν, πράγματι, η κατανάλωση αργινίνης είναι τόσο σημαντική στην εξέλιξη της νόσου, τότε ίσως μπορούμε να σταματήσουμε αυτήν τη διαδικασία και έτσι να αναστρέψουμε την πάθηση» δήλωσε η κ. Κόλτον. «Η νέα μελέτη ανοίγει δρόμους για να σκεφτούμε, σχετικά με τη νόσο Αλτσχάιμερ, με τελείως διαφορετικό τρόπο και έτσι να άρουμε το σημερινό αδιέξοδο σε νέες ιδέες, σχετικά με την εν λόγω ασθένεια» πρόσθεσε.
Μέχρι σήμερα, οι κύριοι «ένοχοι» (και οι βασικοί στόχοι της φαρμακευτικής θεραπείας) είναι οι πρωτεΐνες βήτα αμυλοειδές και ταυ, που δημιουργούν κολλώδεις πλάκες στον εγκέφαλο, καταστρέφοντας σταδιακά τους νευρώνες (τα εγκεφαλικά κύτταρα).
Οι αμερικανοί ερευνητές δοκίμασαν με σχετική επιτυχία στα πειραματόζωα ένα φάρμακο (DFMO), που εμποδίζει τη διάσπαση της αργινίνης από το ένζυμο αργινάση. Στο μέλλον, ίσως, υπάρξουν τέτοια φάρμακα που θα δίνονται έγκαιρα στους μεσήλικες για να τους προφυλάξουν από μελλοντική άνοια. Το φάρμακο DFMO, ήδη, δοκιμάζεται σε καρκινοπαθείς, αλλά ποτέ έως τώρα δεν είχε θεωρηθεί μία πιθανή λύση και για το Αλτσχάιμερ.
