Ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει την Ελλάδα στα ζάρια, εμείς με την Ελλάδα δεν παίζουμε.
του Θεοδ. Βάρδα
Το 2015 δεν ειναι 1981 για τους εξής λόγους :\
1.- Το δημόσιο χρέος το 1981 ήταν 25% και όχι 170% του ΑΕΠ που ειναι το 2015 .
2.- Μέχρι το 2001 το 80% του Δημοσιου χρέους ήταν εσωτερικο ( σε δρχ ) .
2.- Μεχρι το 2001 η Ελλάδα είχε τον έλεγχο της Νομισματικης πολιτικής της σημαντικό στοιχείο της οποίας ήταν και το εκδοτικό προνόμιο ( τύπωμα νέου χρήματος ).
3.- Το 2001 η χώρα παραχώρησε την Νομισματική πολιτική στην ΕΚΤ και μετέτρεψε όλο το δημόσιο χρέος σε ευρώ ( σε μη ελεγχόμενο νόμισμα)
4.- Απο το 2001-2009 με την σταθερότητα που προσέφερε η ομπρέλα του ευρώ το Δημόσιο δανειζόταν όσα και όσο ήθελε με χαμηλά επιτόκια ΕΕ στις διεθνείς αγορές .
5.- Οι Τράπεζες είχαν ύψος καταθέσεων μεγαλύτερο από το ΑΕΠ της χώρας ( €245 δις) και απεριόριστη πρόσβαση στην διεθνή διατραπεζική αγορά .
6.- Η ρευστότητα της χώρας ( Δημοσίου και ιδιωτικού τομέα μέσω Τραπεζών ) απο το 1981-2009 με τον ενα ( έκδοση νέου χρήματος ) η τον άλλο τροπο (πρόσβαση στις διεθνής αγορές) ήταν εξασφαλισμένη και χρηματοδοτούσε όλα τα καπρίτσια του πολιτικού τακτικισμού.
7.- Απο τον Μάιο του 2010 όλα άλλαξαν όσον αφορά την ρευστότητα. Η χρηματοδότηση του Δημοσίου τομέα μπορεί να γίνει μόνο υπό όρους ( μνημόνια και conditionality ) απο την Τρόικα και του ιδιωτικού τομεα μέσω των Τραπεζών μόνο απο την ΕΚΤ το ΤΧΣ και τον ELA δεδομένου ότι η πηγή ρευστότητας των καταθέσεων διαρκώς μείωνεται ( απο €245 σε €155 δις ) .
8.- Η κατάσταση αυτη καθιστά την Ελλάδα χώρα η οποία δεν εχει και για αυτό δίνουμε τη μάχη πλήρη οικονομική κυριαρχία μέχρις ότου απαλλαγεί απο τα μνημόνια .
Προϋπόθεση η κάλυψη των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, συμπεριλαμβανομένων και των τόκων, απο τα δημόσια έσοδα καθώς και την δυνατότητα πρόσβασης σε εξωτερικό δανεισμό .
Η παραπάνω ανάλυση οδηγεί αυτόματα στο συμπέρασμα ότι μονομερείς πολιτικές ενέργειες ενέχουν τον κίνδυνο διακοπής της χρηματοδότησης Δημοσίου, Τραπεζών, και διεθνών πιστώσεων προς τον ιδιωτικό τομέα.
Άμεση συνέπεια η στάση πληρωμών η κήρυξη της χώρας σε κατάσταση χρεοκοπίας και η κατάρρευση της διεθνούς πιστοληπτικής ικανότητας της ιδιωτικής οικονομίας για εισαγωγή πρώτων Υλών για την παραγωγή προϊόντων.
