Γράφει ο Άδωνις Γεωργιάδης
Όλη μου την ζωή έχω υπηρετήσει την Δημοκρατία. Ως βουλευτής ποτέ δεν βρήκε κάποιος να μου προσάψει την παραμικρή, απολυταρχικού τύπου συμπεριφορά.
Ως Υπουργός, όπου άσκησα Διοίκηση δεν βρέθηκε ούτε ένας υπάλληλος να με κατηγορήσει ότι τον αδίκησα λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων και δεν ανέλαβα ποτέ την παραμικρή νομοθετική πρωτοβουλία χωρίς προηγουμένως να έχω εξαντλήσει όλα τα περιθώρια διαλόγου, κι όμως όλα μου τα χρόνια στην πολιτική έπρεπε να υφίσταμαι τις συνεχείς κατηγορίες από τους πολιτικούς μου αντιπάλους της Αριστεράς, ότι ήμουν Φασίστας, Ακροδεξιός κλπ. Έπρεπε να βλέπω να μου καίνε με μολότοφ τα βιβλιοπωλεία μου, οδηγώντας την οικογένειά μου στην οικονομική καταστροφή, έπρεπε να ανέχομαι να βάζουν γκαζάκια στο πολιτικό μου γραφείο και να μου λένε και από πάνω ότι «προκαλώ με την συμπεριφορά μου» (δήλωση της κας Φωτίου στον Αντ1 όταν μου έβαλαν γκαζάκι)…
Και γιατί ήμουν «φασίστας»; Διότι αμφισβητούσα την Ιδεολογική Ηγεμονία της Αριστεράς! Διότι δεν πίστευα στο υποτιθέμενο «Ηθικό της πλεονέκτημα», διότι έλεγα πάντοτε αυτό που πίστευα, ότι δηλ. η σχέση της Αριστεράς με τις Δημοκρατικές Ελευθερίες είναι τόση, όση η σχέση των κατοίκων της Σαχάρας με το χιόνι. Ότι όπου πήραν την εξουσία κατέληξαν σε Αυταρχικά και Βίαια καθεστώτα με απίστευτες διώξεις κατά των αντιπάλων τους και με την χρήση κάθε μέσου για την εξόντωσή τους. Όσο όμως και να το έλεγα, όσο και αν χρησιμοποιούσε ιστορικά παραδείγματα, όσο και αν προσπαθούσα δια της λογικής να πείσω, αποτύγχανα! Ο Ελληνικός λαός ήταν τόσο βαθιά ποτισμένος με την ιδέα ότι «οι αριστεροί είναι οι καλοί άνθρωποι», ιδέα που επιμελώς έχτισαν μετά τον Εμφύλιο και που γιγάντωσαν με τη Χούντα και μετά από αυτήν, που αν δεν το ζούσε, δεν θα το καταλάβαινε.
Και πάλι προ της Αποφράδος ημέρας της 25ης Ιανουαρίου του 2015, αν και ήξερα ότι προσωπικά μόνον καλό θα μου έκανε να έρθουν στην εξουσία, διότι μόνον έτσι θα καταλάβαιναν άπαντες πόσο αδίστακτοι, πόσο εξουσιομανείς, πόσο επικίνδυνοι είναι αυτοί οι άνθρωποι, εν τούτοις έκανα τα πάντα για να κερδίσει ο Αντώνης Σαμαράς τις Εκλογές. Το καλό της Πατρίδος έρχεται πάντα πρώτο. Και πράγματι πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας, αν δεν είχε υπάρξει αυτό το αποτέλεσμα; Τώρα θα ήμασταν στις Αγορές, χωρίς Μνημόνιο, εντός της Ποσοτικής Χαλάρωσης της ΕΚΤ, αντί να αγωνιούμε για το αν θα προλάβουμε να σώσουμε την Χώρα από την Διαπραγμάτευση Τσίπρα/Βαρουφάκη.
Κι όμως ούτε αυτή η Καταστροφή των 100 δισ. δεν ήταν αρκετή για να καταλάβει ο ελληνικός λαός σε πόσο επικίνδυνους ανθρώπους, ανέθεσε την εξουσία και το μέλλον των παιδιών του και χρειάστηκε να έρθει ο Νόμος Παππά, ο Καλογρίτσας, τα Βοσκοτόπια και κυρίως οι άθλιες παρεμβάσεις στο ΣτΕ για να καταλάβουν επιτέλους όλοι, αυτό που ξέρουμε όλοι εμείς που διαβάζουμε Ιστορία, η Αριστερά δεν σταματά ποτέ και πουθενά στην προσπάθειά της να αρπάξει και να κρατήσει την Εξουσία. Κανένας πολιτικός ή ηθικός φραγμός δεν υπάρχει για να τους συγκρατήσει και η εκδίκησή τους σε όποιον μπαίνει εμπόδιο στα σχέδια τους είναι απόλυτη.
Τι συνέβη λοιπόν με την υπόθεση του Δικαστού του ΣτΕ; Είχαν στα χέρια τους, υποκλαπέντα μηνύματα που αφορούσαν στην αυστηρώς προσωπική ζωή του Δικαστού. Όμως αυτός ο Δικαστής «τόλμησε» να μπει μπροστά στην προσπάθεια να συζητηθεί επί της ουσίας η Συνταγματικότητα του Νόμου Παππά. Μετά την πρώτη Διάσκεψη της Ολομέλειας, όπου και έγιναν προφανώς γνωστές οι θέσεις του, «τυχαία» διέρρευσαν σε ιστότοπο που συνηθίζει να δημοσιεύει τέτοιου τύπου «αποκαλύψεις»… έπρεπε να του δώσουν ένα προειδοποιητικό μήνυμα. Όμως ο ιστότοπος δεν δημοσίευσε το όνομά του και χωρίς το όνομα δεν μπορούσε να ξεκινήσει ο Πειθαρχικός του Έλεγχος. Όταν λοιπόν και μετά την Δεύτερη Διάσκεψη έγινε σαφές ότι ο συγκεκριμένος, δεν είχε την πρόθεση να σιωπήσει, τότε ανέθεσαν, στο «πιστόλι» τους, τον άνθρωπο που έχουν για τις βρώμικες δουλειές στο Κοινοβούλιο, να αποκαλύψει το όνομά του και αμέσως, στο 5λεπτο ο υπουργός Δικαιοσύνης σαν έτοιμος από καιρό, ξεκίνησε την πειθαρχική έρευνα εναντίον του, με προφανή στόχο όχι τόσο πια να φοβίσουν τον ίδιο αλλά και τους άλλους. Δεν τους έφτανε όμως μόνον αυτό, ήθελαν και να τον εξευτελίσουν, έτσι η κομματική τους εφημερίδα ανέλαβε όχι απλώς να δημοσιεύσει το όνομά του, άλλωστε ελάχιστοι την διαβάζουν, αλλά να το δημοσιεύσει στο πρωτοσέλιδο έτσι ώστε άπαντες να το μάθουν από τις πρωινές τηλεοράσεις και από τους ιστοτόπους που δημοσιεύουν τα πρωτοσέλιδα…
Οι Δικαστές ευτυχώς για την Δημοκρατία μας, δεν λύγισαν, μπήκαν στην ουσία και θα δούμε σε λίγες ημέρες που τελικά θα καταλήξουν, αλλά πάντως δεν λύγισαν.
Όμως σας ερωτώ με το χέρι στην καρδιά, ποιος από μας θα έκανε κάτι τέτοιο σε έναν, οποιονδήποτε αντίπαλό του; Ποιος θα χρησιμοποιούσε προσωπικά δεδομένα για να εκβιάσει και να εξευτελίσει έναν άνθρωπο που θεωρεί αντίπαλό του, μόνον και μόνον για να επιτύχει τον σκοπό του και να τον εκδικηθεί; Κανείς μας! Διότι εμείς δεν είμαστε σαν κι αυτούς! Και ποτέ δεν θα μας κάνουν σαν κι αυτούς!
Νίκο Παππά και Αλέξη Τσίπρα σας Ευχαριστώ! Όσα προσπαθούσα χρόνια να εξηγήσω και αποτύγχανα, εσείς τα αποκαλύψατε σε όλο τον ελληνικό λαό. Πλέον όλοι καταλαβαίνουν ότι αυτή η ιστορία με τις άδειες έχει προ πολλού ξεπεράσει την τηλεόραση, έχει μεταβληθεί σε ζήτημα Δημοκρατίας και Ελευθερίας και σύντομα ο λαός μας θα σας στείλει πίσω στο σκοτάδι απ’ όπου ξεκινήσατε.
Για πρώτη φορά μετά από Δεκαετίες, ο επόμενος Πρωθυπουργός, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θα Κυβερνήσει μία Ελλάδα στην οποία πλέον οι αριστεροί δεν θα θεωρούνται αυτομάτως οι καλοί και οι ιδέες τους αυτομάτως οι σωστές. Θα έχει την ευκαιρία να κάνει όσα δεν έγιναν 60 χρόνια και να μας δώσει ένα πραγματικό μέλλον.
Υ.Γ.: Το άρθρο αυτό το έγραψα ακούγοντας τα λόγια του Πολάκη προς τους Συνδικαλιστές του ΕΚΑΒ: «Πώς τολμούν να διαμαρτύρονται αυτοί, αντί να μας λένε Ευλόγησον» κλπ. Φαντάζεστε να τα έλεγα αυτά εγώ τι θα γινόταν; Να ‘σαι καλά και ‘συ, Παύλο μου, εξευτελιστείτε κι άλλο.
liberal.gr
