Ευρύ προβάδισμα που πιθανότατα θα του εξασφαλίσει άνετη επικράτηση στην κούρσα για την Περιφέρεια Αττικής αποκτά ο «γαλάζιος» υποψήφιος Γιώργος Πατούλης.
Η υποψηφιότητα του νυν δημάρχου Αμαρουσίου καταγράφει, σύμφωνα με νέα δημοσκόπηση της Rass, μεγάλη δυναμική, καθώς προπορεύεται με διαφορά 15,7 μονάδων από την εκλεκτή του ΣΥΡΙΖΑ, νυν περιφερειάρχη Ρένα Δούρου, η οποία φαίνεται να κερδίζει προσώρας τη μάχη της δεύτερης θέσης από τον προκάτοχό της και υποστηριζόμενο από το Κίνημα Αλλαγής Γιάννη Σγουρό.
Το μεγάλο ατού του κ. Πατούλη, όπως προκύπτει από τα ευρήματα της μέτρησης, είναι η υψηλή διείσδυση που δείχνει να έχει σε άλλους πολιτικούς χώρους πέραν της Νέας Δημοκρατίας, από την οποία στηρίζεται επισήμως. Με το συνολικό ποσοστό του στην πρόθεση ψήφου είναι 34,8%, ο «γαλάζιος» υποψήφιος προτιμάται από το 64,1% των Νεοδημοκρατών ψηφοφόρων, αλλά προσελκύει και έναν στους τέσσερις ψηφοφόρους που επέλεξαν άλλα κόμματα στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, μεταξύ των οποίων και το 24,2% όσων ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ.
Αντιθέτως, η βασική αντίπαλός του, η κυρία Δούρου, που συγκεντρώνει 19,1% στο σύνολο των ερωτηθέντων, δυσκολεύεται να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του δικού της χώρου που την προτιμούν μόνο σε ποσοστό 36,8%, ενώ πολύ χαμηλή είναι η απήχηση που έχει σε άλλους χώρους. Πίσω από τη νυν περιφερειάρχη πλασάρεται ο κ. Σγουρός με 16,7%, ενώ πιο χαμηλά κινούνται ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Ηλίας Παναγιώταρος (4%), ο Θάνος Τζήμερος (3,8%) και ο υποστηριζόμενος από το ΚΚΕ Γιάννης Πρωτούλης (3,7%). Το ποσοστό των αναποφάσιστων φτάνει το 10,4%.
Τον αέρα νίκης του κ. Πατούλη ενισχύει το γεγονός ότι η πλειοψηφία των ερωτώμενων αναφέρει ως σημαντικότερο κριτήριο επιλογής το πρόσωπο του υποψηφίου, έναντι μόλις του 15% που επιλέγει με βάση το κόμμα που υποστηρίζει τον κάθε υποψήφιο. Την ίδια ώρα η κυρία Δούρου «τιμωρείται» από τους πολίτες για τα γεγονότα στο Μάτι και τη Μάνδρα, αφού ένας στους τρεις δηλώνει ότι τα θεωρεί ένα από τα σημαντικότερα κριτήρια για την επιλογή περιφερειάρχη.
Σημαντική προτεραιότητα η Πολιτική Προστασία
Συναφές, εξάλλου, είναι και το εύρημα σύμφωνα με το οποίο οι πολίτες της Αττικής αναφέρουν ως σημαντικότερη προτεραιότητα για τον νέο περιφερειάρχη την Πολιτική Προστασία, ενώ με πολύ μικρότερα ποσοστά αναφέρονται οι χώροι υγειονομικής ταφής και η αντιμετώπιση της αυθαίρετης δόμησης.
Επιπλέον, ο κ. Πατούλης είναι ο μοναδικός υποψήφιος που έχει θετικό ισοζύγιο ανάμεσα στις θετικές και αρνητικές γνώμες όταν τίθεται το ερώτημα ποιον θεωρούν οι πολίτες ότι μπορεί να διαχειριστεί με διαφάνεια και εντιμότητα τα οικονομικά. Αντιστοίχως για την κυρία Δούρου οι αρνητικές γνώμες φτάνουν στο 61,7%, ενώ για τον κ. Σγουρό στο 49,6%.
Ο «γαλάζιος» υποψήφιος έχει θετικό ισοζύγιο περίπου 20 μονάδων και στο ερώτημα ποιος μπορεί να προσφέρει έργο, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τον κ. Σγουρό είναι στο 4,9%, με την κυρία Δούρου να έχει αρνητικό πρόσημο 44,1%. Η τελευταία έχει ελαφρύ προβάδισμα στους δημοσίους υπαλλήλους (24,9% έναντι 24,2% του αντιπάλου της), ενώ σε όλες τις άλλες κοινωνικές κατηγορίες, αλλά και στο σύνολο των ηλικιακών κατατάξεων, προπορεύεται ο κ. Πατούλης.
Τα στοιχεία από τη λεγόμενη «παράσταση νίκης», τέλος, προεξοφλούν την εκλογή Πατούλη, καθώς ένας στους δύο ψηφοφόρους της Περιφέρειας Αττικής θεωρεί ότι επόμενος περιφερειάρχης θα είναι ο απερχόμενος δήμαρχος Αμαρουσίου, όταν μόλις το 17,4% πιστεύει ότι θα επανεκλεγεί η κυρία Δούρου. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ (38,5%) πιστεύει ότι θα κερδίσει ο κ. Πατούλης.
Η Ευρώπη τρέμει
Οι ευρωπαϊκές ελίτ φέρνουν στο μυαλό τις νομενκλατούρες της Ανατολικής Ευρώπης λίγο πριν από την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού. Αποκοιμισμένες και νεκροζώντανες, ούτε καν κατάλαβαν πώς έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι τους. Δυστυχώς, παρόμοια ζόμπι και «υπνοβάτες» κυβερνούν σήμερα την Ευρώπη. Λίγο πριν από τον τεκτονικό σεισμό που αναμένεται στις προσεχείς ευρωεκλογές.
Μια ματιά στον χάρτη των προβλέψεων που δημοσιεύει καθημερινά η ιστοσελίδα Politico είναι αποκαλυπτική. H «Διεθνής του αναθεωρητισμού», όλα αυτά τα περίεργα κόμματα και κινήματα που αμφισβητούν ανοιχτά την ευρωπαϊκή ενοποίηση αναμένεται να συγκεντρώσουν πάνω από 200 έδρες (σε σύνολο 751) στο νέο Ευρωκοινοβούλιο. Μόλις 176 έδρες το Λαϊκό Κόμμα, μέσα στις οποίες βέβαια συναθροίζονται και οι 14 του Ορμπαν στην Ουγγαρία. Οι Σοσιαλιστές πέφτουν στις 147 έδρες και οι Φιλελεύθεροι στις 99.
Μόνο οι αποκοιμισμένες ευρωπαϊκές ελίτ μπορεί να φαντάζονται ότι η Ευρώπη θα είναι ίδια μετά από αυτό τον αναμενόμενο εκλογικό σεισμό.
Τι είναι όλοι αυτοί οι αρνητές της Ευρώπης; Καταρχάς, δεν έχουν καμία σχέση με το παλιό ρεύμα του ευρωσκεπτικισμού. Γιατί ο παραδοσιακός ευρωσκεπτικισμός δεν υπερέβαινε τα όρια μιας φωνής διαμαρτυρίας απέναντι στις ταχύρρυθμες διαδικασίες της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Στη νέα πραγματικότητα η διαμαρτυρία έχει υποκατασταθεί από τον αναθεωρητισμό, την άρνηση της ιδέας της Ευρώπης. Οι εκπρόσωποί του, από τον Ορμπαν και τον Σαλβίνι έως τη Λεπέν και τον Πολωνό Κατσίνσκι, δεν κρύβουν την επιθυμία τους για εγκατάλειψη του σχεδίου της ενοποίησης και επιστροφή στο έθνος-κράτος.
Δεύτερο χαρακτηριστικό είναι ότι το κίνημα του αναθεωρητισμού εμφανίζει πλέον ενιαία πολιτικά χαρακτηριστικά, κάτι που έλειπε από τον παραδοσιακό ευρωσκεπτικισμό. Κλειστά σύνορα, νόμος και τάξη, Εκκλησία και συντήρηση, εθνικισμός και ξενοφοβία, ρατσισμός και αντισημιτισμός, «ταυτοτισμός». Ενα κράμα μίσους για τις αλλαγές, φόβου για το μέλλον και νοσταλγίας για ένα μυθοποιημένο παρελθόν «που ζούσαμε καλύτερα».
Μόνο οι τυφλοί δεν βλέπουν ότι αναδύεται ένα νέο πολιτικό φαινόμενο: μια ακομπλεξάριστη και απελευθερωμένη Νέα Δεξιά, η οποία επιχειρεί να αξιοποιήσει την υπαρκτή κρίση της Ευρώπης για να εξελιχθεί σε κυρίαρχη και ηγεμονική δύναμη.
Στην πολιτική ελάχιστη προϋπόθεση για να κερδίσεις μια μάχη είναι να αναγνωρίζεις ποιος είναι ο αντίπαλος. Οι ευρωπαϊκές ελίτ έχουν κατανοήσει ότι ο σημερινός αντίπαλος, η Νέα Δεξιά, είναι κάτι άλλο, μια νέα ποιότητα, ένας νέος αντίπαλος – ασφαλώς πιο επικίνδυνος από τον παλιό ευρωσκεπτικισμό; Δεν αποδεικνύεται.
Στην περίφημη μελέτη του για τη Γαλλική Επανάσταση ο Τοκβίλ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το «Ancien Regime» είχε ήδη καταρρεύσει πριν από την εμφάνιση στο προσκήνιο των «γιακωβίνων»: «Εκείνο που με εντυπωσιάζει πιο πολύ είναι όχι τόσο η ιδιοφυΐα αυτών που υπηρέτησαν την Επανάσταση με τη θέλησή τους όσο η εξαιρετική ηλιθιότητα αυτών που την προκάλεσαν χωρίς να το θέλουν».
Σήμερα η «εξαιρετική ηλιθιότητα» του Τοκβίλ είναι εγκατεστημένη στις ελίτ της Ευρώπης που για το μόνο που ανησυχούν είναι η αναπαραγωγή της κάστας και των προνομίων τους. Γι’ αυτό η Ευρώπη τρέμει.
