Η συνιστώσα Luis Vitton, με γούνα, πούρο και τρία επίθετα, μόλις γαργάλησε τα άλογα της Ιστορίας και αυτά πέθαναν από τα γέλια. Τα «αντισυστημικά»… βιζόν μάς λείπανε. Στο θέμα μας. Δεν είναι αληθής ούτε πολιτικά παραγωγικός ο ισχυρισμός ότι «πετάει η ομάδα», ότι πρέπει να ετοιμαστούμε να φάμε με χρυσά κουτάλια γιατί η ανάπτυξη ήδη «καλπάζει» στα λιβάδια που οργώνει ο Χρυσοχοΐδης και σπέρνει ο Χαρδούβελης. Πάμε βήμα βήμα και ακόμη η αβεβαιότητα παραμονεύει σε κάθε στροφή αυτού του ανηφορικού μονοπατιού, που όμως, ως κατάσταση, δεν είναι τα χειρότερα, όπως νομίζουν πολλοί. Θα πούμε άμπρα κατάμπρα και ξαφνικά θα βρεθούμε σε έναν επίγειο παράδεισο ευμάρειας και θα τελειώσει το κακό όνειρο, λένε. Ας το εμπεδώσουμε, δεν είναι όνειρο. Είναι μια σκληρή πραγματικότητα. «Κοπιάσαμε» επί δεκαετίες παρακμής για να τη χτίσουμε. Το άγχος να απαντάμε στον ξέφρενο παπατζίδικο λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία/Manolo Blachnik δεν πρέπει να μας οδηγεί στην πεπατημένη ενός άλλου λαϊκισμού, ότι όλα είναι μέγκλα.
H συριζαίικη «νομενκλατούρα» ισχυρίζεται κάτι απίθανα, που συνιστούν πολιτική απάτη και εκμετάλλευση της ανθρώπινης αγωνίας. Είναι ένας τύπος που χρωστάει στις τράπεζες ένα στεγαστικό, κάτι καταναλωτικά και μια ντουζίνα κάρτες, έχοντας ζήσει ρεφενέ μπόλικα χρονάκια. Αυτός λοιπόν ο τύπος μάς λέει ότι θα πάει στις τράπεζες και 1) θα τους επιβάλλει να του «κουρέψουν» τα χρέη του, π.χ. τουλάχιστον 50%, 2) θα τους πληρώσει τα υπόλοιπα όποτε και όπως θέλει και 3) επειδή έχει υποσχεθεί στους συγγενείς και φίλους διάφορα, θα απαιτήσει από τις τράπεζες να συνεχίσουν να τον δανειοδοτούν και να καλύπτουν τον ελλειμματικό προσωπικό προϋπολογισμό του, διότι τα εισοδήματά του δεν καλύπτουν αυτά που έχει υποσχεθεί γύρω γύρω. Πόσο πιθανό θεωρείται να τα καταφέρει αυτός ο τύπος; Ποιος, με μισό δράμι μυαλό, πιστεύει κάτι τέτοιο; Ο ίδιος μάλιστα τύπος, όταν τον ρωτάμε «αν σου πουν όχι, τι θα κάνεις, έχεις plan B;», απαντάει μαγκίτικα: «Οχι, θα τους πω αυτό και μόνο αυτό θέλω και αυτό και μόνο θα διαπραγματευτώ»! Πώς το έλεγε ο Βουτσάς; Φσσστ, μπόινγκ! Αν ο τύπος τα κατάφερνε, όποιος κι αν είναι, να πληρώσει στους δανειστές του όσα και όποτε θέλει και να του δίνουν και νέα δανεικά να ζει όπως πριν, κάνοντας το κομμάτι του, μοιράζοντας δώρα και παροχές αφειδώς σε συγγενείς, γνωστούς και αγνώστους, τότε θα πρέπει να παραιτηθεί σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος, να του αναθέσει το σύμπαν Εθνος την πρωθυπουργία και έκαστος ημών τα οικονομικά του, διότι ο τύπος είναι μάγος, Μεγαλέξαντρος και πολύ μάγκας για να χαραμίζουμε χρόνο με Σαμαράδες και άλλους που δεν μπορούν να πολλαπλασιάσουν τα καρβέλια, τα ψάρια και τα πεντακοσάευρα με μια κίνηση της αριστεράς χειρός.
Αν ακούσεις μάλιστα τη ρητορική πολλών αντιπολιτευομένων και έχεις μόλις αφιχθεί στην Ελλάδα από τον Σείριο με το διαστημόπλοιο που έφερε τη Ραχήλ και κάτι άλλους, τότε θα πιστέψεις ότι εδώ, στη γη του Καλφαγιάννη, του Φωτόπουλου, του Παπαδημούλη του εκατομμυριούχου, του Τσουκαλά, που συμπονά τους πεινασμένους, και της Ζωίτσας, υπήρχε ένα υποδειγματικό μοντέλο οικονομίας, με γερμανικού τύπου βιομηχανία και βιοτεχνία, γεωργία και κτηνοτροφία Δανίας, τεχνολογία Ιαπωνίας, με Δημόσιο που φύσαγε, ελεγκτικούς μηχανισμούς που πέταγαν και αναπτυξιακούς ρυθμούς Κίνας. Αυτή λοιπόν την τέλεια χώρα και οικονομία, εδώ είναι το δεύτερο κορυφαίο ψέμα, το βασίλειο της νομιμοφροσύνης, οργάνωσης και παραγωγικότητας, συνωμότησαν οι ξένοι και οι ντόπιοι εγκάθετοί τους κυβερνώντες και το κατέστρεψαν, ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια που κυβερνά ο Σαμαράς, που δεν σεβάστηκε αυτό τον παράδεισο, με τις τόσο υγιείς βάσεις, τον άδολο συνδικαλισμό και την αίσθηση ευθύνης όλων για όλα, που διαχέεται σε όλη την κοινωνία, από την Εκάλη ως την Ανω Ραχούλα.
Αυτοί λοιπόν που μέμφονται τους «ξένους και ντόπιους» τοκογλύφους, λακέδες, ιμπεριαλιστές και άλλα παραδείσια πουλιά, υποδεικνύουν στον κόσμο μια διέξοδο μίσους, ότι όλα ήταν μερακλαντάν και τα κατέστρεψαν οι «μερκελιστές», ότι τάχα φταίνε τα Μνημόνια και όχι η παράγκα του Καραγκιόζη που είχαμε για οικονομία και κράτος, και επλήγη από μια παγκόσμια κρίση, στην οποία η Ελλάδα είναι μια υποσημείωση.
Την αλήθεια όμως την ξέρουμε, ξέρουμε πώς ήταν η χώρα στην αρχή της κρίσης και πώς έφτασε ως εδώ.
Ξέρουμε ότι η κρίση είναι παγκόσμια και αν μας έπληξε πιο σκληρά από άλλους, δεν ήταν παρά γιατί η οικονομία μας ήταν της πλάκας. Ναι, οι ευθύνες για την παρακμή είναι «πράσινες» και «μπλε», αλλά οι μηχανισμοί της παρακμής ήταν μια χαρά στελεχωμένοι από κάργα αριστερούς. Και πρέπει με ηρεμία και καθαρή φωνή να λέμε στον κόσμο ότι θα πάρει χρόνο η ανάνηψη της χώρας, ότι είναι ψεύτες και απατεώνες όποιοι τάζουν να μας βάλουν στη μηχανή του χρόνου και υπόσχονται τσαμπουκάδες και μονομερή τετελεσμένα και ότι φταίνε άλλοι, που τάχα συνωμότησαν για να πλήξουν την κουρελιάρα παράγκα που έχτισαν το ΠΑΣΟΚ με το βρόμικο μάτι, η ενοχική Δεξιά και η λαδιάρα μηδενίστρια και παρδαλή Αριστερά. «Την Κυριακή ψηφίζουμε, τη Δευτέρα πάμε πίσω στο 2007» δεν παίζει. Βήμα βήμα και μακριά απ’ τον γκρεμό…
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης,
Δικηγόρος
Πηγή: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
