Εχασαν όσοι την υποτίμησαν ως «αφελή ξανθιά» – Από τη Θεσσαλονίκη στην Αρχιτεκτονική, στη δημοσιογραφία, στη βουλή και τώρα κοινής αποδοχής αντιπρόεδρος στο ευρωκοινοβούλιο – Από την αρχή ρίσκαρε, εξέφραζε αυτά που πίστευε και μέχρι τώρα δικαιώθηκε – Οι υπερκομματικές συμπάθειες και τα σχέδια για επιστροφή στην Ελλάδα
Η νεαρή βουλευτής ανήκε σε ένα πολύ μικρό, μόλις δύο ευρωβουλευτών, κόμμα του ευρωπαϊκού Νότου, οι δε Σοσιαλιστές είχαν αποδυναμωθεί στις ευρωεκλογές και μάλιστα η παραδοσιακή τους συμμαχία για την κατανομή των θέσεων στην Ευρωβουλή με το Λαϊκό Κόμμα είχε χάσει την πλειοψηφία, λόγω της επέλασης ακραίων συντηρητικών και ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων. Αλλά η Εύα ήταν πάντα μία πολιτικός που ρίσκαρε και εξέφραζε αυτό που πίστευε.
Αλλοτε κερδίζοντας και άλλοτε χάνοντας, αλλά πάντα με ξεκάθαρη θέση και δυναμική παρέμβαση. Το 2007, καίτοι μόλις είχε εκλεγεί βουλευτής, πήρε ανοιχτά θέση υπέρ του Ευάγγελου Βενιζέλου στην αναμέτρηση με τον Γιώργο Παπανδρέου. Το 2011 είχε πρωτοστατήσει στην κίνηση για αλλαγή εν πλω της ηγεσίας, μετά την ολοκληρωτική αποτυχία του τότε πρωθυπουργού να χειριστεί την κοινωνική έκρηξη για το μνημόνιο. Ακόμα και στην πρόσφατη μάχη για την ηγεσία στο Κίνημα Αλλαγής, η κυρία Καϊλή στήριξε με ιδιαίτερη ζέση τον Ανδρέα Λοβέρδο, έστω και αν το 2017 ήταν στο στρατόπεδο του Νίκου Ανδρουλάκη κόντρα τότε στη Φώφη Γεννηματά.
Οσοι έκαναν το λάθος να την υποτιμήσουν μάλλον το ξανασκέφτηκαν πολλές φορές μέχρι τώρα. Ειδικά ορισμένοι που είναι πλέον οδυνηρά εκτός πολιτικής, ξεχασμένοι από τους πάντες, όπως ο Σωκράτης Ξυνίδης. Ο άλλοτε γραμματέας (ναι, ήταν σε αυτό το πόστο κάποτε) του ΠΑΣΟΚ έκανε το ατόπημα στην επεισοδιακή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, τον Νοέμβριο του 2011, να φωνάξει «σιγά την καλτσοδέτα!», απαντώντας στο αίτημα της κυρίας Καϊλή να πάρει τον λόγο! Τότε δεν υπήρχε το #MeToo για να τον καταδικάσει, αλλά το φρόντισαν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που δεν τον ξανάστειλαν στη Βουλή. Το ίδιο λάθος έκαναν και όσοι είδαν στο πρόσωπό της μια «αφελή ξανθιά».
Ή θεώρησαν ότι οι σπουδές της στην Αρχιτεκτονική και μετέπειτα στη Δημοσιογραφία είτε ήταν «τυχαία» γεγονότα, τα οποία δεν θα μπορούσαν να την οδηγήσουν παρά μόνο στην εκφώνηση τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων (το έκανε στο MEGA την περίοδο 2004 με 2007) και ποτέ σε μία πολιτική καριέρα. Κι όμως. Οχι μόνο εκλέχτηκε βουλευτής το 2007 και το 2009 (το 2004 και το 2012 εκλέχτηκε, αλλά η έδρα πήγε στους προέδρους του ΠΑΣΟΚ Παπανδρέου και Βενιζέλο αντίστοιχα). Το 2014 όμως μπήκε στην Ευρωβουλή με 122.000 σταυρούς. Διαψεύδοντας όσους πίστευαν ότι η «ομορφιά» δεν συμβαδίζει με την «πολιτική καριέρα».
Ο Φραντσέσκο
Το καλοκαίρι του 2019, έχοντας διανύσει ήδη μία θητεία στο Στρασβούργο και τις Βρυξέλλες, η Εύα διέβλεψε ότι στην Ευρώπη αναγνωρίζεται ο ρόλος των γυναικών, ειδικά των δυναμικών γυναικών, και πως οι Σοσιαλιστές θέλουν νέα πρόσωπα για να σηκώσουν το βάρος της ανανέωσης και της επανάκαμψής τους σε πρωταγωνιστικό ρόλο στα ευρωπαϊκά πράγματα μετά την τραυματική εμπειρία με την οικονομική κρίση. Στην απόφασή της να θέσει τότε το ενδιαφέρον της στην Ομάδα, έπαιξε καθοριστικό ρόλο ο σύντροφός της Φραντσέσκο Τζόρτζι.
συμβίωσης και πριν από 11 μήνες απέκτησαν μια κόρη, κρατώντας όμως κρυφή την εγκυμοσύνη
Σύμβουλος Διεθνών Σχέσεων για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, συνεργάζεται χρόνια με τους Σοσιαλιστές και Δημοκράτες στην Ευρωβουλή, όπου και γνώρισε τη γοητευτική Θεσσαλονικιά. Ο 35χρονος σήμερα Μιλανέζος είναι ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από κρίσιμες αποφάσεις, αλλά και τη νέα σελίδα στη ζωή της Εύας. Είναι μαζί εδώ και μία τετραετία, τον τελευταίο χρόνο με σύμφωνο συμβίωσης και πριν από έντεκα μήνες απέκτησαν μία κόρη, την Αριάδνη – ή Arianna στα ιταλικά. «Συναποφασίσαμε το όνομα. Εγώ ήθελα πολύ το όνομα να έχει ελληνικές ρίζες και ετυμολογία και εκείνος ήθελε να μπορεί να λειτουργεί και να είναι ωραίο όνομα και στα ιταλικά.
Μας άρεσε πολύ η ιστορία της Αριάδνης με τον μίτο», εξηγούσε κάποια στιγμή έμπλεη ευτυχίας η Εύα. Στα αγγλικά όλα αυτά, όπως διευκρινίζει, καθότι και τα ελληνικά είναι… δύσπεπτα για τον Ιταλό τεχνοκράτη και τα ιταλικά θέλουν κόπο, την ώρα που οι διπλές υποχρεώσεις σε Ευρωβουλή και οικογένεια απαιτούν χρόνο.
Ο Φραντσέσκο, μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος στην Ιταλία και λάτρης της ιστιοπλοΐας, την παρότρυνε να ανοίξει τα πανιά της σε ανοιχτά πελάγη, να φτιάξει τον δικό της παράδεισο, χωρίς τα «φίδια» παλαιολιθικών αντιλήψεων, που συνάντησε κάποτε στο κόμμα της. Ετσι την πίεσε, αμέσως μετά τις ευρωεκλογές, να πει στους Σοσιαλιστές ότι ενδιαφέρεται για τη θέση της αντιπροέδρου.
Οι βασικές επιλογές και οι συμφωνίες για τέτοιου είδους θέματα γίνονται στο Ευρωκοινοβούλιο στις αρχές κάθε θητείας. Τα κόμματα κάνουν συμμαχίες και κατανέμουν τα πόστα με τρόπο ώστε να υπάρχει εκπροσώπηση εναλλάξ, όλων των βασικών δυνάμεων, με τήρηση ισορροπιών ανάμεσα σε χώρες και πολιτικές ομάδες. Και βέβαια, πάντα με κριτήριο και τα πρόσωπα που θα προταθούν κάθε φορά. Ο Φραντσέσκο ήθελε να δουν και οι άλλοι αυτό που είδε και ο ίδιος στην πολιτικό Εύα: μία φλογερή και γεμάτη δυναμισμό ευρωπαΐστρια.
Η συμφωνία
Η Εύα στηρίχθηκε τότε πρωτίστως στο προφίλ που έχτισε κατά την πρώτη της θητεία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ως μαχητική, ευαίσθητη και σύγχρονη ευρωβουλευτής για να πείσει τους συντρόφους της. Το 2018 είχε βραβευτεί για το νομοθετικό έργο της στην Ψηφιακή Οικονομία και τις Τεχνολογίες του Μέλλοντος, έχει συμπεριληφθεί επίσης στην ετήσια λίστα των 50 καλύτερων ευρωβουλευτών, ενώ το Politico την επέλεξε στις προσωπικότητες που διαμορφώνουν το Μέλλον της Ψηφιακής Τεχνολογίας στην Ε.Ε. και τις σημαντικότερες και πιο δραστήριες γυναίκες πολιτικούς στην Ε.Ε. Επέλεξε να ασχοληθεί συστηματικά με ορισμένα θέματα, όπως η ψηφιακή τεχνολογία και η τεχνητή νοημοσύνη, που έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον στα ευρωπαϊκά φόρα.
Ιδρυσε το Φόρουμ για το Μέλλον στην Ευρώπη για τις ανατρεπτικές τεχνολογίες και τις προκλήσεις που φέρνει η Ψηφιακή Οικονομία, ενώ δραστηριοποιήθηκε και στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ανατρέποντας τα προγνωστικά και διαψεύδοντας τους φόβους, οι Σοσιαλιστές έλαβαν αυτά και άλλα θετικά στοιχεία από την παρουσία της στο Ευρωκοινοβούλιο, μέτρησαν και την εκτίμηση που έχει κερδίσει στις τάξεις του Λαϊκού Κόμματος -άρα είδαν την ικανότητα εκλογιμότητας- και τη συμπεριέλαβαν στη συμφωνία για την κατανομή των θέσεων.
Η συμφωνία προέβλεπε ότι η κυρία Καϊλή θα προτεινόταν για αντιπρόεδρος στο δεύτερο μισό της θητείας για να καταλάβει μία από τις πέντε θέσεις που διεκδικούσε η Ομάδα στο 14μελές σχήμα των αντιπροέδρων. Προ δέκα ημερών η Ομάδα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών επικύρωσε τη συμφωνία αυτή, αλλά τα πράγματα άρχισαν να μπερδεύονται στην πορεία και άρχισε ένα άγριο παρασκήνιο. Η τετραμερής αρχικά συμφωνία, ανάμεσα στους Σοσιαλιστές (με τις 153 έδρες), το Λαϊκό Κόμμα (178 έδρες), τους Φιλελεύθερους (105) και τους Πράσινους (69) έσπασε με την αποχώρηση των τελευταίων και έτσι η επιθυμητή απόλυτη πλειοψηφία δεν ήταν πλέον δεδομένη.
Εμφανίστηκαν ενδιαφερόμενοι, όπως η Ουγγαρέζα Κλάρα Ντόμπρεβ, που με πρόσχημα το ότι αντιπολιτεύεται τον Ορμπαν ζήτησε από τους Σοσιαλιστές ουσιαστικά να αλλάξει η πρώτη απόφαση, ενώ βόρειες χώρες αμφισβήτησαν τις συμφωνίες, υποστηρίζοντας ότι ο ευρωπαϊκός Νότος κέρδιζε πολλές θέσεις μετά και την εκλογή της Μαλτέζας Ρομπέρτα Μετσόλα για τη θέση της προέδρου στην Ευρωβουλή. Απέναντι στον κίνδυνο να χαθεί η μάχη, λόγω των ισορροπιών και της ισχυρής πίεσης από τα λόμπι των βόρειων χωρών, αλλά και τα παιχνίδια των Γερμανών, η κυρία Καϊλή ανέλαβε δράση, κάνοντας μία αγωνιώδη προεκλογική εκστρατεία στα ελάχιστα 24ωρα όπου κρίνονταν όλα.
Εκανε περισσότερα από 200 τηλεφωνήματα σε συναδέλφους της σχεδόν όλων των Ομάδων και τελικά κατάφερε όχι μόνο να εκλεγεί από τον πρώτο γύρο, καθότι χρειαζόταν απόλυτη πλειοψηφία επί των ψηφισάντων, αλλά και να καταταγεί πέμπτη στο σύνολο. Ξεπέρασε μάλιστα και τη Γερμανίδα αντίπαλό της και ισχυρό στέλεχος των Σοσιαλδημοκρατών, την Καταρίνα Μπάρλεϊ, η οποία ήταν αντιπρόεδρος και στο πρώτο μισό της θητείας. Ενδεικτικό της απήχησης που έτυχε η Εύα είναι το γεγονός ότι έλαβε 454 ψήφους, όταν οι τρεις Ομάδες που συνασπίστηκαν (Σοσιαλιστές, Λαϊκό Κόμμα, Φιλελεύθεροι) αριθμούν 436 ευρωβουλευτές – άρα την ψήφισαν και από τους Πράσινους ή και από άλλες πτέρυγες.
Οι συμπάθειες
Με τα χρόνια, με όπλο το ευρωπαϊκό της προφίλ και την καθαρή διαχωριστική γραμμή που τραβά έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, η Εύα Καϊλή διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και έχει καταφέρει να κερδίσει την εκτίμηση στελεχών της Ν.Δ., ακόμα και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο πρωθυπουργός έδωσε μάχη για την εκλογή της στη θέση της αντιπροέδρου, καθώς μίλησε ο ίδιος με στελέχη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Στρασβούργο – για την τιμητική εκδήλωση στη μνήμη του μέχρι πρότονος προέδρου της Ευρωβουλής Νταβίντ Σασόλι, που απεβίωσε πρόσφατα.
Ο κ. Μητσοτάκης θεωρούσε τιμητικό για την Ελλάδα και τις «καθαρές» ευρωπαϊκές δυνάμεις της χώρας να εκλεγεί μία Ελληνίδα στο προεδρείο της Ευρωβουλής και μάλιστα εξέφρασε αυτή την επιθυμία και στη νέα πρόεδρο του Σώματος, τη Μαλτέζα Ρομπέρτα Μετσόλα, η οποία προέρχεται από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Πληροφορίες λένε ότι ακόμα και ευρωβουλευτές της Ν.Δ., όπως ο έμπειρος σε εκλογικές διαδικασίες Βαγγέλης Μεϊμαράκης, έβαλαν πλάτη, ώστε να διασφαλιστεί η πανηγυρική εκλογή της κυρίας Καϊλή. Και δεν είναι τυχαίο ότι αμέσως μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος, πέραν της ηγεσίας του ΚΙΝ.ΑΛ. (με ανάρτηση του Νίκου Ανδρουλάκη και ανακοίνωση του κόμματος), αλλά και του Ανδρέα Λοβέρδου, που έκανε ακαριαία σχετική δήλωση, έσπευσαν να τη συγχαρούν κορυφαίοι υπουργοί, ακόμα και ο διευθυντής του πρωθυπουργικού γραφείου Γρηγόρης Δημητριάδης. Η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Αδωνις Γεωργιάδης, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, σχεδόν όλοι οι ευρωβουλευτές της Ν.Δ. και άλλοι.
Η επόμενη μέρα
Η εκλογή της Εύας Καϊλή στην αντιπροεδρία της Ευρωβουλής δεν είναι μόνο μία δικαίωση ή αναγνώριση για την πολύ δυναμική της παρουσία σε Στρασβούργο και Βρυξέλλες από το 2104. Είναι εξ αντικειμένου και ένα κρίσιμο σταυροδρόμι για την ίδια. Θα επιλέξει, σε συνεννόηση και με το κόμμα της, να συνεχίσει για μία ακόμα θητεία την ευρωπαϊκή της διαδρομή ή θα προτιμήσει να επιστρέψει στην εσωτερική πολιτική σκηνή με την πρώτη ευκαιρία; Πλέον, έχοντας τη θέση της αντιπροέδρου, φαίνεται να μην έχει την παραμικρή πιθανότητα το σενάριο να διεκδικήσει τη δημαρχία της Θεσσαλονίκης, καθότι ιδιαίτερα δημοφιλής στην πόλη της, στις δημοτικές εκλογές του 2023.
Παρότι το συγκεκριμένο δημαρχιακό πόστο διατηρεί από μόνο του μία αίγλη και συνιστά ενδιαφέρουσα πρόκληση, η κυρία Καϊλή ουδέποτε άφησε την παραμικρή νύξη που να επιβεβαιώνει ότι έχει τέτοια πρόθεση, αν και θεωρούσε τιμητική αυτή την προοπτική. Τουναντίον, αποκτά πλέον πολύ μεγάλο ενδιαφέρον η κεντρική πολιτική σκηνή στη χώρα μετά την αλλαγή σελίδας στο Κίνημα Αλλαγής/ΠΑΣΟΚ και τη σταθερή δημοσκοπική του άνοδο, που το καθιστά απειλητικό για τον δικομματισμό. Οι κεντροαριστερές και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις στη χώρα δείχνουν σημάδια πραγματικής ανασύνταξης, με τη φιλοδοξία να καταστούν, σε δεύτερο χρόνο, και πάλι ο εναλλακτικός πόλος διακυβέρνησης, απέναντι στην Κεντροδεξιά. Ή, πιο άμεσα, να αναδειχθούν σε εν δυνάμει κυβερνητικό εταίρο με καθοριστικό και όχι απλά συμπληρωματικό ρόλο σε ένα σχήμα συνεργασίας.
Για την κυρία Καϊλή αυτό αφορά μόνο κυβερνητικές συμπλεύσεις με σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό, μεταρρυθμιστικό πρόσημο και κεντρώες πολιτικές και κοινωνικές αναφορές, ήτοι διαφωνεί κάθετα με οποιαδήποτε προσέγγιση ενδεχομένως τεθεί στο τραπέζι με τον ΣΥΡΙΖΑ. Υπό αυτή την έννοια, η κυρία Καϊλή φιλοδοξεί να εκφράσει αυτό ακριβώς, που σηματοδότησε πολιτικά και ιδεολογικά η στήριξή της στην υποψηφιότητα του Ανδρέα Λοβέρδου για την ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ./ΠΑΣΟΚ: την έκφραση των μεταρρυθμιστικών, πατριωτικών δυνάμεων στην παράταξη, την πλήρη και ολοκληρωτική αναμέτρηση με τον ΣΥΡΙΖΑ για την κυριαρχία στην Κεντροαριστερά. Προς το παρόν αποκαθίστανται και επανεκκινούν οι σχέσεις με τη νέα ηγεσία του Κινήματος μετά τη μάχη του Δεκεμβρίου.
Στο τετ α τετ που είχαν προ ημερών ο κ. Ανδρουλάκης και η κυρία Καϊλή εκφράστηκε η κοινή επιδίωξη για ένα μεγάλο ΠΑΣΟΚ και την επιστροφή της παράταξης σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Σε κάθε περίπτωση, είναι δεδομένο ότι θα παραμείνει στην Ευρωβουλή μέχρι το καλοκαίρι του 2024, όταν και θα λήξει η τρέχουσα θητεία της, ιδίως τώρα που είναι αντιπρόεδρος. Και το πιθανότερο είναι να θέσει και πάλι υποψηφιότητα στις επόμενες ευρωεκλογές, διεκδικώντας μία τρίτη θητεία, χωρίς όμως αυτή τη φορά να είναι βέβαιο ότι θα την ολοκληρώσει, αφού στη συνέχεια είναι λογικό να επιδιώξει τη συμμετοχή της στις εθνικές εκλογές και την επιστροφή της στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
