Οταν έκλεισα το μαγνητόφωνο, μετά από 60 λεπτά ενός ασταμάτητου σολαρίσματος, σαν one man show, μου είπε μερικά πράγματα που ξεθεμελιώνουν το σύμπαν το μαρξιστικό: «Το προλεταριάτο, το χειρότερο κατασκεύασμα του κεφαλαίου». «Ο Αντόνιο Γκράμσι (ο θεωρητικός γκουρού των Ιταλών κομμουνιστών) και ο Λουί Αλτουσέρ (των Γάλλων) τα τσόλια που γά…σαν την Αριστερά». «Ταυτίζουμε τον σοσιαλισμό με το κράτος, λάθος μεγάλο και ασυγχώρητο». «Ο Τσε, ο μεγαλύτερος τυχοδιώκτης της Αριστεράς, πλην όμως τίμιος».
«Θα είναι χαζή η Αριστερά, αν πάρει την εξουσία να κρατικοποιήσει και τα περίπτερα».
Και τι θα συνιστούσες στον Κυριάκο; «Επιστροφή στον δημοκρατικό φιλελευθερισμό»!
Πώς προέκυψε ο Νίκος Καρανίκας; «Ενός έτους με την οικογένειά μου μετανάστες στην Αυστραλία. Πέντε χρόνια μείναμε εκεί, με αποτέλεσμα να μιλάω αγγλικά και να μην ξέρω γρι ελληνικά». Και το πολιτικό παρελθόν του; «Μπήκα στην ΚΝΕ, τσάκισα το ΝΑΡ (σ.σ.: εννοεί τους διαφωνούντες με τη συγκυβέρνηση Μητσοτάκη – Φλωράκη) και το 1992 έφυγα από το Κόμμα για Συνασπισμό.
Σκηνή 1η: Δεν είναι κακό ο φιλελευθερισμός
Δανίκας: Εγώ πιστεύω ότι ο Κυριάκος κάνει κάποιες σοβαρές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η Ελλάδα. Να προχωρήσει προς την Ευρώπη, πράγμα που δεν κάνατε εσείς μέσα σε πέντε χρόνια.
Καρανίκας: «Να συμφωνήσουμε ότι αυτό είναι το κίνητρό του. Είμαστε στον πέμπτο χρόνο. Είδες καμιά από αυτές τις μεταρρυθμίσεις;».
Δανίκας: Ναι, έχω δει.
Καρανίκας: «Λάθος, δεν έχει κάνει τίποτε από αυτό που λες. Εχει κάνει πράγματα, αλλά όχι αυτό που λες. Εχει συνεχίσει αυτά που δεν τελειώσαμε εμείς».
Δανίκας: Δηλαδή;
Καρανίκας: «Εμείς κάναμε το σύμφωνο συμβίωσης, αυτός ήρθε και έκανε αυτό που έπρεπε: νόμο κανονικό για τους ανθρώπους που θέλουνε να έχουν οικογένεια και θέλουνε να έχουν και σύντροφο. Ναι, σε αυτό σαφώς ο Μητσοτάκης έκανε μία ολοκληρωμένη φιλελεύθερη μεταρρύθμιση, κάτι που εμείς κωλώσαμε να την κάνουμε. Σε αυτό συμφωνώ».
Δανίκας: Το δεύτερο που δεν κάνατε είναι ότι δεν συγκρουστήκατε με την Εκκλησία, να κάνετε τον διαχωρισμό. Τον Φίλη τον διώξατε τότε.
Καρανίκας: «Για τον διαχωρισμό που λες, επί Τσίπρα ξεκίνησαν οι διαδικασίες μαζί με τον Ιερώνυμο για να προχωρήσουμε σε κάποια ζητήματα που είχαν να κάνουν λίγο με τη διαχώριση. Οχι ακριβώς διαχώριση φιλελεύθερη, όπως θέλει το φιλελεύθερο σκεπτικό».
Δανίκας: Ποιο φιλελεύθερο σκεπτικό;
Καρανίκας: «Να σου πω, το φιλελεύθερο δεν είναι κάτι εχθρικό, ξεκόλλα λίγο. Σου λέω κάτι για φιλελεύθερο και τρομάζεις. Το ζήτημα της μετανάστευσης, το ζήτημα της Εκκλησίας, το ζήτημα του γάμου, το ζήτημα των ναρκωτικών, αυτά είναι φιλελεύθερα ζητήματα. Και επειδή η Ελλάδα, η αναχρονιστική και προβληματική λόγω του Εμφυλίου, δεν ήθελε πολλές σχέσεις με τον φιλελευθερισμό. Τη φιλελεύθερη πολιτική της χώρας την ανέλαβε ένα τμήμα της Αριστεράς από το ’70, να το πούμε έτσι;».
Δανίκας: Σωστό.
Καρανίκας: «Ωραία, τώρα για πρώτη φορά ανέβηκε αριστερή κυβέρνηση για να κάνει κάποια πράγματα. Δεν έκανε τίποτα από άποψη αριστερής ατζέντας, αλλά έκανε για φιλελεύθερη ατζέντα. Η αριστερή ατζέντα έχει να κάνει μόνο με την τάξη, άρα και να κάνει μόνο με τον μισθό. Ενα πράγμα είναι ο μισθός και το άλλο είναι ο κοινωνικός μισθός. Οπότε η κάθε Αριστερά, αν είναι να κάνει αριστερή πολιτική, θα πρέπει να δει λίγο τα ζητήματα του κόστους εργασίας. Από κει και πέρα ας γίνει και λίγο φιλελεύθερη».
Δανίκας: Μεγαλώνεις το μισθό, τον κάνεις 1.000 ευρώ, 1.500 ευρώ. Πώς θα ζήσουν οι μικρομεσαίοι; Θα κλείσουν οι επιχειρήσεις λοιπόν. Φαύλος κύκλος. Ακριβαίνουν τα προϊόντα.
Καρανίκας: «Δεν διαφωνώ σε αυτό, μπορεί να γίνει μια μεταρρύθμιση αναλογικά. Τα σούπερ μάρκετ, οι τράπεζες, η κινητή τηλεφωνία – παίρνω τρεις κολοσσούς της οικονομίας. Αυτοί οι τρεις θα μπορούσαν να αυξήσουν το μισθό. Σε αυτούς τους τρεις, προσθέτεις και το κράτος».
Δανίκας: Αν προσθέσεις το κράτος, τότε έχεις πρόβλημα να δίνεις λεφτά στην Υγεία και στην Παιδεία. Οταν έχεις τόσο μεγάλη φοροδιαφυγή…
Καρανίκας: «Η φοροδιαφυγή είναι το αμέσως επόμενο που θα πρέπει να πούμε. Οπότε σου έβαλα τρεις σοβαρούς κλάδους συν το κράτος. Τα λεφτά που θα δώσουν αυτοί οι τέσσερις τομείς θα πέσουν στην αγορά. Δεν το λέω εγώ, το λέει η εμπειρία».
Δανίκας: Αυτό που λέει και ο Τσακαλώτος.
Καρανίκας: «Ασε με, σε παρακαλώ, τώρα, το λέει η εμπειρία! Θα βάλω και τον Τσακαλώτο στην εμπειρία; Να προσβάλλουμε την εμπειρία; Πάμε παρακάτω. Εγώ σου έβαλα τρεις τομείς, που είναι περισσότεροι, συν το κράτος. Αυτά είναι λεφτά, ξεκίνα με αυτά. Μετά, θα δούμε και την αγορά. Εχεις δίκιο, αν πούμε 1.500 ευρώ, αυτό το μαγαζί έκλεισε, το απέναντι έκλεισε, το δίπλα έκλεισε. Οπότε θα πάμε αναλογικά».
Σκηνή 2η: «Επιτυχημένος δεν είμαι»
Δανίκας: Νικόλα, είσαι επιχειρηματίας.
Καρανίκας: «Επιχειρηματία λες έναν που έχει ένα μπλοκάκι».
Δανίκας: Μα είσαι επιτυχημένος.
Καρανίκας: «Επιτυχημένος δεν είμαι, επιτυχημένος θα ήμουν αν έβγαζα λεφτά».
Δανίκας: Ο Γεωργιάδης σε θεωρεί πρότυπο.
Καρανίκας: «Με θεωρεί πρότυπο γιατί κάνω καλά τη δουλειά μου προς τον άλλον. Αλλά δεν κάνω καλά τη δουλειά μου προς εμένα. Δηλαδή, εγώ θα σας οργανώσω μια επιχείρηση και δεν θα έχω πάρει τίποτα. Το έχω κάνει σε πάνω από 20 επιχειρήσεις από το ’16. Ρε φίλε, δεν είμαι καλός στο να με πουλάω, θα το καταφέρω σιγά-σιγά. Οπότε πάμε παρακάτω. Θα συμφωνήσουμε ότι με μία αναλογική αύξηση του μισθού θα υπάρχει ένα χρήμα που θα κυκλοφορήσει. Αυτό όμως που θα πρέπει να λύσουμε είναι αυτό που είπες προηγουμένως: Τι γίνεται με τη φοροδιαφυγή».
Δανίκας: Τη φοροδιαφυγή την ενθαρρύνατε κι εσείς.
Καρανίκας: «Απαράδεκτο, γιατί ανέλαβαν το υπουργείο δογματικοί μαρξιστές χωρίς Μαρξ, στο όνομα του Μαρξ. Τελεία. Συνεχίζω άλλη πρόταση. Το ζήτημα της φοροδιαφυγής είναι ένα πρόβλημα στην Ελλάδα, το οποίο υπάρχει από τον Εμφύλιο και μετά. Είχε πολιτικούς λόγους. Το στόρι είναι το εξής: μετά τον Εμφύλιο έπρεπε να υπάρξει μια διαχείριση. Τη στρατιωτική νίκη της Δεξιάς την ανέλαβε μετά και η πολιτική νίκη της Δεξιάς. Επρεπε να οργανωθεί το κράτος. Οι άνθρωποι μετά από έναν εμφύλιο σε κάθε χώρα έχουν μίση, αντιπάθειες, έχθρες. Η Δεξιά, έχοντας την ελίτ με το μέρος της, έπρεπε να δει τι θα κάνει με τον υπόλοιπο λαό. Είχε βγει από το κράτος ο αριστερός. Πού ήταν; Στην αγορά. Εκεί πέρα η Δεξιά έβγαλε το μίσος της προς τον λαό που εκφράστηκε αριστερά κατά την περίοδο του πολέμου. Τον έβαλε σε ένα υπερβολικό συντελεστή φορολόγησης, λες και είμαστε ανεπτυγμένη χώρα – δεν είμαστε ανεπτυγμένη, αναπτυσσόμενη είμαστε».
