Tου Δημήτρη Χαδόλια, ιατρού, μέλους ΝΟΔΕ Ροδόπης ΝΔ.
Μετά το τέλος του μεγαλειώδους συλλαλητηρίου των Αθηνών, η κυβέρνηση που χαρακτηρίζεται από την πολιτική διαχείριση του παρελθόντος και τη δημιουργία ασφυκτικών αδιεξόδων σχετικών με το παρόν και το μέλλον, ανέβασε στο σανίδι το θεατρικό έργο Νοvartis. Αυτό ανέλαβαν εργολαβικά οι πέντε έξι εφημερίδες-κλώνοι που συγκροτούν τον φιλοκυβερνητικό Τύπο.
Η όλη υπόθεση αποτελεί σαφώς προπέτασμα καπνού για να καλυφθούν οι κυβερνητικοί χειρισμοί στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, ζήτημα που η κυβέρνησε άνοιξε ως μη όφειλε, με μοναδικό στόχο να πλήξει όπως πίστευε την ενότητα της αντιπολίτευσης.
Η συσπείρωση όμως της ΝΔ σε μια θέση σκληρότερη αυτής του Βουκουρεστίου, μετέθεσε το αδιέξοδο στην κυβέρνηση η οποία κινείται στην επίλυση του ζητήματος στη βάση σύνθετης ονομασίας που περιέχει τον όρο Μακεδονία χωρίς να θίγεται η δήθεν Μακεδονική ταυτότητα και γλώσσα και χωρίς να προηγηθεί συνταγματική αλλαγή.
Τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο υπουργός των εξωτερικών αναφέρουν συντετριμμένοι πως το όνομα έχει ήδη δοθεί στο παρελθόν (λες και δεν ήταν αυτοί που απαιτούσαν λίγα χρόνια πριν να ονομαστεί η γειτονική χώρα Μακεδονία σκέτη), και πως αυτό που θα πετύχουν είναι να προστεθεί κάποιος γεωγραφικός προσδιορισμός. Ο κυβερνητικός εταίρος που εδώ και κάποιες ημέρες έχει περιέλθει σε κατάσταση αφωνίας, χρησιμοποιεί τη μη αποδοχή του όρου Μακεδονία ως φύλο συκής που θα καλύψει την πολιτική γύμνια του επιχειρήματος πως θα καταψηφίσει μεν, δεν θα ρίξει την κυβέρνηση δε.
Επί της ουσίας το πολιτικό προσωπικό της χώρας οφείλει να γνωρίζει πως ο ελληνικός λαός δεν έχει εξουσιοδοτήσει κανέναν να παραδώσει στα Σκόπια τίτλους βαριάς πολιτιστικής κληρονομιάς. Το ψευδές μακεδονικό κατασκεύασμα του Τίτο έχει ένα και μοναδικό όχημα επιβολής (κι όχι αλυτρωτισμού, διότι αλυτρωτισμός υφίσταται όταν πραγματικά υφίστανται και αλύτρωτοι), που δεν είναι άλλο από το όνομα.
Η Ελλάς με δεδομένη τη ρήξη της Τουρκίας με τη Δύση, αποκτά ιδιαίτερη γεωπολιτική αξία ως το προκεχωρημένο φυλάκιο του Δυτικού κόσμου, και η οποιαδήποτε υποχώρηση στο θέμα του ονόματος είναι πια αδικαιολόγητη. Η ίδια η Σκοπιανή αδιαλλαξία υφίσταται πλήγματα και το ιδεολόγημα του μακεδονισμού σιγά-σιγά καταρρέει. Ενδεικτική είναι η αλλαγή της ονομασίας της κεντρικής οδικής αρτηρίας όσο και του αεροδρομίου των Σκοπίων. Κινήσεις που αποτελούσαν προεκλογικές εξαγγελίες του Ζάεφ πολύ πριν αρχίσει ο νέος γύρος συνομιλιών. Κάτι αντίστοιχο θα ήταν αδιανόητο για τους πραγματικούς Έλληνες Μακεδόνες, οι οποίοι διατρανώνουν την αγωνία τους για την προάσπιση και την αποκλειστική χρήση του περιεχομένου της πολιτισμικής τους ταυτότητας.
Παρά τις μέχρι σήμερα αναγνωρίσεις, η δική μας άρνηση αποδοχής της χρήσης από μέρους τους του όρου Μακεδονία, είναι αυτή που κοινοποιεί παντού το πρόβλημα, προβάλλει την ιστορική αλήθεια, κρατά τους γείτονες σε γεωπολιτική και αναπτυξιακή καραντίνα, διαχωρίζει το γνήσιο από το ψευδές, και εσχάτως έχει κάνει το ρολόι να μετρά αντίστροφα το τέλος του ψευδομακεδονισμού. Και η σημερινή κυβέρνηση παραβλέποντας όλα τα ανωτέρω, αντί να αφήσει τον χρόνο να κυλά αργά αλλά σταθερά υπέρ ημών, άνοιξε ένα εθνικό θέμα με σκοπό όπως πίστευε να στρέψει τον Κυριάκο εναντίον του Αντώνη.
Ο σχεδιασμός δεν απέδωσε, έπεσε η ίδια στην παγίδα που έστησε, άκουσε από την εξέδρα τον Μίκη Θεοδωράκη να στοχάζεται πως τελικά η χειρότερη μορφή φασισμού είναι η αριστερόστροφη, και τον ελληνικό λαό να δηλώνει ανένδοτος να υποστεί το ουσιαστικό αλλά και ψυχολογικό πλήγμα μιας εθνικής ήττας.
Η μόνη οδός σωτηρίας ήταν πλέον η λάσπη, οι βαλίτσες, η Novartis, και το κακό το παλιό…
