Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης πηγαίνει σινεμά. Και μάλιστα τακτικά.
Σκηνή 1 – Ενας υπουργός με καλλιτεχνική ευαισθησία
– Πώς ένας υπουργός της Αστυνομίας έχει τέτοια ευαισθησία, να βλέπει σινεμά; «Οι ευαισθησίες μου έχουν να κάνουν με την ψυχή μου, που σμίλεψα μέσα από τα βιώματα της παιδικής μου ηλικίας, τα οποία συνδέουν δύο πράγματα. Το ένα ήταν ο πολιτισμός – μεγάλωσα σε ένα πολύ μικρό χωριό στην Ημαθία, την Αλεξάνδρεια, όπου ο μισός πληθυσμός, περίπου 1.000 άτομα από τα 2.000, ήταν πρόσφυγες, Μικρασιάτες και Πόντιοι. Ο παππούς μου, ήρθε από εκεί. Ο πατέρας μου γεννήθηκε εδώ, λίγο μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Και οι γονείς της μητέρας μου ήταν από τη Μαγνησία της Σμύρνης. Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον με έντονο πολιτισμό, όπου κάθε μέρα άκουγα την έννοια της πατρίδας – και πατρίδα εννοούσαν τη Μικρασία και τον Πόντο. Μάλιστα οι δύο γιαγιάδες μου δεν μιλούσαν ελληνικά, μιλούσαν τουρκικά και ποντιακά. Κι έτσι έμαθα τα ποντιακά».
Μετά μου εξήγησε ότι είναι από 7 ετών στα χωράφια. «Αυτό που λένε ότι είμαι εργασιομανής, είναι ουσιαστικά ένα δείγμα για τον τρόπο με τον οποίο μεγάλωσα και αντιλήφθηκα πώς βγαίνει το ψωμί, ότι θέλει προσπάθεια και μάλιστα χειρωνακτική εργασία. Εκεί όμως σιγά-σιγά απέκτησα και οξύνοια από την προσπάθειά μου να υπερβώ τη χειρωνακτική εργασία για να πάω σε ένα επόμενο βήμα. Και πάντα διαμόρφωνα την άποψη ότι τίποτα δεν γίνεται χωρίς κόπο, τελικά».
Σκηνή 2 – Από τη χαλάρωση στη διάλυση
– Να πιάσουμε ένα σημείο συγκεκριμένο τώρα. Το καλοκαίρι που ήρθαν οι Κροάτες. Τι συνέβη τότε; Γιατί δεν έχω καταλάβει πού κατέληξε αυτή η ιστορία. «Πουθενά. Προφανώς αδράνησαν οι κρίσιμοι κρίκοι μιας αλυσίδας, που έπρεπε να κινητοποιηθούν για να αντιμετωπίσουν ένα ζήτημα το οποίο ήταν μπροστά στα μάτια μας. Το βλέπαμε. Αυτό όμως είναι ένα ζήτημα συνολικότερης χαλάρωσης πολλές φορές. Κάθε μέρα προστίθεται κι άλλη χαλάρωση και, στο τέλος, έρχεται η διάλυση. Η Αστυνομία είναι πολύ ευαίσθητο σώμα κι αυτός που κρατάει την μπαγκέτα, δηλαδή ο πολιτικός προϊστάμενος και ο υπηρεσιακός προϊστάμενος, πρέπει να έχουν τεταμένη την προσοχή τους. Οταν είσαι υπουργός για την ασφάλεια της χώρας, δεν μπορείς να είσαι χαλαρός. Πρέπει να είσαι διαρκώς με τις κεραίες τεταμένες και τα αντανακλαστικά σου πάντα όρθια. Εγώ αυτό το απέκτησα από μικρός λόγω των κινδύνων που αντιμετώπιζα κάθε μέρα, ασχολούμενος με τη γη και με τις χειρωνακτικές εργασίες, τα αγροτικά μηχανήματα, τις μεταφορές που έκανα. Δεν δικαιολογείται δηλαδή σε καμία περίπτωση να είσαι πολιτικός προϊστάμενος στην Αστυνομία και να είσαι χαλαρός, δεν γίνεται αυτό. Πρέπει να είσαι διαρκώς σε ένταση, για να αντιμετωπίσεις τα προβλήματα».
Σκηνή 3 – Η Greek Mafia
– Ενας απλός αστυνομικός που κινδυνεύει η ζωή του στον δρόμο πόσα παίρνει, 800 ευρώ; «Παίρνει λίγο παραπάνω απ’ όσα ο δημόσιος υπάλληλος. 1.000, 1.200 ευρώ, ανάλογα με τον χρόνο».
– Δεν είναι ευάλωτος στη διαφθορά; «Ετσι είναι και ο γιατρός, ο οποίος διαπραγματεύεται κάθε μέρα τη ζωή των ανθρώπων. Αυτό είναι το επίπεδο των μισθών και αυτή είναι και η πρόκληση, να αυξηθούν οι μισθοί στη χώρα. Το ακούω αυτό που λες, αλλά και λίγα παραπάνω χρήματα να έπαιρνε, πάλι θα κάναμε την ίδια διαπίστωση».
– Να μιλήσουμε ειλικρινά, ποιο το ποσοστό της διαφθοράς; 5%, 10%, 20%, 30%, 40%; «Οχι, όχι, είναι απειροελάχιστο το ποσοστό. Αν πάρουμε στοιχεία από την Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων που ασχολείται με τη διαφθορά των σωμάτων ασφαλείας, θα διαπιστώσουμε ότι πρόκειται για ένα πολύ μικρό ποσοστό, αλλά είναι επικίνδυνο. Γι’ αυτό χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή».
– Αν είναι μικρό το ποσοστό, τότε γιατί η Greek Mafia δρα, γιατί σκοτώνουν έτσι στον δρόμο; Δεν τους ξέρουν αυτούς; «Το οργανωμένο έγκλημα υπάρχει σε όλες τις χώρες. Εδώ το θέμα είναι η αδυναμία να εξιχνιαστούν τα εγκλήματα με τα συμβόλαια. Και μέσα από εκεί να διεισδύσει κανείς και στο έγκλημα. Στην τελευταία εξιχνίαση που έγινε για τις τρεις τελευταίες εκτελέσεις, δύο θανάτων και ενός τραυματισμού, διαπιστώνουμε το εξής: ότι υπάρχει μια διαμάχη μεταξύ αυτών που θέλουν να μπουν στο λαθρεμπόριο τσιγάρων κι αυτών που είναι μέσα και νιώθουν ότι απειλούνται. Και εκεί υπάρχει μια σύγκρουση συμφερόντων. Τώρα υπάρχει γνώση».
