Η βιωσιμότητα του χρέους επιβαρύνθηκε σημαντικά την τελευταία περίοδο από τις πράξεις και παραλείψεις της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.
Χωρίς να λησμονούνται και οι ευθύνες των εταίρων για την μη υλοποίηση των δεσμεύσεών τους, από το Νοέμβριο του 2012.
Σήμερα συνεπώς είναι αναγκαία συνθήκη για την έξοδο από την κρίση, η ρύθμιση του χρέους.
Σήμερα, σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, έστω και με καθυστέρηση, οι εταίροι φαίνεται να κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση.
Θα πρέπει, όμως, οι παρεμβάσεις:
1ον. Να είναι όσο το δυνατόν πιο επιθετικές.
2ον. Να αφορούν και τη μεσο-μακροπρόθεσμη περίοδο.
3ον. Να συνοδευτούν από ρεαλιστικά πρωτογενή πλεονάσματα.
4ον. Να μην συνοδευτούν από πρόσθετες δημοσιονομικές δεσμεύσεις, δηλαδή μέτρα.
Σε ό,τι αφορά τη μεσο-μακροπρόθεσμη περίοδο, θυμίζουμε ότι η συμφωνία που έχει προσυπογράψει ο κ. Τσίπρας εμπεριέχει ότι η υλοποίηση των ουσιαστικών παρεμβάσεων θα αποφασισθεί το 2018, υπό τις προϋποθέσεις ότι η χώρα θα έχει πλήρως υλοποιήσει μέχρι τότε το 3ο Μνημόνιο, ότι θα συνεχίσει να επιτυγχάνει για πολλά ακόμη μεταγενέστερα χρόνια υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και ότι η έκθεση βιωσιμότητας του χρέους που θα συνταχθεί – τότε – από τους θεσμούς θα καθιστά αναγκαία την εφαρμογή των παρεμβάσεων.
