Του Θανάση Κ.
Το πρώτο που μου έκανε εντύπωση από τη χθεσινή συνέντευξη Σαμαρά στην «Καθημερινή» είναι το «είμαι υπερήφανος»…
Και με το δίκιο του, εδώ που τα λέμε, γιατί αυτά που αναφέρει, δεν είχαν ξαναγίνει ποτέ στην Ελλάδα:
«…–Νιώθω υπερήφανος, που σηκώσαμε τη χώρα στα πόδια της! Αναλάβαμε με το έλλειμμα να τρέχει στο 9,5% και σε δυόμιση χρόνια το κατεβάσαμε στο 2,6%! Μόνο έτσι ανακτάται η ανεξαρτησία της χώρας…
–Νιώθω υπερήφανος που πήραμε την οικονομία με ύφεση 7,2% και δυόμιση χρόνια αργότερα την παραδώσαμε με ανάπτυξη 0,7%! Αυτό σημαίνει «στροφή στην ανάπτυξη».
–Νιώθω υπερήφανος που κάναμε τις περισσότερες μεταρρυθμίσεις, αλλά και τις περισσότερες αποκρατικοποιήσεις που έχουν γίνει στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες! Αυτό σημαίνει «στροφή στην ανταγωνιστικότητα»!
Και στο διάστημα εκείνο η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας βελτιώθηκε κατά δεκάδες θέσεις στη διεθνή κατάταξη της Παγκόσμιας Τράπεζας και το ΟΟΣΑ! Ενώ τώρα καταποντίζεται πάλι…
–Νιώθω υπερήφανος, γιατί παρά τη θεαματική μείωση των ελλειμμάτων, καταφέραμε ταυτόχρονα να μειώσουμε μια σειρά φόρους: Και το ΦΠΑ στην Εστίαση και την Εισφορά Αλληλεγγύης και το Φόρο Πετρελαίου και το φόρο ακινήτων (δύο φορές) και το φόρο των ενοικίων και τις ασφαλιστικές εισφορές (επίσης δύο φορές)! Και προγραμματίζαμε μειώσεις κι άλλων φόρων στο μέλλον.
Αυτό σημαίνει «στροφή στις φιλελεύθερες ιδέες»…
Μέχρι που ήλθε ο Τσίπρας και αύξησε ξανά τους φόρους που είχαμε μειώσει εμείς! Ενώ αύξησε και τους φόρους που είχαμε αρνηθεί να αυξήσουμε εμείς…
— Νιώθω υπερήφανος που βάλαμε την Ελλάδα στον «ενεργειακό χάρτη». Με τον ΤΑΠ και όχι μόνο…
–Νιώθω υπερήφανος, που ανοίξαμε την Ελλάδα στον κόσμο των διεθνών επιχειρήσεων. Και πολλές ήλθαν στην Ελλάδα τότε, κατέθεσαν επενδυτικά σχέδια που θα δημιουργούσαν δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, σχέδια που προχώρησαν, αλλά δεν πρόλαβαν να υλοποιηθούν. Γιατί ήλθε ο Τσίπρας και τους έδιωξε.
— Νιώθω υπερήφανος που μετά από δυόμιση χρόνια, στα τέλη του 2014, έβλεπε την κοινωνία μας να ανακτά σιγά-σιγά την αισιοδοξία της και την εθνική αυτοπεποίθηση…»
Πιο εντυπωσιακό, όμως, πέρα από τα επιτεύγματα της διακυβέρνησής του που απαριθμεί, είναι η πολιτική διάσταση που δίνει σε καθένα από αυτά.
–Μιλώντας για την θεαματική μείωση ελλειμμάτων που πέτυχε, καταλήγει:
«Μόνον έτσι ανακτάται η εθνική ανεξαρτησία της χώρας!» Προφανώς όποιος βάζει τη χώρα σε νέα Μνημόνια – όπως έκανε ο Τσίπρας – υποδουλώνει τη χώρα.
Ενώ όποιος τη βγάζει από τα Μνημόνια – όπως έκανε ο Σαμαράς – ανακτά την ανεξαρτησία της!
Δεν μπορείς να είσαι «ανεξάρτητος» όταν κάθε τόσο γυρνάς στους εταίρους σου και ζητάς δανεικά «για να βγάλεις της χρονιά»…
–Μιλώντας για την εντυπωσιακή στροφή από την ύφεση 7,2% σε ανάπτυξη δυόμιση χρόνια αργότερα, καταλήγει:
«Αυτό σημαίνει στροφή στην Ανάπτυξη»!
Το είπε πριν αναλάβει, τον ειρωνεύτηκαν τότε και το έκανε πράξη!
Ένα χρόνο νωρίτερα απ’ ό,τι προέβλεπε το Πρόγραμμα…
–Μιλώντας για τις μειώσεις των φόρων που έκανε – και μάλιστα σε εποχή όπου ταυτόχρονα μείωνε τα ελλείμματα – καταλήγει:
«Αυτό σημαίνει στροφή σε φιλελεύθερες ιδέες!»
Γιατί, κακά τα ψέματα: Φιλελεύθερες ιδέες σημαίνουν πρώτα απ’ όλα μείωση των φόρων. Ιδιαίτερα σε μια χώρα, όπου το αντιπαραγωγικό δημόσιο απομυζά την ιδιωτική πρωτοβουλία.
–Μιλώντας για τις μεταρρυθμίσεις που έγιναν στα δυόμιση χρόνια της διακυβέρνησής του – που αναβάθμισαν τη χώρα δεκάδες θέσεις στη διεθνή κατάταξη ανταγωνιστικότητας – καταλήγει:
«Αυτό σημαίνει στροφή στην ανταγωνιστικότητα»!
Και μειώσεις φόρων (αυτές που έγιναν κι αυτές που προγραμματίζονταν για τα επόμενα χρόνια), μαζί με τις μεταρρυθμίσεις ανταγωνιστικότητας και τις αποκρατικοποιήσεις είναι το σύνολο της φιλελεύθερης ατζέντας διεθνώς.
Για πρώτη φορά στην Ελλάδα αυτή η ατζέντα εξαγγέλθηκε στο σύνολό της και άρχισε να υλοποιείται. Σε βαθμό που δεν έγινε ποτέ τα προηγούμενα χρόνια.
Και γι’ αυτό ανακόπηκε βίαια από το ΣΥΡΙΖΑ. Που αποτελεί το τελευταίο «προπύργιο» του λαϊκισμού και τους κρατισμού. Που δίνει σήμερα την «έσχατη μάχη οπισθοφυλακών»! Για να εμποδίσει το… αναπόφευκτο! Και να για να ματαιώσει τη λύτρωση της χώρας…
Μέσα σε δέκα γραμμές ο Σαμαράς συνόψισε τα πάντα: Ό,τι έκανε ο ίδιος, το λόγο για τον οποίο προσπάθησαν να ανακόψουν το έργο του και το λόγο που ο Τσίπρας οδήγησε στα πιο εφιαλτικά αδιέξοδα. Τον εαυτό του και τη χώρα…
Στη συνέχεια ο Σαμαράς επιδεικνύει και τις διπλωματικές του ικανότητες.
Όχι με αυτά που λέει. Αλλά με αυτά που αρνείται να πει…
Λέει για παράδειγμα, ότι «το μεγάλο λάθος του» ήταν πως όσα πέτυχε η διακυβέρνησή του «δεν επικοινωνήθηκαν στον κόσμο»…
Ναι, αλλά λέει τη… «μισή αλήθεια» μόνο!
Η άλλη μισή αλήθεια – που δεν λέει – είναι πως όλα αυτά τα επιτεύγματα ο ίδιος τα επαναλάμβανε συνεχώς στις ομιλίες του.
Αλλά ο Τύπος της εποχής τα πρόβαλε ελάχιστα…
Τα έλεγαν τα non papers που έβγαζε η κυβέρνησή του. Αλλά τα κανάλια δεν τα αναπαρήγαγαν (όπως αναπαράγουν τώρα τα ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ).
Ούτε και οι βουλευτές του τα υπερασπίζονταν με μαχητικότητα (με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις, βεβαίως)…
Κι ακόμα – το σπουδαιότερο: όταν ενημέρωνε ο Σαμαράς και η κυβέρνηση του τον Τύπο για το τι θα συμβεί, μεγάλο μέρος του Τύπου και των καναλιών της εποχής τον …αποδομούσε!
Όταν προειδοποιούσε ότι η κομπορρημοσύνη και η «διαπραγμάτευση» του ΣΥΡΙΖΑ θα φέρει νέο Μνημόνιο, πολύ χειρότερο, και νέα ύφεση και νέα λιτότητα, νέο κίνδυνο grexit και capital controls στις τράπεζες…
Τα είπε αυτά ο Σαμαράς, έτσι δεν είναι;
Τα επικοινώνησε! Αυτά τουλάχιστον τα επικοινώνησε και με το παραπάνω!
Θυμάστε και το προεκλογικό φιλμάκι της ΝΔ τον Ιανουάριο του 2015.
Έτσι δεν είναι;
Όμως μεγάλο μέρος του Τύπου έσπευδε να τα απαξιώσει ως «κινδυνολογίες»!
Κι όμως, βγήκαν όλα αληθινά.
Ενώ τις κραυγαλέες κινδυνολογίες του Τσίπρα, επί διακυβέρνησης Σαμαρά, ουδέποτε τις επέκρινε ο Τύπος της εποχής. Κι ας διαψεύστηκαν όλα!
Συμπέρασμα: Ο Τύπος ήταν τότε από «ανόρεχτα ουδέτερος» απέναντι στην κυβέρνηση Σαμαρά, ως «εχθρικός». Ιδιαίτερα προς το τέλος.
Κι αυτό συνέβαλε στο «κενό επικοινωνίας» που υπήρξε τότε.
Και που τόσο ακριβά το πλήρωσε η χώρα.
Και ο ίδιος ο Τύπος και τα κανάλια, βεβαίως…
Και μη ξεχνάμε πως σε μια σύγχρονη δημοκρατία κύριο έργο της κυβέρνησης είναι να κυβερνά, όχι να κάνει… προπαγάνδα!
Η δουλειά της «ενημέρωσης» – και της αναζήτησης της αλήθειας στην ενημέρωση – είναι κυρίως δουλειά του Τύπου.
Όταν ο Ελληνικός Τύπος είχε μάθει επί δεκαετίες να θεωρεί τη «δεξιά» κάτι «αυτονόητα κακό», και την Αριστερά κάτι «εξ ορισμού καλό» (και με… «ηθικό πλεονέκτημα» μάλιστα!), βρέθηκε σε μια «δύσκολη θέση»: με τη διακυβέρνηση Σαμαρά (έστω και μαζί με το ΠΑΣΟΚ) να παράγει έργο και το ΣΥΡΙΖΑ να το κατεδαφίζει με κραυγές και ψέματα.
Και δεν μπόρεσε να ενημερώσει τον κόσμο ο Τύπος της εποχής, ούτε για το τι συνέβαινε τότε, ούτε για τι επρόκειτο να συμβεί.
Έπρεπε να έλθει ο ΣΥΡΙΖΑ να τα κάνει όλα μαντάρα, για να αρχίσουν να καταλαβαίνουν κι αυτοί. Και να χτυπάνε το κεφάλι τους οι περισσότεροι…
Μόνο που ήταν λίγο αργά πια. Γιατί η ζημιά στη χώρα είχε γίνει. Και μερικοί από τους «προοδευτικούς δημοσιογράφους» είχαν χάσει τις δουλειές τους…
Ο Σαμαράς, λοιπόν, «παίρνει πάνω» του το «λάθος» του επικοινωνιακού ελλείμματος…
Αλλά αν θέλουμε να μάθουμε την αλήθεια για το τι πήγε στραβά με την «επικοινωνία» του έργου του τότε, πρέπει να πάμε πολύ βαθύτερα.
Και να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.
Ο ίδιος μπορεί να είναι μεγαλόψυχος και να βλέπει μπροστά.
Εμείς πάλι, μπορούμε να το ψάχνουμε λίγο παραπάνω…
Σημαντικό είναι και το σημείο όπου τον ρωτάνε, για το αν τον υπονόμευσαν μέσα από την ίδια τη ΝΔ και απαντά ουσιαστικά αρνητικά.
Υπενθυμίζει το σωστό, ότι στα δυόμιση χρόνια της διακυβέρνησής του κράτησε ακέραιη την κοινοβουλευτική του δύναμη! Κάτι που δεν έγινε, ούτε πριν το Σαμαρά – ο ΓΑΠ σε δύο χρόνια έχασε 30 βουλευτές! Αλλά δεν έγινε ούτε μετά από το Σαμαρά – ο Τσίπρας στους πρώτους επτά μήνες της δικής του διακυβέρνησης έχασε πάνω από 40 βουλευτές! και αναγκάστηκε να ξαναπάει στις κάλπες…
Το ότι διατήρησε ακέραιη την κοινοβουλευτική του δύναμη ο Σαμαράς – και μάλιστα στις πιο δύσκολες συνθήκες, και μάλιστα παράγοντας και έργο χωρίς προηγούμενο – είναι αναμφίβολο επίτευγμα! Που δείχνει και αληθινό Ηγέτη.
Αλλά ολόκληρη η αλήθεια, είναι πως τον υπονόμευσαν!
Τι να λέμε τώρα…
Άλλο αν δεν κατάφεραν να τον σταματήσουν.
Δεν θα ξεχάσω κάποιους κυρίους – και κάποιες κυρίες – από τον κοινοβουλευτική του ομάδα τότε, που διακήρυσσαν στο τέλος, ότι «δεν ψηφίζουν άλλα μέτρα λιτότητας» (όταν η κυβέρνησή τους, η κυβέρνηση Σαμαρά, ήδη μείωνε φόρους!)…
Κι ήταν τα ίδια άτομα που λίγους μήνες αργότερα καλούσαν τον Τσίπρα δημόσια να ψηφίσει πολύ χειρότερα μέτρα «για να μη βγούμε από το ευρώ»!
Βεβαίως υπήρξε υπονόμευση! Απλώς ο Σαμαράς δεν θέλει να τους ξεμπροστιάσει τώρα. Προκαλείται και δεν το κάνει.
Να μια ακόμα απόδειξη πως και Ηγέτης υπήρξε και παρών παραμένει στη μεγάλη πολιτική μάχη που έρχεται.
Τέλος, εντύπωση μου έκανε και μια ακόμα αποστροφή του:
Όταν τον ρωτούν αν έπρεπε να προχωρήσει στη συγκρότηση «ευρωπαϊκού μετώπου» τους εξηγεί ότι η διακομματική κυβέρνησή του ήταν αυτό ακριβώς:
Η συγκρότηση τέτοιου μετώπου στην πράξη!
Και προσθέτει στο σημείο εκείνο, πως κάποιοι ήθελαν τότε ευρωπαϊκό μέτωπο, «χωρίς εμένα και χωρίς τον Βενιζέλο, που σηκώσαμε το μεγαλύτερο βάρος για τη συγκρότησή του»!
Φοβερή κουβέντα! Που ελάχιστοι την πρόσεξαν…
Αλλά που σηματοδοτεί πολλά…
Ρίχνει τον «υπαινιγμό» του, αλλά δεν το προχωρά.
Και ο υπαινιγμός δεν αφορά μόνο στο εσωτερικό της ΝΔ. Αφορά κυρίως στους υπόλοιπους. Που πολλά μας λένε για «ευρωπαϊκό μέτωπο», αλλά όταν ήταν η ώρα να γίνει, ο καθένας έπαιζε το δικό του παιγνίδι.
Απλά, ο Σαμαράς δεν θέλει να ανοίξει καινούργια μέτωπα τώρα, πριν τη μεγάλη μάχη. Και γι’ αυτό προσθέτει: «Περασμένα- ξεχασμένα»…
Για εκείνον, μπορεί. Εμείς, πάλι, δεν ξεχνάμε έτσι εύκολα…
Με δύο λόγια: Ο Σαμαράς είναι υπερήφανος για το έργο του. Και δικαιολογημένα…
Κι ακόμα: έδωσε και στους Έλληνες κάπου να ακουμπήσουν.
Όχι, δεν είναι όλα «σάπια» στη χώρα.
Όχι, δεν είναι όλα «μάταια»…
Όχι, δεν είμαστε «άχρειστοι»!
Όχι, δεν είναι «ματαιοπονία» να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο. Σε δυόμιση χρόνια πετύχαμε πολλά.
Και μπορούσαμε πολύ περισσότερα…
Και τώρα έχουμε κάπου να «πιαστούμε», κάτι να ελπίσουμε:
Ό,τι έγινε στα δυόμιση χρόνια του Σαμαρά, μπορεί να ξαναγίνει!
Στο δρόμο που μας έβαλε εκείνος, μπορούμε να επιστρέψουμε.
Φτάνει να φύγει ο Τσίπρας το ταχύτερο…
Για να υπάρξει κάτι που μπορεί ακόμα να σωθεί σ’ αυτή τη χώρα…
Τώρα πια, Σαμαρά θα λέτε και θα ελπίζετε!
Δεν θα κλαίτε! Θα ελπίζετε…
