Γράφει ο Άδωνις Γεωργιάδης
Άφησα 24ώρες να περάσουν, για να σχολιάσω με ψυχραιμία όλη αυτή την υπόθεση που συνέβη τις τελευταίες ώρες με τον κ. Μπογδάνο και την εν τέλει απόλυση του. Τα περιστατικά γνωστά δεν τα επαναλαμβάνω. Νομίζω ότι πρέπει να τα δούμε από τρεις διαφορετικές οπτικές γωνίες. Από την σκοπιά της Κυβερνήσεως, του Σκάϊ και του κ. Μπογδάνου.
Από την σκοπιά της Κυβερνήσεως μία τεράστια υποκρισία προφανώς για άλλη μία φορά κυριαρχεί. Οργίστηκε ο κ. Πρωθυπουργός διότι έμεινε η σκιά των πρώην συντρόφων του τρομοκρατών και ασφαλώς αυτό τον θίγει. Δεν είδαμε όμως πχ καμμία οξεία αντίδραση του όταν ο πρώην Υπουργός Δημόσιας Τάξεως του κ. Πανούσης κατήγγειλε δημοσίως ότι υπήρξε σταθερή επαφή κομματικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με τους έγκλειστους τρομοκράτες στη Φυλακή και ότι μάλιστα υπήρξε ειδική νομοθέτηση σε συμφωνία με αυτούς. Πώς γίνεται να σε θίγει τόσο το σχόλιο ενός Δημοσιογράφου αλλά να προσποιείσαι ότι δεν ακούς τόσο σοβαρές καταγγελίες; πώς γίνεται να είσαι τοσο αντίθετος με την τρομοκρατία αλλά να θεωρείς φυσιολογικό ένας βουλευτής σου, ο κ. Μπαλαούρας να δηλώνει ευθαρσώς ότι κατανοεί τα πολιτικά τους κίνητρα; θα ξόδευα χωρίς λόγο πολύ χώρο εδώ για να απόδειξη το αυτονόητο, οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τον χώρο της Τρομοκρατίας δεν ήταν ποτέ μετωπικές. Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κόμμα τρομοκρατών αλλά από την άλλη ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρξε και ο σφοδρότερος πολέμιος της ακροαριστερής τρομοκρατίας στην Ελλάδα, η δε κατάργηση των Φυλακών τύπου Γ´ ήταν το καλύτερο δώρο που μπορούσε να τους κάνει. Εάν δεχθούμε ότι θεσμικά θεωρεί απαράδεκτο να γίνονται τετοιες αναφορές για τον Πρωθυπουργό ας τους θυμίσει καποιος ότι συγκυβερνούν με τον Καμμένο που έχει γράψει βιβλίο για να κατονομάσει τον τότε Πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου ως αρχηγό της 17Ν, αλλά αυτό δεν φαίνεται να τους πειράζει και τόσο. Σε κάθε περίπτωση η σφοδρότητα της αντιδράσεως δείχνει ότι έψαχνε ευκαιρία για να συγκρουστεί με τον Σκάϊ και ήθελε ένα πρόσχημα. Το πρόσχημα του το έδωσε μια απρόσεχτη αναφορά του κ. Μπογδάνου.
Ο Σκάϊ τώρα δέχθηκε μεγάλη κριτική για την αντίδρασης του. Διαφωνώ με την κριτική αυτή. Ο Σκάϊ δεν είναι πολιτικό κόμμα αλλά ενημερωτικός τηλεοπτικός σταθμός. Οφείλει να τηρεί κανόνες δεοντολογίας και να μην επιτρέπει να ακυρώνεται το κύρος του. Αν δεν αντιδρούσε όπως αντέδρασε ο ΣΥΡΙΖΑ θα τον καθιστούσε εχθρό του, θα άρχιζε τα εμπάργκο όπως είχε κάνει παλαιότερα στον Πρετεντέρη και σε μένα και θα προσπαθούσε να ακυρώσει καθετί που λέει ο Σκάϊ στο μέλλον. Αυτό θα βόλευε παρά πολύ τον ΣΥΡΙΖΑ και θα δυσκόλευε παρά πολύ το έργο του. Δεν είχε λόγο να το κάνει καθώς αν κάποιο κόμμα θέλει να θέσει τις σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ/Τρομοκρατίας τότε αυτό θα είναι είδηση που θα προβληθει. Αλλά αυτή δεν είναι δουλειά του Σκάϊ. Η ανακοίνωση ήταν ισορροπημένη και η προσφορά συνέχισης της εκπομπής υπό τον όρο να θεωρηθεί λήξαν όλο αυτό έδειξε ότι δεν ήθελε να διακόψει την συνεργασία του με τον κ. Μπογδάνο.
Από την σκοπιά Μπογδάνου τώρα. Θεωρώ ότι ο κ. Μπογδάνος έκανε λάθος. Πρώτον διοτι θα έπρεπε στο σχόλιο του να προβλέψει την αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ και να φροντίσει να το πει έτσι που να την ακυρώνει αλλά κυρίως έκανε λάθος που δεν δέχθηκε να συνεχίσει την εκπομπή του στην οποία ήταν πάρα πολύ καλός. Ο κ. Μπογδάνος μου θύμισε εμένα μετά τον Ανασχηματισμό όταν ο τότε Πρωθυπουργός με έβγαλε από την Κυβέρνηση προσφέροντας μου την θέση του ΚΕ της ΝΔ. Ήμουν τόσο έξαλλος που αρνήθηκα. Ευτυχώς ο Αντώνης Σαμαράς μου έδωσε λίγο χρόνο το μυαλό μου ηρέμησε και είδα το θέμα πιο καθαρά. Είχε τους πολιτικούς του λόγους που με έβγαλε και ο προπονητής μπορεί και πρέπει να βασίζεται στο ότι οι καλοί παίχτες δεν θα του δημιουργούν προβλήματα στις αποφάσεις του. Έτσι κτίζονται οι μεγάλες ομάδες, με πειθαρχία όχι με εγωισμούς. Τελικά εγώ τότε το ξανασκέφτηκα, ζήτησα συγγνώμη για την συμπεριφορά μου και προχώρησα στις μεγάλες πολιτικές μάχες που είχαμε μπροστά μας. Ευγνωμονώ μέχρι σήμερα τον Σαμαρά που δεν μου κράτησε κακία.
Ο Κων/νος Μπογδάνος αναδείχθηκε από τον Σκάϊ και τον Γιάννη Αλαφούζο προσωπικα. Στηρίχθηκε όσο λίγοι και αναμφίβολα χωρίς τον Σκάϊ δεν θα είχε φθάσει τόσο γρήγορα έως εδώ. Και ο ίδιος φυσικά έδειξε τηλεοπτικό ταλέντο και έδωσε το προσωπικό του στίγμα αλλά ο Σκάϊ του έδωσε την ευκαιρία να το αναδείξει. Σε μια κρίση έπρεπε κατά την γνώμη μου να βάλει στο πλάι τον Μπογδάνο και να προτάξει τον Σκάϊ. Πιστεύω ότι το νεαρός της ηλικίας τον παρέσυρε και η αίσθηση ότι έχει δίκιο γί´αυτο συγχωρείται. Η διαχείριση εκ μέρους του αυτής της ιστορίας τώρα θα δείξει από Τί μέταλλο είναι φτιαγμένος και ελπίζω (και πιστεύω οφείλω να πω) ότι θα είναι κύριος έναντι του σταθμού που τον ανέδειξε δείχνοντας επαγγελματισμό. Έχει πολλά ακόμη να δώσει ο κ. Μπογδάνος στην μάχη κατά του ΣΥΡΙΖΑ.
Τέλος ένα σχόλιο σε όσους έσπευσαν να κατηγορήσουν τον Σκάϊ. Η μνήμη ποτέ δεν ήταν το δυνατό μας σημείο ως λαού, εγώ όμως καλά θυμάμαι ότι στις πιο σκληρές εποχές του αντιμνημονίου όταν το παράλογο είχε κυριαρχήσει και πήγαινε την χώρα μας στον γκρεμό ο Σκάϊ και η Καθημερινή ήταν οι φωτεινοί πυρσοί της λογικής που φώτιζαν λίγο το σκοτάδι. Αυτό το φως κράτησε την λογική ζωντανή για να επικρατήσει στο τέλος και τώρα μπορούμε με σιγουριά να μιλάμε για μια Ελλάδα εντός € και ΕΕ και όχι μια Ελλάδα σαν την Βενεζουέλα και χειρότερα. Αυτό χρωστάμε και σε άλλους φυσικά αλλά και στον Σκάϊ και την οικογένεια Αλαφούζου. Μην σπεύδουν λοιπόν κάποιοι να πετροβολούν αυτούς που άντεξαν στα δύσκολα.
Καλημέρα
