Τον δρόμο για την καταβολή αποζημίωσης εκ μέρους του Δημοσίου (και κατ’ επέκταση εκ μέρους των φορολογούμενων πολιτών) σε τέτοιες περιπτώσεις δείχνει η Διοικητική Δικαιοσύνη, η οποία με μία ακόμη απόφασή της έκρινε ότι για τέτοιου είδους καταγγελίες δημοσίων υπαλλήλων τα διευθυντικά στελέχη των υπηρεσιών, ως όργανα του Δημοσίου, οφείλουν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους να λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να διασφαλίζουν την προστασία των εργαζομένων και την εργασιακή τους ειρήνη. Αντίθετα, η μη λήψη τέτοιων μέτρων εκ μέρους των διευθυντικών στελεχών συνιστά, σύμφωνα με την απόφαση, παράλειψη κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους και το Δημόσιο οφείλει να αποζημιώσει εργαζομένους που βίωσαν παρενοχλητική συμπεριφορά στον εργασιακό τους χώρο και δεν προστατεύτηκαν από «τα όργανά του», ήτοι τα στελέχη του.
Η συγκεκριμένη απόφαση εκδόθηκε από το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών (18394/2023, 29ο Τμήμα Μονομελές) και παρότι δεν είναι η μόνη στο είδος της, έχει ιδιαίτερη αξία, καθώς δείχνει τον τρόπο σε εργαζόμενους του δημόσιου τομέα να αξιώνουν αποζημίωση σε περίπτωση που έχουν υποστεί τέτοιου είδους συμπεριφορές ή ακόμη και σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο εργασία τους.
«Οργια» σε υπουργείο
Με βάση την απόφαση αυτή, το Δημόσιο καλείται να αποζημιώσει γυναίκα υπάλληλο υπουργείου που δέχτηκε παρενοχλητική συμπεριφορά από τον προϊστάμενό της. Το Δημόσιο, όπως έκρινε το δικαστήριο, θα πρέπει να της καταβάλει 6.000 ευρώ για προσβολή της προσωπικότητάς της, η οποία συνίσταται στην απόφαση του διευθυντή της να αφήσει δίπλα της, στο ίδιο γραφείο, τον… παρενοχλητικό προϊστάμενό της για διάστημα εννέα μηνών μετά την υποβολή της καταγγελίας της. Ακόμη, το δικαστήριο δέχτηκε ότι η καταγγέλλουσα υπέστη προσβολή της προσωπικότητάς της και από το γεγονός ότι ο καταγγελλόμενος ήταν και ο αξιολογητής της. Δηλαδή ο άνθρωπος που την παρενοχλούσε την αξιολόγησε κιόλας ως προς την υπηρεσιακή της επάρκεια! Και αυτό ενώ διενεργούνταν σε βάρος του Ενορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ), η οποία είχε ξεκινήσει με αφορμή την καταγγελία που η υφιστάμενή του είχε υποβάλει για σεξουαλική παρενόχλησή της.
«Μωρό μου», «μπέμπα»
Ειδικότερα, η συγκεκριμένη υπάλληλος κατέθεσε αγωγή στο Διοικητικό Πρωτοδικείο (Α’ βαθμός) κατά του Ελληνικού Δημοσίου αξιώνοντας αποζημίωση 20.000 ευρώ για την ηθική βλάβη που, όπως υποστήριξε, υπέστη λόγω της συνεχούς και μακράς σεξουαλικής παρενόχλησης που βίωσε από «όργανό του», δηλαδή τον προϊστάμενό της στο γραφείο του υπουργείου όπου εργάζονταν αμφότεροι. Η προσφεύγουσα, επικαλούμενη τη σχετική νομοθεσία, υποστήριξε ότι το Δημόσιο φέρει την υποχρέωση να την αποζημιώσει για τη συμπεριφορά του προϊσταμένου της, αφού «με παράνομες πράξεις και παραλείψεις των οργάνων του» δεν μερίμνησε ώστε να την προστατέψει από τον καταγγελλόμενο και να διασφαλίσει την εμπέδωση της ασφάλειάς της στον εργασιακό της χώρο.
