Με αφορμή δημοσίευμα στο «Έθνος» για «πακέτο βραχυπρόθεσμων μέτρων ύψους 65 δις ευρώ», καλό είναι όλοι να γνωρίζουν τα εξής:
Το δημοσίευμα αναφέρεται σε ενδεχόμενη ρύθμιση ενός ποσού που, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να φτάσει τα 65 δις ευρώ. Ποσό που αποτελεί περίπου το 1/5 του συνολικού χρέους των 324 δις ευρώ (9μηνο 2016).
Εάν γίνει αυτή η ρύθμιση στο πλαίσιο των βραχυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος, τότε η συνολική ελάφρυνση στο κόστος εξυπηρέτησής του, μπορεί να ανέλθει περίπου στα 17 δις ευρώ μέχρι το 2060.
Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει «κούρεμα» χρέους ούτε ένα ευρώ.
Συγκεκριμένα:
Στο Eurogroup της 24ης Μάϊου 2016 συμφωνήθηκε ένα χρονοδιάγραμμα ελάφρυνσης του ελληνικού δημοσίου χρέους, που περιλαμβάνει βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα.
– Τα βραχυπρόθεσμα μέτρα είναι άμεσης εφαρμογής (2017), με την προϋπόθεση ότι θα προχωρούν θετικά οι αξιολογήσεις του 3ου και του Συμπληρωματικού Μνημονίου.
– Τα μεσοπρόθεσμα μέτρα αφορούν την περίοδο μετά τη λήξη του Μνημονίου (2018).
– Τα μακροπρόθεσμα αφορούν τις επόμενες δεκαετίες, εφόσον υπάρξει ανάγκη.
Ι. Βραχυπρόθεσμα μέτρα παρέμβασης για το χρέος:
- Σύμφωνα με την απόφαση του Eurogroup της 24ης Μάϊου 2016, θα εξομαλυνθεί στα επόμενα χρόνια η εξυπηρέτηση των δανείων του 1ου και 2ου Μνημονίου, ώστε να μειωθούν οι ετήσιες χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας. Για το σκοπό αυτό θα ληφθεί υπόψη ότι η Ελλάδα δεν χρησιμοποίησε το σύνολο των δανείων του 2ου Μνημονίου (κυρίως τα 10,9 δις ευρώ που είχαν περισσέψει από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών το 2013 και επέστρεψε ο κ. Βαρουφάκης το Φεβρουάριο 2015). Θα πρόκειται για πολύ μικρό, έως αμελητέο όφελος σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΟΔΔΗΧ.
- Θα αρθεί το «πέναλτι» 2% στα δάνεια περίπου 11 δις ευρώ που δόθηκαν από τον ESM/EFSF τον Δεκέμβριο 2012 για την επαναγορά ομολόγων μετά το PSI. Αυτό το πέναλτι προβλεπόταν να επιβληθεί εάν δεν ολοκληρωνόταν με επιτυχία το 2ο Μνημόνιο, όπως και τελικά έκανε η Κυβέρνηση Τσίπρα το α΄ εξάμηνο του 2015. Η συνολική εξοικονόμηση, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΟΔΔΗΧ, ανέρχεται στα περίπου 2 – 2,4 δις ευρώ, σε όλη την 30ετή διάρκεια των εν λόγω ομολόγων.
- Ανταλλαγή υφιστάμενου χρέους με κυμαινόμενο επιτόκιο, με νέο με σταθερό επιτόκιο το οποίο θα προκύψει μέσα από μεγάλες εκδόσεις ομολόγων του ESM (πρώην EFSF) για μεγάλη διάρκεια (π.χ. 30 έτη). Μια από τις εκδόσεις θα μπορούσε να αφορά τα ομόλογα EFSF/ESM ύψους περίπου 42 δις ευρώπου έχουν οι τράπεζες, συμπεριλαμβανομένης της ΕΚΤ. Αυτό είναι ένα μικρό, αλλά όχι αμελητέο, μέρος του συνολικού χρέους προς τον ESM/EFSF (173,5 δις ευρώ μέχρι σήμερα) και ακόμη μικρότερο έναντι του συνολικού δημοσίου χρέους (324 δις ευρώ στο τέλος του 9μηνου 2016). Αν γίνει αυτή η παρέμβαση σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΟΔΔΗΧ θα μπορούσε να μειωθεί το δημόσιο χρέος μακροπρόθεσμα κατά 8,5 ποσοστιαίες μονάδες του Α.Ε.Π. ή περίπου 15 δις ευρώ συνολικά μέχρι το 2060 (με βάση υπολογισμού το Α.Ε.Π. του 2016 που υπολογίζεται στα περίπου 175 δις ευρώ).
Σημειώνεται, επίσης, ότι όλα τα βραχυπρόθεσμα μέτρα παρέμβασης στο χρέος είναι παραμετρικές αλλαγές που συζητούσαμε ήδη το 2013-2014 και ήταν έτοιμα για εφαρμογή, μαζί με την προληπτική πιστωτική γραμμή, μετά τη λήξη του 2ου Μνημονίου, το Φεβρουάριο 2015. Και μετά ήρθε ο Τσίπρας… Και τώρα τα «πακετάρει» για να τα «ξαναπουλήσει» σαν κάτι καινούργιο, υπό τη συνέχιση μάλιστα των Μνημονίων!
Είναι παραπάνω από προκλητικό για τον ελληνικό λαό, διευκολύνσεις που κατέκτησε με τις μεγάλες θυσίες του και που, στη συνέχεια, έχασε με αποκλειστική του ευθύνη ο κ. Τσίπρας, να προσπαθεί να του τις «ξαναπουλήσει» ως επιτυχία.
ΙΙ. Μεσοπρόθεσμα μέτρα:
Ακόμη, όμως, και αν κλείσει έγκαιρα η β΄ αξιολόγηση και προχωρήσουν όλα τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, για να συμμετάσχει το Δ.Ν.Τ. θα πρέπει οι Ευρωπαίοι να δώσουν μια «υπόσχεση» για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα, κυρίως, για επιστροφή των κερδών της ΕΚΤ από τα ANFAs & SMPs, για μετατροπή όλων των κυμαινόμενων επιτοκίων σε σταθερά, χαμηλά, επιτόκια και επέκταση της περιόδου χάριτος και αποπληρωμή των υφιστάμενων δανείων, στο πλαίσιο της Έκθεσης της Βιωσιμότητας του Χρέους του Δ.Ν.Τ. το Μάϊο 2016.
Ακόμη και αν δοθεί αυτή η υπόσχεση, δεν θα πρόκειται για τίποτα περισσότερο από την αντίστοιχη υπόσχεση του Νοεμβρίου 2012 των εταίρων προς την Κυβέρνηση Σαμαρά. Η οποία δεν τηρήθηκε από τους δανειστές … Άρα, στο ζήτημα της διευθέτησης του χρέους θα είμαστε στο ίδιο σημείο, δηλαδή της «υπόσχεσης», τέσσερα χρόνια μετά… Με τη διαφορά ότι, στο μεταξύ, ο κ. Τσίπρας:
- Μας κόστισε πάνω από 100 δις ευρώ, σε χαμένο πλούτο και δημιουργία νέου χρέους.
- Επέβαλε το, αχρείαστο, 3ο και το Συμπληρωματικό Μνημόνιο, με μέτρα λιτότητας άνω των 9 δις ευρώ.
- Δέσμευσε το σύνολο της περιουσίας του Δημοσίου σε ένα αιώνιο Υπερταμείο υπό τον έλεγχο των δανειστών.
- Επέβαλε έναν μόνιμο «κόφτη» μισθών και συντάξεων.
- Μπλόκαρε μεταρρυθμίσεις και αποκρατικοποιήσεις, «ψαλιδίζοντας» τις προοπτικές ανάπτυξης της οικονομίας.
Συμπερασματικά, όλα όσα σήμερα διεκδικεί ο κ. Τσίπρας, η Ελλάδα τα είχε κατακτήσει το 2012-2014! Ενώ, δυστυχώς, έχει βγει από το τραπέζι, με «υπογραφή Τσίπρα», η δυνατότητα «κουρέματος» του χρέους …
Ακόμη και αν οι εταίροι δεσμευθούν, με μια υπόσχεση μελλοντικής και υπό προϋποθέσεις διευθέτησης στο χρέος, εμείς θα κληθούμε να εξυπηρετήσουμε την όποια ρύθμιση για το χρέος, όντας πολύ «φτωχότεροι» από το 2014: με χαμηλότερο Α.Ε.Π. από ό,τι προβλεπόταν μέχρι το τέλος του 2016 (κατά 21 δις ευρώ), με μικρότερο διαθέσιμο εισόδημα λόγω της υπερφορολόγησης και της περικοπής μισθών και συντάξεων (-2,4% το Α.Ε.Π. ανά απασχολούμενο το 2016), με λιγότερες επιχειρήσεις λόγω των λουκέτων (+33,4% τα «λουκέτα» στο 9μηνο 2016), με υψηλότερη αδήλωτη εργασία λόγω της εκτόξευσης των ασφαλιστικών εισφορών, με ψαλιδισμένη την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας, όπως αναδεικνύουν όλοι οι διεθνείς οργανισμοί.
Μόνο μια λύση υπάρχει: Πολιτική αλλαγή!
Ο κ. Τσίπρας, ας αντιληφθεί, το κακό που κάνει στη χώρα και ας την απελευθερώσει από τα δεσμά της ανίκανης και ιδεοληπτικής Κυβέρνησής του! Όσο γρηγορότερα, τόσο το καλύτερο!
