Μετά τη θετική απόφαση που έλαβε, ο Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας για τις αποδοχές των τεχνικών ραδιοφωνίας, στην ουρά για μονομερή προσφυγή βρίσκονται ήδη σύλλογοι εργαζομένων στις κλινικές και τα διαγνωστικά κέντρα, στην αργυροχρυσοχοΐα, τον συνεταιρισμό ΕΚΑΠ, την αγροτική και εθνική ασφαλιστική καθώς και στην πρώην Αγροτική Τράπεζα. Ωστόσο για να «ξεπαγώσουν» οι αποφάσεις του ΟΜΕΔ πρέπει να προωθηθεί νομοθετική ρύθμιση στην οποία θα αποτυπώνεται η απόφαση της ολομέλειας του ΣτΕ που έκρινε αντισυνταγματική την κατάργηση της μονομερούς προσφυγής στον ΟΜΕΔ.
Σύμφωνα με πληροφορίες η διάταξη που επεξεργάζεται το υπουργείο Εργασίας δε θα επιτρέπει «εν λευκώ» στους διαιτητές να αποφασίζουν για μισθολογικές αυξήσεις αλλά θα θέτει ορισμένους περιορισμούς όπως η προσαρμογή των αποδοχών στο δυσμενές οικονομικό περιβάλλον, το μοναδιαίο κόστος εργασίας και η ανταγωνιστικότητα.
Οι τεχνικοί ραδιοφωνίας ήταν από τις πρώτες ομάδες που προσέφυγαν στην διαιτησία, διεκδικώντας την υπογραφή συλλογικής σύμβασης. Με την απόφαση που εξέδωσε ο ΟΜΕΔ, τα μέλη της Ένωσης Ιδιοκτητών Ραδιοφωνικών Σταθμών Αθηνών (Ε.Ι.Ι.Ρ.Α.) υποχρεούνται (για να μην έχουν ποινικές κυρώσεις) να υπογράψουν κλαδική συλλογική σύμβαση η οποία προβλέπει:
α) μείωση του μισθού που ίσχυε το 2009 κατά 12% σε όλα τα κλιμάκια εξαιτίας των δυσμενών οικονομικών συνθηκών, καθώς και
β) αύξηση των ωρών απασχόλησης στις 8 από 7 που ίσχυε με την προηγούμενη σύμβαση.
Αυτό σημαίνει ότι ο εισαγωγικός μισθός των τεχνικών στο εξής θα αναπροσαρμοστεί στα 1010 ευρώ. Δηλαδή ουσιαστικά θα διπλασιαστεί καθώς οι τεχνικοί βρίσκονταν από το 2009 «στον αέρα» χωρίς σύμβαση ,με αποτέλεσμα οι περισσότεροι από αυτούς να αμείβονται με τον κατώτερο μισθό των 510 και 586 ευρώ.
Μετά το ξεπάγωμα των αποφάσεων πολλές μικρές και μεγαλύτερες ομοσπονδίες είναι σίγουρο ότι θα επαναλάβουν τις προσπάθειες υπογραφής συμβάσεων που είχαν διακοπεί με το μνημόνιο ΙΙ το οποίο προέβλεπε ότι η προσφυγή στη διαιτησία γίνεται αποκλειστικά με κοινή συμφωνία των μερών δηλαδή του εργοδότη και του σωματείου. Η διαδικασία ουσιαστικά ακυρώθηκε αφού όπως είναι εύλογο εδώ και δυόμισι χρόνια που ισχύει ο νόμος δεν έχει καταγραφεί ούτε μία κοινή προσφυγή. H κατάργηση της δυνατότητας μονομερούς προσφυγής οδήγησε σε ένα μπαράζ επιχειρησιακών και ατομικών συμβάσεων οι οποίες κατά κανόνα έφεραν μισθούς πολύ κάτω από εκείνους που προέβλεπαν οι προηγούμενες κλαδικές.
Με το προηγούμενο καθεστώς στη διαιτησία (Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας) μπορούσε να προσφύγει είτε η πλευρά των εργαζομένων (συνδικαλιστικές οργανώσεις) είτε η πλευρά των εργοδοτών, όταν αποτύγχαναν οι μεταξύ τους διαπραγματεύσεις για τη σύναψη συλλογικής σύμβασης εργασίας που αφορούσαν αποδοχές, επιδόματα, άδειες, αργίες κλπ.
