Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης, στην ενημέρωση των πολιτικών συντακτών, έκανε αναφορά στο ζήτημα που προέκυψε με τον πρόεδρο της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων, Δημήτρη Βερβεσό.
Ο κ. Μαρινάκης είπε ότι κατανοεί πως τα όσα είπε στην τελευταία του συνέντευξη είχαν μια θεσμικότητα, ωστόσο, όπως τόνισε, δεν είναι αυτό που έκανε το τελευταίο πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.
«Ο κ. Βερβεσός επέλεξε να φύγει από τα όρια της θεσμικής του ιδιότητας, από την αντικειμενικότητα, την αμεροληψία, και διατύπωνε θέσεις και απόψεις» σημείωσε.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά σε δηλώσεις του κ. Βερβεσού σε προηγούμενες συνεντεύξεις, σχολίασε ότι όλο αυτό το διάστημα δεν μιλούσε ως θεσμικός παράγοντας. «Ο κ. Βερβεσός επέλεξε να αποκτήσει μια πολιτική στάση και είναι και αυτός μέρος της ευρύτερης προσπάθειας εργαλειοποίησης ενός τραγικού δυστυχήματος», είπε.
Παράλληλα, ο κ. Μαρινάκης τόνισε πως ο κ. Βερβεσός «πολιτικολόγησε επί τη βάσει της διακίνησης πληροφοριών που, όπως φαίνεται, δεν ήταν η πραγματική εικόνα που είχε».
Μάλιστα, όπως είπε, «όταν επιλέγεις να λες τη γνώμη σου, να διατυπώνεις σοβαρότατες κατηγορίες και να λες ότι υπάρχει συγκάλυψη, αυτό δεν είναι μια κρίση, είναι μια πολύ σοβαρή κατηγορία». Διατυπώνοντας το ερώτημα «πόσο αξιόπιστος είσαι;», ο κ. Μαρινάκης αναρωτήθηκε «πόσο πραγματικά θες να φωτίσεις κάθε πτυχή της υπόθεσης και να λάμψει η αλήθεια όταν κρύβεις εσύ την ίδια την αλήθεια;».
Υπενθύμισε και μια αναφορά που είχε κάνει ο ίδιος, προ ημερών, για «την ανάποδη συγκάλυψη», λέγοντας ότι γίνεται αντιληπτό πλέον τι εννοούσε
«Πόσες ερωτήσεις έχουν γίνει στον δημόσιο διάλογο από τα κόμματα, από κάποια μέσα για τις πραγματογνωμοσύνες που παίρνουν το φως της δημοσιότητας;» διερωτήθηκε με αφορμή την έκθεση του Βρετανού πραγματογνώμονα σε απάντηση αιτήματος των οικογενειών των θυμάτων.
«Δεν είπαμε ότι στα Τέμπη έγιναν όλα τέλεια; Έχουν γίνει πολλά λάθη και πρέπει να τα δει όλα η Δικαιοσύνη. Οι τεράστιες αστοχίες του κρατικού μηχανισμού συναντήθηκαν με εγκληματικά ανθρώπινα λάθη. Το πόσο εγκληματικά και ποια λάθη θα τα κρίνει η Δικαιοσύνη. Παράλληλα, όμως, με όλο αυτό, από την αντιπολίτευση χτίστηκε ένα χυδαίο αφήγημα συγκάλυψης, χωρίς να περιμένει κανείς από αυτούς της αντιπολίτευσης, τις κρίσεις της Δικαιοσύνης. Όσο βγαίνουν λοιπόν στοιχεία στο φως και όπως έχετε δει αυτά τα στοιχεία δολίως, ενώ τα γνώριζαν αυτοί που μιλούσαν για συγκάλυψη, δεν τα έβγαζαν, γιατί ήθελαν να παραπλανήσουν την κοινωνία […] τόσο αυξάνεται η αφωνία αυτών, οι οποίοι προσπάθησαν να χειραγωγήσουν την αντιπολίτευση και την κοινή γνώμη, εκμεταλλευόμενοι τον πόνο των συγγενών».
